Love & War -3 [ പ്രണയരാജ] 425

വെറും നിലത്ത്, തണുപ്പു പറ്റി കിടക്കുന്ന അവളെ കാണുമ്പോ എനിക്ക് ദുഖമാണ്. എന്നെ സ്നേഹിച്ചു എന്നൊരു തെറ്റിൻ്റെ ശിക്ഷയാണ് അവൾ ഈ അനുഭവിക്കുന്നതെല്ലാം എന്നാൽ അതിനൊന്നും അവൾക്ക് പരിഭവമില്ല എന്നതാണ് എന്നെ കൂടുതൽ വേദനിപ്പിക്കുന്നത്.
സത്യത്തിൽ എൻ്റെ മനസിൽ ഇപ്പോ ഒരാഗ്രഹം മാത്രം. ഉണ്ണിമോളെ തേടി പോവണം, അവളെ, അവളെ ഒരു നോക്കു കാണണം. അതു മാത്രം എൻ്റെ മനസിലുണ്ട്, ഒപ്പം ഒരു പ്രാർത്ഥനയും. എൻ്റെ ഉണ്ണിമോളുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവണെ എന്നു മാത്രം.
പാർവ്വതി, അവളെ ഇന്നെനിക്കു ഭയമാണ്, അനാഥയായ അവൾക്ക് ഇന്നൊരു കുടുംബമുണ്ട്. സംരക്ഷണത്തിനാരുമില്ലാത്ത അവൾക്കിന്നു ഭർത്താവിൻ്റെ സംരക്ഷണമുണ്ട്. സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രം അറിയുന്ന അവൾ അനുഭവിച്ച കണ്ണുനീർ എനിക്കു  കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കാനാവില്ല.
ഒരു പക്ഷെ ഉണ്ണിമോൾ എനിക്കായ് കാത്തിരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ഞാനവളെ സ്വീകരിച്ചാൽ എല്ലാം നഷ്ടമായി വീണ്ടും അനാഥയാവുന്ന പാർവ്വതിയുടെ മുഖം. അവൾക്കത് താങ്ങാനാവുമോ… ഒരിക്കലുമില്ല. അവൾ പ്രാണ ത്യാഗം ചെയ്താൽ, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു മാനസിക രോഗിയായാൽ, ഒരിക്കലും ഒരിക്കലും എനിക്കെന്നോടു തന്നെ ക്ഷമിക്കാനാവില്ല.
ഉണ്ണിമോൾ ഒപ്പമുണ്ടായാലും സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കാനാവില്ല. അവൾ എനിക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നുവോ…. എന്ന ഒരു സംശയം അതാണ് ഞാനും പാർവ്വതിക്കും ഇടയിലെ അകലം, ആ അകലം മറികടന്നാൽ മാത്രമേ… ഞങ്ങൾക്ക് സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കാനാവു. അതിന് ഞാൻ അവളെ തേടി പോയെ മതിയാവു.
അതും ചിന്തിച്ചു ഞാൻ എപ്പോ ഉറങ്ങിപ്പോയെന്നു എനിക്കു പോലും അറിയില്ല. പുലർക്കാല സമയം, ഉദയ സൂര്യനെ  വരവേൽക്കാൻ പ്രകൃതിയൊരുങ്ങുകയാണ്, അതിൻ്റെ മുന്നോടിയെന്ന പോലെ തണുപ്പും.
ദേഹമാകെ കുളിരു കോരിയിട്ട പോലെ ഞാൻ വിറച്ചു തുള്ളി. മിഴികൾ തുറക്കാനാവാത്ത അത്ര ക്ഷീണം, തലയ്ക്കാക്കെ ഒരു കനം പോലെ, ഉള്ളിൽ പനിച്ചു തുള്ളുന്നതു പോലെ, ദേഹം വിറയ്ക്കുന്നതും, നാവിൽ നിന്നും അപസ്വരങ്ങൾ ഉയരുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു. തണുപ്പെനിക്കു താങ്ങാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ.
നെറ്റിയിൽ ഒരു ചുടു സ്പർഷം അറിഞ്ഞ നിമിഷം അറിയാതെ ആ കൈകൾ ഞാൻ മുറുക്കെ പിടിച്ചു ദേഹത്തോടു ചേർത്തു ചൂടിനായി. ആ സ്പർഷനം പെട്ടെന്നു തന്നെ വിട്ടകന്നു.
നിമിഷങ്ങൾക്കകം അമ്മേ…. എന്നുള്ള വിളിയും കരച്ചിലും, വേവലാതികളും കാതിൽ അലയടിക്കുന്നുണ്ട്, ആരോ എന്നെ ഉയർത്തി, പുറത്താരോ താങ്ങുന്നുണ്ട്, വായിൽ എന്തോ വെച്ചു തന്നു , ഒപ്പം വെള്ളവും, മരുന്നാണെന്ന് എൻ്റെ അബോധമനസ് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.