Love & War -3 [ പ്രണയരാജ] 425

ആരുമില്ലാത്തെനിക്ക്  നീ പകർന്ന സംരക്ഷണം, ആ സംരക്ഷണമാണ് എന്നിൽ പ്രണയം വിതച്ചത്, പിന്നെ ഞാനറിയാതെ: തെറ്റാണെന്നറിയാം പറ്റി പോയി ക്ഷമിക്കണം നീ….
പാർവ്വതി, നീയെന്തൊക്കെയാ… ഈ.. പറയുന്നെ, നിൻ്റെ പാവത്താൻ സ്വഭാവമായിരിക്കാം ഞാൻ ഒരിക്കലും നിന്നെ മറ്റൊരു കണ്ണിലൂടെ കണ്ടിട്ടില്ല.
അതു പറയുമ്പോ ആ മനസ് വിങ്ങി പൊട്ടുന്നത് അവളുടെ മുഖത്ത് തെളിഞ്ഞു കാണാം.
അതാ… ആതിര  അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോ… എനിക്കത് ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിഞ്ഞത്, പാർവ്വതിയെന്നാൽ ഒരു പാവം പൊട്ടിപ്പെണ്ണ് അതു മാത്രായിരുന്നു മനസിൽ ഇതുവരെ
ശിവാ… നീയെന്നെ തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്  ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ പറ്റി പോയെന്ന്,
ഞാനൊന്നു  പറയട്ടെ പാർവ്വതി, പക്ഷെ നിന്നിൽ നിന്നും ഞാൻ ഇങ്ങനൊന്ന് തീരെ  പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല എന്നതാ സത്യം
സോറി ശിവാ….
അതു പറയുമ്പോ അവൾക്കാ… കരച്ചിൽ അടക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. വാ.. പൊത്തി പിടിച്ചു കൊണ്ടവൾ ഓടാൻ പോയപ്പോ….
പാർവ്വതി……..
എന്നു ഞാൻ വിളിച്ചതും അവൾ ആ നിമിഷം അവിടെ നിന്നു. ഭയനീയ ഭാവത്തിൽ എന്നെ നോക്കുമ്പോ… ആ നോക്കിലും അവൾ മാപ്പിരക്കുന്നതു പോലെ എനിക്കു തോന്നി. അതെൻ്റെ മനസിലാണ് ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞതെന്നു മാത്രം അവൾ അറിഞ്ഞില്ല. തിരിഞ്ഞു നടക്കാനൊരുങ്ങിയ അവളോടായി ഞാൻ പറഞ്ഞു.
ആ കള്ളം സത്യമാക്കാൻ ഞാൻ റെഡിയാണു കേട്ടോ….
പെട്ടെന്നവൾ എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി, അവൾ വിശ്വാസം വരാത്തതു പോലെ എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടതും ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ഞാൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
ആ കള്ളം സത്യാക്കാടോ…
അവളുടെ കാലുകൾ അതിവേഗം മുന്നോട്ടു കുതിച്ചു, ഒരു നിമിഷം കൊണ്ടവൾ ഓടി വന്നെന്നെ കെട്ടിപ്പിടുച്ചു. അവളിൽ നിന്നും ഇങ്ങനൊരു പ്രതികരണം ഞാനും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം .
രാത്രി സമയം ഞാൻ ഉറക്കമുണർന്നപ്പോ ഞാൻ കണ്ടത് നിലത്ത് വെറും തുണി വിരിച്ച് കിടക്കുന്ന പാർവ്വതിയെയാണ്. പ്രതീക്ഷകൾ ഏറെയാണവൾക്ക് എന്നാൽ ആഗ്രഹങ്ങളെല്ലാം അസ്തമിച്ചു കഴിഞ്ഞു.
സ്നേഹം എന്നിൽ നിന്നും ബലമായി സ്വന്തമാക്കാൻ അവൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല, പക്ഷെ അവളുടെ സ്നേഹത്തെ അവളാൽ തളച്ചിടാനും കഴിയുന്നില്ല, എൻ്റെ അവസ്ഥയാണെങ്കിൽ അതിലും കഠിനം. ഞാനൊരു മനുഷ്യനാണോ അതോ മൃഗമോ ആ ചോദ്യം എന്നിൽ ഉടലെടുത്തിട്ടു നാളുകളായി ഉത്തരം മാത്രം ലഭിച്ചിട്ടില്ല എന്നു മാത്രം.