മീരയുടെ ചോദ്യം മനസിലേക്കു കടന്നുവന്നപ്പോള്‍ അജി ഒരു ചോദ്യചിഹ്നം പോലെ മുന്നില്‍ വീണ്ടും വന്നു.

ഓര്‍മ്മകള്‍ പലതും മനസിനെ മഥിച്ചപ്പോള്‍ അവളുടെ മിഴിക്കോണില്‍ നീര്‍തുള്ളി ഊറിവന്നു. അവൾ കണ്ണുകള്‍ ചിമ്മി അടച്ചു.

ആ പഴയ അച്ചു ഇന്നില്ല. ഇപ്പോള്‍ ആര്‍ച്ചയാണ് , ആര്‍ച്ച സിദ്ധാര്‍ഥ് . ഒരിക്കലും ആരുടെ മുന്നിലും തോല്‍ക്കില്ല, സങ്കടപ്പെടില്ല മനസിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചു.

സമയം വൈകിയതിനാൽ കാർ വേഗത്തിൽ ഡ്രൈവ് ചെയ്തു വീട്ടിലെത്തി. അവളുടെ വരവും കാത്ത് രാധാമ്മയും അച്ചുവിന്റെ രണ്ടു വയസുകാരി മകള്‍ അമ്മുക്കുട്ടിയും വാതിൽക്കൽ തന്നെ ഇരിപ്പുണ്ട്

കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങിവന്നപ്പോൾ തന്നെ അമ്മുവിനെ വാരിയെടുത്തു മുത്തം നല്‍കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..

അമ്മൂമ്മക്കുട്ടിയും അമ്മുക്കുട്ടിയും എന്തെടുക്കുവായിരുന്നു.

“ഞാനേ.. അമ്മേനെ നോച്ചി ഇരിച്ചുവാരുന്നു, ”
അമ്മുക്കുട്ടി അച്ചുവിന്റെ കവിളില്‍ ഉമ്മകൊടുത്തു.

“അമ്മേടെ ചുന്ദരി കുട്ടി ഒത്തിരി നേരം കാത്തിരുന്നോ, അമ്മയേ ഒരു ആന്റിയെ കാണാന്‍ പോയതാ, അതാ അമ്മുക്കുട്ടീടെ അടുത്തുവരാന്‍ വൈകിയെ, നാളെ നേരത്തെവരാമേ.. എന്നിട്ട് നമുക്ക് പാര്‍ക്കില്‍ പോകാം. ”

“നേത്തെ വന്നില്ലഞ്ചില്‍ അച്ചയോട് പരയുമല്ലോ.. ”

“അമ്പടി, നിയും അച്ചക്കിളിയും എന്നെ എന്നാ ചെയ്യും.. അച്ചു അവളെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി. ”

“അതെ അച്ച വിളിച്ചുമ്പോള്‍ ചോയിച്ചിട്ട് പരയാം ”

“മോളുട്ടി അമ്മുമ്മയുടെ കൂടെ നിന്ന് കളിച്ചോ അമ്മ കുളിച്ചിട്ടും വരവേ ”
അമ്മുവിനെ താഴെ ഇറക്കികൊണ്ട് അച്ചു പറഞ്ഞു

“നീ ആരെയാ അച്ചു കാണാന്‍ പോയെ, നിനക്കിവിടെ പരിചയക്കാര്‍ ആരുമില്ലല്ലോ” അത്രയും നേരം അവരുടെ സംസാരം ശ്രദ്ധിച്ചുനിന്ന രാധമ്മ ചോദിച്ചു