ചെമ്പനീർപ്പൂവ് 3 [കുട്ടപ്പൻ] 1454

പത്തുമിനുട്ട് മാത്രമാണ് വിസിറ്റേഴ്സ്നെ അനുവദിച്ചത്. ആ അവസരം അച്ഛനും അമ്മയും അനിയത്തിയും ജീവനും അഭിയും ഒക്കെ മാറിമാറി ഉപയോഗിച്ചു.

…….

ഇന്ന് ഡിസ്ചാർജ് ആണ്. കാലിൽ ഒരു പ്ലാസ്റ്റർ ഉണ്ട്. പിന്നെ കരിഞ്ഞുതുടങ്ങിയ മുറിവുകളും.  ബാക്കി എല്ലാം ഭേദമായി.

വണ്ടി ഇടിച്ചു തെറിച്ചു വീണപ്പോൾ കല്ലോ മറ്റോ തട്ടി കാലിന് ചെറിയ ഒരു ഫ്രക്ചർ ഉണ്ട്.  രണ്ടാഴ്‌ചകൂടി കഴിഞ്ഞേ പ്ലാസ്റ്റർ വെട്ടു.

“ധന്യേച്ചി എന്നാ ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങട്ടെ. ”  ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“അല്ലാണ്ട് നിന്നെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഇവിടെ പൂട്ടിയിടണോ. പോയി വരാൻ പറയുന്നില്ല.  എവിടേലും വച്ചു കാണാം.പിന്നെ പ്ലാസ്റ്റർ വെട്ടുന്ന വരെ അധികം തുള്ളിച്ചാടൽ ഒന്നും വേണ്ട കേട്ടല്ലോ ”

ധന്യേച്ചി പറഞ്ഞു

” ഓ ഉത്തരവ് പോലെ ”

“അജു വാ ഇറങ്ങാം ” അച്ഛൻ ആണ്.

” ശെരിയച്ചാ….അപ്പൊ ധന്യേച്ചി… എല്ലാം പറഞ്ഞപോലെ ”

“ശെരി ഡാ”

ഒരു വീൽചെയറിൽ ഇരുത്തി എന്നെ പുറത്തേക് കൊണ്ടുപോയി.

വീട്ടിലെ മേഴ്‌സിഡസ്-ബെൻസ് GLS വന്നുനിൽക്കുന്നുണ്ട്.

ഹോസ്പിറ്റലിൽ അറ്റെൻഡേഴ്സും അഭിയും ജീവനും ഒക്കെ കൂടി എന്നെ എടുത്ത് പുറകിലെ സീറ്റിൽ ഇരുത്തി.

എനിക്ക് ഇപ്പൊ ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ല.  നടക്കാൻ വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടും ഇല്ല. എന്നിട്ടും പരസഹായം ഇല്ലാതെ എഴുന്നെല്കാൻ പറ്റാത്ത ആളെപ്പോലെ എന്നെ പരിചരിക്കുമ്പോ എന്തോ നാണക്കേട് പോലെ.

അതേസമയം അവരുടെ സ്നേഹം ആണെന്ന് എനിക്ക് മനസിലാകുന്നും ഉണ്ട്.