അറിയപ്പെടാത്ത മാവേലിമാർ [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 178

ദാരിദ്ര്യമൊന്നുകൊണ്ട് മാത്രം മാനം വിൽക്കാനൊരുങ്ങിയ, പരസഹായമില്ലാത്തൊരു പാവം പെണ്ണിനെ പ്രാപിയ്ക്കാൻ ശ്രെമിയ്ക്കുന്നതിലും ഭേദം ഭൂമിയ്ക്ക് ഭാരമാകാതിരിയ്ക്കുകയാണെന്ന ഉറച്ച ബോധ്യം മനസ്സിലുടലെടുത്തതും വലിഞ്ഞു നിന്ന പ്ലാസ്റ്റിക് കയറുകളെ പൂർവ്വസ്ഥിതിയിലാക്കിക്കൊണ്ട് കട്ടിലിൽ നിന്നുഞാനെഴുന്നേറ്റു…….!!

“””പോവാണോ…??”””

വാതിലിനൊപ്പമെത്തിയപ്പോൾ
കട്ടിലിന്റെ കാലിൽ പിടിച്ച് മുഖമുയർത്താതെയവൾ ചോദിച്ചു…….!!

“””എനിക്ക് പറ്റത്തില്ല…!! ഞാമ്പോവുവാ…!!”””

മറുപടി രണ്ടു വാക്കിലൊതുക്കി തിരിഞ്ഞ എന്റെ കൈയിലവൾ ഏന്തിവലിഞ്ഞുകൊണ്ടൊരു പിടിത്തമിട്ടു….  ആ ദുർബലമായ കൈയ്ക്ക് എന്നെ പിടിച്ചു നിർത്താനുള്ള ശക്തിയുണ്ടെന്നത് എന്നെ കുറച്ചൊന്നത്ഭുതപ്പെടുത്തി… ഒരുപക്ഷേ… എന്റെ മനസ്സും ശരീരവുമപ്പോൾ അവളിലും ദുർബലമായിരുന്നിരിയ്ക്കണം……!!

“””ഏട്ടായിയെന്തു വേണേ ചെയ്തോ…!! പൈസേന്നുന്തരണ്ട…!!”””

അവളുടെ വായ്മൊഴി കാതുകളെ ശരണം പ്രാപിച്ചപ്പോളെന്റെ ചങ്കൊന്നു പൊടിഞ്ഞു….. അപ്പോളവളുടെ സ്വരത്തിൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് പരിഹാസമാണോയെന്നുപോലും ആ നിമിഷം തോന്നിപ്പോയി…..

കാശില്ലാതെയാണ് ചെന്നതെന്ന് കരുതിയിട്ടാണോ അവളങ്ങനെ പറഞ്ഞതെന്നൊരു തോന്നലാണ് എനിക്കപ്പോളാദ്യമുണ്ടായത്….. അതുകൊണ്ടുതന്നെ പോക്കറ്റിൽ കയ്യിട്ട് ആദ്യം കിട്ടിയ നോട്ടെടുത്തവളുടെ മുന്നിലേയ്ക്കിട്ടു…. ഇട്ടത് എത്രയാണെന്നുപോലും നോക്കാതെ പുറത്തേക്ക് നീങ്ങവേ അവളുടെ നേർത്ത സ്വരം വീണ്ടും പിൻവിളിയായെത്തി…..

“””ഏട്ടായീ  …നിക്ക്  ….നിക്കീ പൈസ വേണ്ട…!! പക്ഷേ…. “””

അവസാനം വാലുപോലെ നീണ്ടു നിന്ന പക്ഷേയിൽ സംശയമുയർന്നപ്പോൾ ഞാനവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് തുറിച്ചു നോക്കി….

“””എനിക്ക്… എനിക്കെന്തേലുമൊരിത്തിരി കഴിക്കാൻ മേടിച്ചോണ്ടെ തരാവോ…??  അല്ലേ…. അല്ലേലാ കൂടെയുള്ളയാള് വരുമ്പോഴേക്കും ഞാന്തളന്നു വീണോവും…!! മൂന്ന്… മൂന്നെവസായേട്ടായി ഞാൻ… ഞാനെന്തേലുങ്കഴിച്ചിട്ട്….!!”””

പറയുന്നതിനൊപ്പം പൊഴിഞ്ഞ കണ്ണുനീരെന്റെ നെഞ്ചിൽ വീണാണ് പൊള്ളിയത്…. പിന്നെ  രണ്ടാമതൊന്നും ചിന്തിയ്ക്കാതെ അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചൊന്നു ചുംബിച്ചപ്പോഴേക്കും അവളെക്കാളും കണ്ണീരെന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നുമുതിർന്നിരുന്നു…. അത്രയും നാളൊരു പെണ്ണിന്റെ മുഖത്തു പോലും നോക്കാനാഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഞാനൊരു പെണ്ണിനെ തേടി രാത്രിയവളുടെ വീട്ടിലെത്തുന്നു…. അവളുടെ കണ്ണീരു അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചാലിങ്കനം ചെയ്യുന്നു….  ഇതൊക്കെ…. ഇതൊക്കെ ഞാനായിട്ടാണോ അതോ ഏതെങ്കിലും ബാഹ്യശക്തിയെന്നെക്കൊണ്ട് ചെയ്യിയ്ക്കുന്നതാണോ… അറിയില്ല…. എനിക്കപ്പോളെല്ലാം അജ്ഞമായിരുന്നു…….!!

പിന്നൊന്നുമാലോചിച്ചു നിന്നില്ല…. ഞാനവളുടെ കൈപിടിച്ചിറങ്ങി…,,,  നിനക്കിനി പട്ടിണിയില്ലാതെ കഴിയാം പെണ്ണേ… വരുന്നോ എനിക്കൊപ്പമെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ ആ മുഖത്തുണ്ടായ പ്രതീക്ഷ നിറഞ്ഞൊരു നോട്ടം മാത്രമായിരുന്നു എന്നെയതിന് പ്രേരിപ്പിച്ചത്….!!

“””ടാ…. ഹരീ… ടാ…
നീയിതെന്തായീക്കാണിക്കുന്നേ….??  ഇവളെ നീയിതെങ്ങോട്ടുകൊണ്ടോവാ…??””

അവളെയും കൊണ്ട് മുറ്റത്തേയ്ക്കിറങ്ങുമ്പോൾ അനീഷ് പിന്നിലെ വന്നു ചോദിച്ചെങ്കിലും ഞാനത് കേൾക്കാത്ത മട്ടിൽ അവളെയും കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നടന്നു….. പിന്നെ