അറിയപ്പെടാത്ത മാവേലിമാർ [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 178

മണ്ണുകൊണ്ടു കെട്ടിയ വിള്ളലുകൾ വീണ മതിലിനോട് ചേർത്ത് വണ്ടി നിർത്തി വീടു ചൂണ്ടിക്കാണിയ്ക്കുമ്പോൾ ഉള്ളിലെ ഉൾപ്രേരക ശക്തിയാൽ ഞാൻ മുറ്റത്തേയ്ക്ക് നടന്നു…. വൃത്തിയാക്കിയിട്ട് മാസങ്ങൾ തോന്നിപ്പിയ്ക്കത്തക്ക തരത്തിൽ അവിടവിടെയായി പുൽചെടികൾ വളർന്നു നിന്ന മുറ്റവും കടന്ന് ഉളുത്തു തുടങ്ങിയ മുൻവാതിലിൽ തട്ടി വിളിച്ചപ്പോഴേയ്ക്കും അനീഷും അടുത്തെത്തിയിരുന്നു…

“””അളിയാ…  നീയിത് ഫസ്റ്റ് ടൈമല്ലേ…??  ഒരുകാര്യഞ്ചെയ്.. ആദ്യന്നീ കേറിയ്‌ക്കോ….!!”””

ഒരു ഞറുക്കെടുപ്പിന്റെയും ആവശ്യമില്ലാതെ അവനാ ദയ വെച്ചു നീട്ടിയപ്പോൾ ഞാനവനെ സസൂക്ഷമമൊന്നു നോക്കി……!!

“””എടാ…. ഇതധികമൊന്നും ഓടിയിട്ടുണ്ടാവാനുള്ള സാധ്യതയില്ല…. കാരണമിവിടത്തെ പുള്ളിക്കാരനേതോ നാട്ടിന്ന് പൊക്കിക്കൊണ്ട് വന്നതാ… കൊണ്ടു വന്നൊരു മാസങ്കഴിയുന്നേനു മുന്നേ അയാള് തളന്നു വീഴുവേം ചെയ്തു…. ഈയിടെയാണ് പുള്ളി മരിച്ചതും… ഒളിച്ചോട്ടമായോണ്ടാവണം പിന്നെയിവളെ  തിരക്കിയാരും വന്നിട്ടില്ലെന്നാ പറഞ്ഞു കേട്ടേ….
പിന്നെ നാട്ടുകാര് പോക്കാന്നൊക്കെയാ പറയുന്നെങ്കിലും എനിക്കിതുവരെയങ്ങനെ തോന്നീട്ടില്ല…. ഞാന്തന്നിപ്പോ കുറേ ശ്രെമിച്ചിട്ടാ അവള് സമ്മതിച്ചേ…. അതോണ്ടളിയന്തന്നെയാദ്യം വിട്ടോ… അതുകഴിഞ്ഞു കേറിക്കോളാ ഞാൻ….!!”””

അവനെന്റെ ചുമലിൽ പിടിച്ചൊന്നു മുന്നിലേയ്ക്ക് തള്ളിയതിനൊപ്പം വാതിലും തുറക്കപ്പെട്ടു……!!

എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ പരിഭ്രാന്തിയോടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ എന്നെ അവൻ തള്ളി അകത്തേയ്ക്ക് കടത്തി വാതിൽ പുറത്തു നിന്നുമടച്ചപ്പോൾ ഞാനുമേകദേശം  സാഹചര്യവുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു…….!!

മൺകട്ടകൊണ്ട് കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഓടു പാകിയ വീട്ടിലെ ചെറിയ മുറിയുടെ ഭിത്തിയോട് ചേർന്നു കിടന്ന കയറുകട്ടിലിലിരിയ്ക്കുമ്പോൾ പ്ലാസ്റ്റിക് കയറുകൾ വലിഞ്ഞപ്പോളുണ്ടായ ശബ്ദം മുറിയിലാകെ തട്ടിത്തെറിച്ചു……!!

നീണ്ട കുറച്ചു സമയത്തിനൊടുവിൽ ഞാനൊന്നു മുഖമുയർത്തിയവളെ നോക്കി….
നരച്ച് ഇഴകൾ വലിഞ്ഞു നിറമെന്താണെന്ന് കൂടി തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്ത കണ്ണാടി പോലൊരു സാരിയും, സേഫ്റ്റി പിൻ
കുത്തി പഴകിയതു മൂലം പിന്നിത്തുടങ്ങിയ കറുപ്പെന്നു തോന്നിപ്പിയ്ക്കുന്ന നിറത്തിലുള്ള ബ്ലൗസുമിട്ടൊരു സ്ത്രീ രൂപം…!! മങ്ങിത്തുടങ്ങിയ ബൾബിൽ നിന്നും ആർക്കോ വേണ്ടി പൊഴിഞ്ഞ പ്രകാശരശ്മിയുടെ സഹായത്തിൽ ഞാനവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്കൊന്നു കണ്ണയച്ചു…….!!

ബൾബിനെ വെല്ലുവിളിച്ചു കൊണ്ടുദിച്ചു നിന്ന മുഖശോഭയിൽ ഞാനൊരു സത്യം തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു…. ഇത്രയും നാൾ ഞാൻ നേടിയെന്നു കരുതിയതൊന്നും ഒരു നേട്ടമായിരുന്നില്ല എന്ന സത്യം…….!!

“””ഏട്ടായീ…!!”””

അവളുടെ മുഖത്തു നിന്നും കണ്ണുകളെടുക്കാതെ നോക്കിയിരിയ്ക്കുമ്പോൾ തന്നെ തളർന്ന സ്വരത്തോടെ അവളെന്നെ  വിളിച്ചു… തളർന്ന ശബ്ദത്തിനോടൊപ്പം കണ്ണുകളിൽ നിന്നടർന്നു വീണ മഞ്ഞു തുള്ളികൾ കൂടി കണ്ടതോടെ എന്റെ ചങ്കൊന്നു പിടഞ്ഞു…….!!

“””ഏ… ഏട്ടായീ…??”””

എന്റെ നെഞ്ചിനുള്ളിലെ നീറ്റൽ മുഖത്തും പ്രതിഫലിച്ചത് കണ്ടിട്ടെന്നോണമവൾ   ചോദ്യഭാവേനെ രണ്ടാമതൊരു വിളി കൂടി വിളിച്ചു…..  അപ്പോളെനിക്ക് കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പ് ഏകദേശം മനസ്സിലായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു…….!!