അപൂർണ്ണം [ജീനാപ്പു] 108

അവൾ എല്ലാം കണ്ടെന്നത് എന്നിൽ ജാള്യത നിറച്ചു ,,,,,

അവൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ  പറഞ്ഞു നാളെ രാവിലെ തന്നെ നമ്മുക്ക് വക്കീലുമായി സംസാരിച്ചു ഡിവോഴ്സ് പെറ്റിഷൻ  ഫയൽ ചെയ്യണം ,,,,

അവളുടെ വാക്കുകൾ എന്നെ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ഇല്ലാതെയായി ,,,,

ഞാൻ പതുക്കെ അവളുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു ചെന്ന് അവളെ നോക്കി ചോദിച്ചു, എന്താണ് നിന്റെ പ്രശ്നം ,,,,

എന്തായാലും തുറന്നു പറയൂ ,,,,,

നമ്മുക്ക് പ്രശ്നപരിഹാരം ഉണ്ടാക്കാം ,,,,,

അവൾ ,,,,,,

അതിന് തന്നെയാണ് ഞാനും ശ്രമിക്കുന്നത് എനിക്ക് ,,,,

‘നിങ്ങളിൽ നിന്നും ഡിവോഴ്സ് വേണം’

പക്ഷെ ,,,,, എന്തിന്….?

നീ കാര്യം പറയൂ …

ഇനി നീ കാര്യം പറയാതെ ഞാൻ ഒരു വക്കീലിനെയും കാണാൻവരില്ല ,,,,,

എനിക്ക് വല്ലാത്ത ദേഷ്യവും, സങ്കടവും വന്നു… ഞാൻ അലറിക്കൊണ്ടാണ് ഇത്രയും പറഞ്ഞത്.

എന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള  ദേഷ്യത്തിൽ അവളൊന്നു ഞെട്ടി പോയി ,,,,

കാരണം ആദ്യമായിട്ടാണ് ഞാൻ അവളോട് ഇങ്ങനെ പെരുമാറുന്നത് ,,,,,

ഇപ്പോഴും ,,,, എന്റെ പെരുമാറ്റത്തിൽ അവളെക്കാൾ വേദനിച്ചത് എനിക്ക് തന്നെയാണ് ,,,,

അവൾ ദയനീയമായി എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി. ഞാൻ അതു് കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചുകൊണ്ട് ,,,

എന്റെ വാക്കുകളിൽ തന്നെ ഉറച്ചു നിന്നു ,,,,,

അങ്ങനെ ഗത്യന്തരമില്ലാതെ അവൾ കഥ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി,,,,

“”””” ഡിഗ്രിക്ക് ചേർന്ന ദിവസം തന്നെ , കോളേജിൽ റാഗ് ചെയ്യാൻ വന്ന സീനിയേഴ്സിൽ ഒരുവൻ തന്നെ ആയിരുന്നു മുഴുവൻ നേരവും നോക്കി കൊണ്ട് നിന്നത് , പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ അയാൾ പ്രണയാഭ്യർത്ഥനയുമായി പിന്നാലെ കൂടി ,,,, പതുക്കെ പതുക്കെ എന്റെ മനസ്സും അയാളെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി ,,,,,

അയാളുടെ പേര് റോഷൻ റോയ് എന്നായിരുന്നു …

പിന്നെ എല്ലാവരെയും പോലെ ഞങ്ങളും കോളേജിൽ പ്രണയ ജോഡികളായി പാറി നടന്നു ,,,, അങ്ങനെ വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി അവർ പാസ് ഔട്ടായി. എങ്കിലും മിക്കദിനങ്ങളിലും എന്നെ കാണാൻ കോളേജിന്റെ മുന്നിൽ വരുമായിരുന്നു അവൻ ,,,,

അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ പ്രണയം അകലമില്ലാതെ തുടർന്നു. ഇതിനിടയിൽ റോഷന്റെ കുടുംബം കൊച്ചിയിലേക്ക് ഷിഫ്റ്റ് ചെയ്തു. അതോടെ എന്നും പരസ്പരം കാണുന്നത് ഇല്ലാതെയായി ,,,,,,

എങ്കിലും മാസത്തിൽ ഒരിക്കലോ , അല്ലെങ്കിൽ രണ്ടു മാസത്തിൽ ഒരിക്കലോ എന്നെ കാണാൻ കോളേജിന്റെ മുന്നിൽ വരുമായിരുന്നു അവൻ ,,,

അങ്ങനെ ആ നല്ല ദിനങ്ങൾക്ക് അന്ത്യം കുറിച്ചു കൊണ്ട്, എന്റെ കോളേജ് ജീവിതവും അവസാനിച്ചു.