ഇവിടെ ഈ കഥ വായിക്കുന്നവരുടെ അറിവിലേക്ക്

കഥ/നോവല്‍  ഒന്നുമല്ല കണ്‍മുന്നില്‍ കാണുന്ന ഒരു ജീവിതാനുഭവം എന്ന പോലെ ആണ് ഇത് എഴുതുന്നതു. വായനയില്‍ ഒരു ഫീല്‍ ഉണ്ടാകാന്‍ ആയി ഇതില്‍ ലിങ്ക് ചേര്ത്തിരിക്കുന്ന പാട്ടുകള്‍  ഈണങ്ങള്‍ ഒക്കെ കൂടി കേള്‍ക്കണം എന്നുകൂടെ അഭ്യര്‍ഥിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടു കയ്യില്‍ ഒരു ഹെഡ്ഫോണ്‍ കൂടെ കരുതണം.

അപരാജിതന്‍

പ്രബോധ | അദ്ധ്യായം [19-20] | Previous Part

Author : Harshan

ആദി  ആ ഇരുട്ടിൽ നടന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. ഉള്ളിൽ ആരോ പറയുന്ന പോലെ,  നിനക്കു ഇനിയെ മുന്നോട്ടു പോകാ൯ സാധിക്കൂ നിനക്കു ചെയ്തു തീർക്കാൻ ഒരുപാട് ഉണ്ട്, തടവിൽ നിന്ന് രക്ഷപെട്ടു എന്ന് മാത്രം കരുതിയാൽ മതി എന്ന്.വിജനമായ റോഡ് ആണ്, ഒരു വണ്ടികൾ പോലും ഇല്ല,

ഈ രാത്രി ഇനി നജീബിനെ വിളിച്ച അവനു ഒരു ബുദ്ധിമുട്ട് ആകില്ലേ, ഒന്നാമത് ഉമ്മയും പെങ്ങളും മാത്രേ ഉള്ളു,  അവൻ നടന്നു തുടങ്ങി.

കാലിനു നല്ല വേദന ഉണ്ട്, പാറു വെള്ളത്തിൽ വീണു എന്ന് കേട്ടപ്പോ ഭയന്ന് ഓടിയപ്പോ കാലു വഴുതി കല്ലിൽ ഇടിച്ചതല്ലേ

കാലു നന്നായി മുറിയുകയും ചെയ്തു ചോരയും വന്നു, ഷൂസിൽ ആ ഭാഗം മുട്ടുമ്പോ നല്ല നോവ് ഉണ്ട്, ചുണ്ടിന്റെ ഉള്ളില്‍ മുറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് നന്നായി, ചോരയുടെ ചുവ വായില്‍ ഉണ്ട്. വിറക് കൊണ്ടല്ലേ അടിച്ചത് അവ൪.

ഇരു കൈകളിലും ബാഗുകൾ ഉണ്ട് അത്യാവശ്യം വസ്ത്രങ്ങളും സർട്ടിഫിക്കറ്റും പുസ്തകങ്ങളും അല്ലാതെ തനിക്ക് എന്ത് സമ്പാദ്യം.

എന്നാലും അവളെ തല്ലേണ്ടി ഇരുന്നില്ല ഒരുപാട് വേദനിച്ചു കാണും

അല്ലാതെ എന്ത് ചെയ്യും അത്രയും വലിയ കുറുമ്പല്ലെ അവൾ കാണിച്ചത്, എനിക്ക്  എന്തേലും പറ്റുന്നത് പോകട്ടെ അവൾക്ക് എന്തേലും സംഭവിച്ചിരുന്നെങ്കിലോ, പിന്നെ ഞാൻ  ജീവിച്ചിരിന്നിട്ടു വല്ല കാര്യവും ഉണ്ടോ.

എന്റെ അല്ലെ അവള്, എന്റെ പാറു അല്ലെ,,, കുറുമ്പ് ഒരുപാട് കാണിച്ചതുകൊണ്ടല്ലേ അടിച്ചത്.

അവൻ നടന്നു നീങ്ങുക ആണ് അങ്ങനെ ഒക്കെ ചിന്തിച്ചു.

ഉള്ളിൽ ഒരു ആശ്വാസം ഉണ്ട് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ആശ്വാസം, ഇതുപോലെ ആ കമ്പനിയിൽ നിന്ന് കൂടെ അടിച്ചു ഇറക്കിയിരുന്നെങ്കിൽ എത്ര നന്നായിരുന്നേനെ,

അവൻ വെറുതെ മുകളിലേക്കു നോക്കി ലക്ഷ്മി അമ്മ നക്ഷത്രമായി തെളിഞ്ഞു കത്തുകയാ

അതെ ……….തിരിച്ചു തല്ലാൻ എനിക്ക് അറിയാഞ്ഞിട്ടല്ല, തല്ലു തുടങ്ങിയ എനിക്ക് തന്നെ പറയാൻ സാധിക്കില്ല എന്താ ഞാൻ ചെയ്യുക എന്ന് പിന്നെ ലക്ഷ്മി അമ്മ പറഞ്ഞിട്ടുള്ള പോലെ പാറു എന്റെ ആകുമ്പോ ഇവരൊക്കെ എന്റെ ബന്ധുക്കൾ ആകില്ലേ, അപ്പൊ പിന്നെ എന്റെ കയ്യീന്നു  തല്ലു വാങ്ങിയ ആർക്കാ  മോശം വരിക, ഭാവി അമ്മായി അപ്പനെ തല്ലിയ ചീത്തപ്പേര് വേണ്ടല്ലോ.

അന്ന് പോകാൻ ഒരുങ്ങിയപ്പോ കൊച്ചമ്മ തടഞ്ഞു, ഇന്നിപ്പോ അടിച്ചിറക്കി.

അല്ല ലക്ഷ്മി അമ്മെ എന്റെ ലൈഫിൽ മാത്രം എന്താ ഇങ്ങനെ ഇന്ന് സന്തോഷം ആണെനിങ്കിൽ നാളെ സങ്കടം. ഇപ്പൊ കണ്ടില്ലേ ഓഫീസിലും തഴയാ൯ തുടങ്ങി, കയ്യും തന്നു കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു പോയ പാറുവാ ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ടാണ് മാറിയത്, ഒന്നുമില്ലേലും നാളെ എന്റെ കൂടെ ജീവിക്കണ്ട പെണ്ണല്ലേ, ഇത്രേം തണ്ടു പാടുണ്ടോ ?

അവൻ കുറെ നടന്നപ്പോ കാലു വേദന എടുത്തു, ബാഗുകൾക്ക് നല്ല ഭാരവും ഉണ്ടല്ലോ അവൻ അവിടെ വലിയ വെയിറ്റിങ് ഷെഡ്  കണ്ടു ബാഗ് താഴെ വെച്ച് കുറെ നേരം അവിടെ ഇരുന്നു, നല്ല പോലെ ദാഹിക്കുന്നുണ്ട്, കുറച്ചു വെള്ളം കിട്ടാൻ എന്താണ് മാർഗ്ഗം, ഇല്ല ഒരു വഴിയുമില്ല

അവൻ എല്ലായിടത്തും നോക്കി, ദേഹം മൊത്തം വിയർത്തു ഒലിക്കുക ആണ്, കുറെ നേരം അങ്ങനെ ഇരുന്നു.

എന്താ ലക്ഷ്മി അമ്മെ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ആയതു ? അവൻ മുകളിൽ നോക്കി ചോദിച്ചു.

തലവരെ ആയിരിക്കും ല്ലേ ,,,,,,,,,,,അനുഭവിക്കുക തന്നെ

കുറച്ചു നേരം വിശ്രമിച്ചു അവൻ വീണ്ടും നടന്നു തുടങ്ങി.

നടന്നു നടന്നു നടന്നു നടന്നു  കുറെ ദൂരം എത്തി ആ കവല എത്താറായി,

കുറച്ചൂടെ നടന്നു അങ്ങനെ കവല എത്തി ആകെ വിജനം ആണ് ആരുമില്ല, സമയം ഒരു രണ്ടേമുക്കാൽ ആയി കാണും, അവൻ അവിടെ ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ ഇരുന്നു, ടൗണിൽ പോകാൻ ഒരു വഴിയുമില്ലലോ.

ഇനി ഇപ്പൊ ഈ ഇരുപ്പ് ഇരിക്കാം രാവിലെ ആറര ആകുമ്പോ ബസ് വരും അതിൽ കയറി പോകുക തന്നെ.

അങ്ങനെ കുറെ നേരം ആ ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ തന്നെ ഇരുന്നു.

എങ്ങനേലും കുറച്ചു പൈസ ഉണ്ടാക്കി ഇത്തിരി സ്ഥല൦ വാങ്ങി ഒരു കൊച്ചു വീട്

വെക്കണം, എന്തായാലും പാലിയം ഇനി എനിക്ക് ഒന്നുമല്ലല്ലോ.

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ ഒരു ജീപ്പ് അതുവഴി വന്നു, അപ്പു റോഡിലേക്ക് ഇറങ്ങി കൈ കാണിച്ചു , അവനെയും മുന്നിട്ടു വണ്ടി പോയെങ്കിലും വണ്ടി  നിർത്തി ,

അവൻ ഓടി ജീപ്പിനടുത്തു ചെന്നു ഒരു പത്തന്പതു വയസു പ്രായമുള്ള ഒരു ആൾ ആയിരുന്നു ഡ്രൈവർ. ടൌൺ വരെ എന്നെ കൂടെ കൊണ്ട് പോകുമോ ചേട്ടാ, വേറെ വണ്ടി ഒന്നും കിട്ടാത്തത് കൊണ്ട് ആണ്.

ഓ അതിനെന്താ പോന്നോളൂ

ആദി ഓടിപോയി ബാഗ് ഒക്കെ എടുത്തു കൊണ്ടുവന്നു ബാഗുകൾ ഒക്കെ പിന്നിൽ വെചു മുന്നിൽ ഇരുന്നു.

എന്താ റെയിൽ വേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് ആണോ ? , ബാഗു കണ്ടു കൊണ്ട് ചോദിക്കുന്നതാ

അല്ല ചേട്ടാ, ടൗണിലേക് തന്നെയാ, ഇവിടെ അടുത്തായിരുന്നു താമസമുണ്ടായിരുന്നത് , ചില കാര്യങ്ങൾ കൊണ്ട് ഒഴിയേണ്ടി വന്നു, ടൗണിൽ ലോഡ്ജ് റെഡി  ആണ് അങ്ങോട്ടു പോകുന്നതാ

ഓ ,,,,ആയിക്കോട്ടെ

മോന്റെ പേരെന്താ ?

ആദി

ചേട്ടന്റെയോ ?

സജി

മോന്റെ വീട് എവിടെയാ ?

വീടൊന്നുമില്ല ചേട്ടാ

മോന് ആരൊക്കെ ഉണ്ട് ?

ആരുമില്ല ചേട്ടാ

ഹ്മ്മ് ,,,,,,,,,,,,,,,,എന്ന് മൂളിയതല്ലാതെ കൂടുതല്‍ ഒന്നും ആ ചേട്ടന്‍ ചോദിച്ചില്ല

ചേട്ടൻ എവിടാ താമസം?

മോനെ ഞാൻ ഇവിടെ നിന്ന് ഒരു പത്തു പതിനഞ്ഞു കിലോമീറ്റർ അകലെ ആണ് എനിക്ക് ഈ പത്രം ഏജന്റുമാർക് പത്രം എത്തിച്ചു കൊടുക്കുന്ന പണി ഉണ്ട് , അതിനോടിയാ വാടക കൊടുക്കാൻ ഉള്ള കാശും വീട്ടുചിലവിനുള്ളതും ആകും , അപ്പൊ രാവിലെ പത്രം എടുക്കാൻ ആയി പോകുന്ന വഴി ആണ്

രാവിലെ ആയതിനാൽ നല്ല വേഗത്തിൽ ആണ് ജീപ്പ് ഓടിക്കുന്നത്.

അവർ ഓരോരോ വർത്തമാനങ്ങൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞു ഒടുവിൽ ടൗണിൽ എത്തി.

ആദി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. ബാഗിന്റെ പിന്നിൽ നിന്നും ബാഗുകൾ ഒക്കെ എടുത്തു പുറത്തേക്കു വെച്ച് എന്നിട്ടു മുന്നിലേക്ക് വന്നു

ഒരുപാട് ഉപകാരം ചേട്ടാ ,,,,,,,,എന്നു പറഞ്ഞു പോക്കറ്റിൽ നിന്നും പഴ്സ് എടുത്തു

എന്താ ചേട്ടാ ഞാൻ തരേണ്ടത് ?

പൊന്നു മോനെ…നീ ഇല്ലേലും ഈ വണ്ടി ഇവിടം വരെ ഓടണം, അല്ലാതെ നിനക്കായി ഓടിയത് അല്ല, ഈ രാവിലെ നീ അവിടെ ഒറ്റക് നിക്കണ കണ്ടപ്പോ ഒരു വിഷമം തോന്നി , അതുകൊണ്ടാണ് വണ്ടി നിർത്തിയതു, അല്ലാതെ കാശു മോഹിച്ചിട്ടല്ല.

നിന്റെ പ്രായത്തിൽ ഒരു മകൻ എനിക്കും ഉണ്ട്. എനിക്ക് ഒന്നും നീ തരേണ്ട. അപ്പൊ ശരി മോനെ …

എന്നും പറഞ്ഞു അവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ആ ചേട്ടൻ ജീപ്പ് മുന്നോട്ടേക് എടുത്തു.

അവിടെ സ്റ്റാൻഡിൽ ഓട്ടോ ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു, അവൻ ഒരു ഓട്ടോ പിടിച്ചു മുൻപ് നോക്കിയിരുന്ന ലോഡ്ജിന്റെ അഡ്രസ് പറഞ്ഞു അവിടെ നിന്നും ഇരുപതു മിനിറ്റു ഓടാനായി ഉണ്ട്, ഓട്ടോ എടുത്തു പറഞ്ഞ സമയത്തെ കൊണ്ട് അവൻ ലോഡ്ജിൽ എത്തി. സമയം ഒരു അഞ്ചു മണി ആയിട്ടുണ്ട്,  ആ സമയം തൊട്ടടുത്ത അമ്പലത്തിൽ നിന്നും

കൗസല്യാ  സുപ്രജാ …………..വെങ്കിടേശ്വര സുപ്രഭാതം കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

തൊട്ടടുത്ത ഷേണായിയുടെ ചെറിയ ഹോട്ടലിൽ ഭക്ഷണം ഒക്കെ ഉണ്ടാക്കുന്ന തിരക്ക് ആണ്.

അവൻ ആദ്യം അവിടെ പോയി നല്ലൊരു കാപ്പി കുടിച്ചു  ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയി.

അതിനു ശേഷം ലോഡ്ജിലേക്ക് ചെന്ന് അവിടത്തെ കാര്യക്കാരനെ കണ്ടു, അയാൾ അവനെയും കൊണ്ട് അവൻ മുൻപ് നോക്കിയിരുന്ന മുറിയിൽ തന്നെ അവനെ കൊണ്ടുപോയി, അത് തുറന്നു കൊടുത്തു

അവൻ സാധനങ്ങൽ ഒക്കെ അവിടെ വെച്ചു. പഴ്സിൽ നിന്നും അഡ്വാൻസ് തുക കൂടി അയാൾക്കു കൊടുത്തു.

ബാഗിൽ നിന്നും ആദ്യം തന്നെ സായി അപ്പൂപ്പന്റെയും ലക്ഷ്മി അമ്മയുടെയും ഫോട്ടോ ടേബിളിൽ വെച്ച് ബെഡിൽ തന്റെ ബെഡ്ഷീറ് വിരിച്ചു.

പിന്നെ ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ മാറി, ഒരു മുണ്ടും ബനിയനും ഇട്ടു,

നല്ല ക്ഷീണം ഉള്ളത് കാരണം അങ്ങോട്ട് കിടന്നു

വളരെ വേഗം തന്നെ അവൻ കിടന്നുറങ്ങി

                                                           <<<<<<<<<O>>>>>>>>>

പാലിയത്ത് ആദി ഇറങ്ങി കഴിഞ്ഞു.

മാലിനി പാറു ഇന്ദു ഒക്കെ സങ്കടത്തിൽ ആയിരുന്നു. മറ്റുള്ള കുട്ടികൾക്കു ഒന്നും മനസിലാകാത്ത അവസ്ഥ. ഭുവനേശ്വരി ദേവി ആകെ ദേഷ്യത്തിൽ അവരുടെ മുറിയിൽ ആയിരുന്നു.

രാജശേഖരൻ മാലിനിയെ ഒരുപാട് വഴക്കു പറഞ്ഞു. ഈ തെണ്ടിയെ ഒക്കെ ഒരു കാര്യവും ഇല്ലാതെ പരിഗണന ഒക്കെ കൊടുത്തതിനു,

രംഗനാഥനും രാമഭദ്രനും കോപത്തിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു.

കുട്ടികളും അവരുടെ ചുറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നു.

രംഗനാഥൻ അവരോടു ചോദിക്കുകയും ചെയ്തു, അവനെ ഞങ്ങൾ തല്ലിയതിനു നിങ്ങൾ എന്തിനാ തല്ലണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞു ബഹളം വെച്ചത് എന്ന്.

അത് കേട്ട് കൃഷ്ണവേണി ആണ് പറഞ്ഞത്,

വല്യച്ചാ … അപ്പുവിനെ തല്ലണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞത് അപ്പുവിനോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടല്ല , നിങ്ങളോടു സ്നേഹകൂടുതൽ ഉള്ളത് കൊണ്ട് ആണ് എന്ന്.

അവർക്ക് അതുകേട്ടു മനസ്സിലായില്ല.

കൃഷ്ണവേണി ഹരിയോട് അവൻ കണ്ട കാര്യങ്ങൾ പറയാൻ പറഞ്ഞു.

ഹരി ഹോട്ടലിൽ വച്ച് നടന്നത് മുതൽ വണ്ടി തിരികെ ഓടിച്ചു ചെന്ന് ഉള്ളിലെ ആ തടിമാടന്മാരെ ആദികൈകാര്യം ചെയ്തു തലമുടി വരെ കത്തിച്ച മൊത്തം സംഭവം അങ്ങ് ഭംഗി ആയി പറഞ്ഞു കൊടുത്തു ,

കൂടെ വൈഷ്ണവി അവളുടെ സാർ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളും.

ഭയങ്കരൻ ആണ്ന്നാ  സർ പറഞ്ഞത് ,

അപ്പു എന്തേലും അവിവേകം പ്രവർത്തിച്ച നിങ്ങൾക് തന്നെ അല്ലെ ദോഷം വരിക , ആ ഭയം കൊണ്ട് ആണ്

അത് കേട്ടതും രംഗനാഥനും രാമഭദ്രനും പരസ്പരം നോക്കി.

സമരേന്ദ്ര ദേവപലരുടെ മക്കള്‍  ആണ് ഞങ്ങൾ, ഞങ്ങൾക്കറിയാത്ത മുറകൾ ഉണ്ടോ.

അത് കേട്ട് വേദപ്രിയ പറഞ്ഞു.

നിങ്ങൾ മുറകൾ എടുത്തു വരുമ്പോളേക്കും അപ്പു തല അങ്ങ് എടുക്കും, നിങ്ങൾ ആ കാഴ്ച കാണാത്തതു കൊണ്ടാണ്, ആ മുടിയന്റെ കൈ ഓടിച്ചു ആ ഒടിഞ്ഞ കൈ ഒക്കെ ആട്ടി കാണിക്കുമ്പോളും അയാളുടെ തലമുടി കത്തിക്കുമ്പോളും ഒക്കെ വല്ലാതെ മുഖഭാവം ആയിരുന്നു അപ്പുവിന്, ഒരു ഭ്രാന്തുപിടിച്ചവനെ പോലെ

അവർ ഒരൽപം ഭയന്നു പോയോ എന്നൊരു സംശയം.

ഇന്ദുവിന്‌ ഉള്ളിൽ ഒരുപാട് സങ്കടം ഉണ്ടായിരുന്നു, കാരണം അങ്ങനെ അപ്പുവിനെ എല്ലാരും കൂടെ ഉപദ്രവിച്ചിട്ടും എല്ലാം ഏറ്റു വാങ്ങി ഉള്ള വേദന ഒക്കെ സഹിച്ചു അവിടെ നിന്നും പോയതിനു. അവൾക്കു മനസ്സിലായിരുന്നു അവൻ ഒരു സാധു തന്നെ ആണെന്ന്.

രാജശേഖരനും മാലിനിയും ഹാളിൽ ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു.

പാറു റൂമിൽ ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു. അവള്‍ പഴയ പടി ആയ പോലെ, അവള്‍ക്ക് നല്ല വിഷമം ഉണ്ട്, കണ്മുനില്‍ അപ്പുവിന്റെ മുഖം തെളിയുന്നു, അവൾ ടേബിളിൽ ഇരുന്ന പൊതി നോക്കി. അപ്പു അവൾക്കായി കൊണ്ട് വന്ന ചോകൊലെറ്റ് ആയിരുന്നു.

” ചോകൊലെറ്റ് ഒന്നും അപ്പുവിനു അത്ര ഇഷ്ടം ഇല്ല, ഇത് ശ്രിയമോൾക്ക് മാത്രമായി കൊണ്ടുവന്നതാ, നല്ല രുചിയാ “

അവളുടെ മനസിലേക്ക് അപ്പു പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകൾ ഒക്കെ ഓർമ്മ വന്നു.

” ഇത്രേം നല്ല കൊച്ചിനെ ഒകെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഞാൻ ഒരു മനുഷ്യൻ ആണോ “

അതും അവളുടെ മനസിലേക്ക് വന്നു.

“ഞാൻ ലക്ഷ്മിയുടെ മകൻ ആണ് ആദിശങ്കരൻ, ഞാൻ തരുന്ന വാക്ക് …. ആണ് ഞാൻ ഉള്ളപ്പോ ഒരുത്തനും ,,,അതേതു കൊമ്പത്തെ ആണെങ്കിലും ശ്രിയ മോളുടെ ദേഹത്ത് ഒരു തരി മണ്ണ് വാരി ഇടില്ല “”

ഇങ്ങനെ അവൻ പറഞ്ഞ ഓരോരോ വാക്കുകൾ ആണ് പാറുവിന്റെ മനസിലേക്ക് വന്നത്.

അവൾ എഴുന്നേറ്റു.