അനാമികയുടെ കഥ 7 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 325

“അല്ല അനൂ…നിനക്ക് ഇവിടെ ഉള്ളവരെ ഒക്കെ എങ്ങനെ അറിയാം…”

അച്ചുവും ഗൗതമും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു അത് ചോദിച്ചത്

“ആഹാ…എന്താ ഒത്തൊരുമ”

ഗൗതം പുഞ്ചിരിച്ചപ്പോൾ അച്ചു നാണത്തോടെ മുഖം കുനിച്ചു

“നീ ഞാൻ ചോദിച്ചതിന് മറുപടി പറയടി കുരിപ്പേ…”

“എന്റെ ഏട്ടാ…ഞാൻ ക്ലാസ്സ്‌ ഉള്ള സമയങ്ങളിൽ ഇവിടെ പാർട്ട്‌ ടൈം ആയി വർക്ക്‌ ചെയ്യുന്നുണ്ട്”

ഗൗതമിന് അതൊരു പുതിയ അറിവായിരുന്നു, അച്ചുവിന് അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും ഇവിടെ ആണ് എന്നറിയില്ലായിരുന്നു

“ആഹാ വീട്ടിലെ പണി ചെയ്യാൻ മാത്രമേ മടി ഉള്ളു അല്ലെ ”

അവർ സംസാരിക്കുന്ന സമയത്ത് അവർക്ക് രണ്ട് ടേബിൾ മാറി ഒരാൾ വന്നിരുന്നത് അവർ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല, അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അവർ മൂന്ന് പേരുടെയും മേൽ ആയിരുന്നു

ഗൗതമിനു അച്ചുവിനും ഇടയിൽ സംസാരിക്കുവാൻ ഉണ്ടായിരുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഒക്കെ മാറിയിരുന്നു, അവർ മൂന്ന് പേരും തമാശയും കാര്യങ്ങളുമായി കുറച്ചു സമയം കൂടി സംസാരിച്ചിരുന്നു.

അതിനിടയിൽ ഗൗതം അനാമികയെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നതും അനാമിക അവനെ കളിയാക്കുന്നതും കളിയായി അടിക്കുന്നതും ഒക്കെ കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന അയാളുടെ മുഖത്തെ ഞരമ്പുകൾ വരിഞ്ഞു മുറുകി

അവർ എഴുന്നേൽക്കുന്നത് കണ്ടതും അയാൾ തന്റെ തലയിൽ ഇരുന്ന തൊപ്പി തന്റെ മുഖം കാണാൻ കഴിയാത്ത രീതിയിൽ മുന്നിലേക്ക് ഇറക്കി വച്ചു

“വണ്ടി സൂക്ഷിച്ചു ഓടിച്ചു പോകണം കേട്ടോ…”

പാർക്കിങ്ങിൽ എത്തിയ ഗൗതം അനാമികയെയും അച്ചുവിനെയും യാത്രയയക്കുകയായിരുന്നു,

“ആ, ഏട്ടാ…”

“പിന്നെ നീ എന്നാ ഇനി വീട്ടിലേക്ക്, അമ്മ തിരക്കുന്നുണ്ട്”

“വരാം ഏട്ടാ…അമ്മയെയും കൂട്ടി വരാം…”

“മ്മ്…എന്നാൽ നിങ്ങൾ പോകാൻ നോക്ക്”

ഇപ്രാവശ്യം അനാമികക്ക് പകരം അച്ചു ആണ് വണ്ടി എടുത്തത്, അവൾക്ക് പിന്നാലെ അനാമികയും വണ്ടിയിൽ കയറി

“അപ്പൊ ശരി അച്ചൂ…പിന്നെ കാണാം”

ഗൗതം തന്നോട് യാത്ര പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ അച്ചുവും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു,അതിന്റെ പ്രതിഫലനം അവളുടെ മുഖത്തും കണ്ടു

പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അച്ചുവും ഗൗതമിനോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു

അനാമികയുടെ വണ്ടി കണ്ണിൽ നിന്നും മറഞ്ഞതിന് ശേഷമാണ് ഗൗതം കാറിലേക്ക് കയറിയത്

ഗൗതമിന്റെ കാർ റോഡിലേക്ക് കയറിയതിനു പിന്നാലെ മറ്റൊരു കാർ കൂടി റോഡിലേക്ക് കയറി

അച്ചുവിനെ അവളുടെ വീട്ടിൽ ഇറക്കി വീട്ടിലേക്ക് എത്തിയ അനാമികയുടെ ഫോണിൽ ഒരു അൺനോൺ നമ്പറിൽ നിന്നും കാൾ വന്നു

“ഹലോ…”

‘അനൂ…”

ആ ശബ്ദം കേട്ടിട്ട് രണ്ട് വർഷങ്ങൾ ആയിരുന്നു എങ്കിലും അതിന്റെ ഉടമയെ അവൾക്ക് ഉടനെത്തന്നെ മനസ്സിലായി

“അരുൺ…”

“അപ്പോ നീ എന്നെ മറന്നിട്ടില്ല, അപ്പോ ഞാൻ അവസാനം പറഞ്ഞതും മറന്നുകാണില്ലലോ…,ഞാൻ ഒന്നുകൂടി ഓര്മിപ്പിക്കാം …നിന്റെ കഴുത്തിൽ ഒരാൾ താലി കെട്ടുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് ഞാൻ ആയിരിക്കും….”