അളകനന്ദ 3 [Kalyani Navaneeth] 161

എന്നാൽ എന്റെ പ്രതീക്ഷ തെറ്റിച്ചു കൊണ്ട് അനിയത്തി ഗേറ്റിനു അടുത്ത് , ഞാൻ ഇറങ്ങുന്നത് കാണാൻ എന്ന പോലെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ….

അവൾ എപ്പോൾ ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്നു വന്നു …? എത്രനാളായി അവളെ അടുത്ത് കണ്ടിട്ട് …….

അവളുടെ കണ്ണുകൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് തുളുമ്പുന്നത് എനിക്ക് വ്യക്തമായിരുന്നു ….

അവളെന്തോ പറയാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു… അപ്പോഴാണ് തൊട്ടപ്പുറം … മാവിന്റെ കൊമ്പിലേക്കു നോക്കികൊണ്ട്‌ അച്ഛൻ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടത് ……..

പെട്ടെന്നാണ് സാർ പറഞ്ഞത് ,…. “നന്ദേ , പോയി അച്ഛന്റെ കാൽ തൊട്ടു അനുഗ്രഹം വാങ്ങി വാ ” എന്ന് ….

പലരും സാറിനെ വിലക്കി … വേണ്ട ഈ സമയത്തു ഇനി ഒരു പ്രശ്നം ഉണ്ടാവാൻ കാരണം ആവണ്ട ന്നു …..

പക്ഷെ സർ പറഞ്ഞു ,” നന്ദ പോയി വരൂ … അച്ഛൻ ഒന്നു ചെയ്യില്ല എനിക്ക് മനസിലാകും ആ മനുഷ്യനെ”,… അത് കേട്ട് ആർക്കും ഒന്നു പറയാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല …..

അച്ഛന്റെ അടുത്ത് എത്താൻ എന്റെ കാലുകൾക്കു വേഗത പോരെന്നു തോന്നി …..

ഞാൻ വരുന്നത് കണ്ടു അനിയത്തി ഗേറ്റ് തുറന്നു പിടിച്ചു …… ഓടിച്ചെന്നു അച്ഛന്റെ കാലിലേക്ക് വീണപ്പോൾ അച്ഛനതു ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലന്ന് തോന്നി ….

അച്ഛന് ഒന്നും പറയാൻ ഉണ്ടായില്ല ……പിടിച്ചു എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു എപ്പോഴാണ് മുഹൂർത്തം എന്ന് മാത്രം ചോദിച്ചു ……. അത് കണ്ടു കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുമായി ‘അമ്മ പുറത്തേക്കു വന്നു ….രണ്ടുപേരുടെയും കാലിൽ വീണു ഞാൻ മാപ്പു പറയുമ്പോൾ …. പിറകെ വന്നു സാറും അച്ഛന്റെ കാലിൽ തൊട്ടു ……..

അച്ഛന്റെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് കാണാതെ ഇരിക്കാൻ അച്ഛൻ പാടുപെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു ….” നിങ്ങൾ വേഗം പൊയ്ക്കോ,… മഴ വരും ചിലപ്പോൾ… നല്ല ചൂടുണ്ട് ” എന്ന് പറയുമ്പോൾ അച്ഛന്റെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു …….

സർ അച്ഛന്റെ രണ്ടു കയ്യും കൂടി പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ….”അച്ഛൻ വളർത്തിയ മകളായതു കൊണ്ടാണ് നന്ദ ഇത്ര അധികം എല്ലാവരെയും സ്നേഹിക്കുന്നത് ….. ആരെയും വിഷമിപ്പിച്ചു അവൾക്കു പോകാൻ കഴിയില്ല… അത്രയും നല്ല കുട്ടിയാണ് നന്ദ “

അച്ഛന്റെ മനസ്സിൽ മായാതെ കിടന്ന വളർത്തു ദോഷം എന്ന വാക്കു മായ്ക്കാൻ അത് മതിയായെന്നു തോന്നി …..

തിരിച്ചു ഇറങ്ങുമ്പോൾ , ഒരു ഏട്ടന്റെ അധികാരത്തോടെ , സർ അനിയത്തിയോട് പറഞ്ഞു ….. ” മുഹൂർത്തത്തിന് ഇനിയും സമയം ഉണ്ട് ….. നീ പെട്ടെന്ന് റെഡിയായി അച്ഛനെയും അമ്മയെയും കൂട്ടി , അമ്പലത്തിലേക്ക് വാ …

നഷ്ടപെട്ടതെല്ലാം തനിക്ക്, ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് തിരിച്ചു തരാൻ സാറിന് മാത്രമേ കഴിയുള്ളു എന്ന് തോന്നി …. ആ മനസ്സിന്റെ വലിപ്പം താൻ അറിഞ്ഞതിലുമൊക്കെ എത്രയോ മുകളിലാണ് …….

സാക്ഷികളായി നിന്ന എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു …..” നിങ്ങളെ ദൈവം അനുഗ്രഹിക്കും മക്കളെ …അത്രയ്ക്കും പുണ്യമാണ് നിങ്ങൾ ചെയ്തതെന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് സാറിന്റെ ‘അമ്മ കണ്ണ് തുടച്ചു ……
എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം ആയിരുന്നു ……….

അമ്പലത്തിൽ എത്തി തൊഴുതു വലം വച്ച് , എത്തിയപ്പോൾ പൂജാരി കർമങ്ങൾ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു ….. ” “വിനു ഒന്ന് പെട്ടെന്ന് കൂട്ടി കൊണ്ട് വരൂ ” സർ ആരോടോ ഫോണിൽ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു …..