അളകനന്ദ 3 [Kalyani Navaneeth] 161

ഏതു അച്ഛനാണ് ഇതൊക്കെ സഹിക്കാനാവുന്നത് …… അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിന് ചെയ്തതാവും ……

എന്തൊക്കെ ആണെങ്കിലും സ്നേഹിക്കാനെങ്കിൽ മോളെ കണ്ടു പഠിക്കണം എന്നാണ് ഇപ്പൊ സംസാര വിഷയം ………..

പകുതി കാര്യത്തിലും … പകുതി തമാശയ്ക്കും ,….. ചേച്ചി അത് പറയുമ്പോൾ …..

അമ്മയുടെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞ ചിരി ആയിരുന്നു ………

നിന്നെക്കാളും എന്റെ മോനെ സ്നേഹിക്കാൻ ഒരു പെണ്ണിനും കഴിയില്ലന്നു പറഞ്ഞു ‘അമ്മ എന്നെ ചേർത്ത് നിർത്തി …….

ആ നിമിഷം ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഒരു സത്യം ഉണ്ടായിരുന്നു ……

“പ്രണയിക്കുന്നെങ്കിൽ ജീവൻ കൊടുത്തു തന്നെ പ്രണയിക്കണം …….ഒന്നുകിൽ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടും ,…. അല്ലെങ്കിൽ പ്രണയിച്ച ആളെ കിട്ടും …….” രണ്ടിൽ ഒന്ന് സംഭവിക്കുമെന്ന് ഉറപ്പാണ് ………….

അന്നത്തെ ദിവസം തന്നെ ഉച്ചയ്ക്ക് മുന്നേ രണ്ടു ചേച്ചിമാരും ,എത്തി …… എല്ലാവരേക്കാളും സന്തോഷം അവരുടെ മുഖത്ത് ആയിരുന്നു ……..

“നിന്നെ തന്നെ കുഞ്ഞേട്ടൻ കല്യാണം കഴിക്കണമെന്നു ഞാൻ ഒത്തിരി ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു ……. പക്ഷെ അത് എങ്ങനെ നടക്കും എന്ന് മാത്രം ഒരു പിടിയും ഉണ്ടായില്ല ………’.വീണേച്ചി പറഞ്ഞു …

അച്ഛൻ എന്തെങ്കിലും കേസിനു പോകും മുന്നേ കല്യാണം നടത്തണം എന്ന് എല്ലാവർക്കും ഒരേ അഭിപ്രായം ആയിരുന്നു

പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഒരു നല്ല മുഹൂർത്തം നോക്കി ……..രണ്ടാഴ്ചയ്ക്കു ശേഷമുള്ള മുഹൂർത്തമാണ് കിട്ടിയത് …..

അതിനിടയിൽ “പുകഞ്ഞ കൊള്ളി പുറത്തു ‘ അത്രയേ കണക്കാക്കുന്നുള്ളു ….. അല്ലാതെ കേസിനൊന്നും പോകുന്നില്ലെന്ന് അച്ഛൻ ആരോടോ പറഞ്ഞുന്നു അറിഞ്ഞു …….i

അത് ഒരു ആശ്വാസമായി ….”മുറിവുകളും, മുഖത്തെ നീരും ഒക്കെ മാറാനുള്ള സമയം കിട്ടുമല്ലോ” സാറിന്റെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞു ….

ആ രണ്ടാഴ്ച …. ഞാനും , അമ്മയും, ഒരുമിച്ചാണ് കിടന്നിരുന്നത് …….. വിദ്യേച്ചിയും വീണേച്ചിയും കല്യാണത്തിന് രണ്ടു മൂന്ന് ദിവസം മുന്നേ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു പോയി …..

അമ്മയുടെ കൂടെ കിടക്കുമ്പോൾ , സാറിന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തെ വിശേഷങ്ങളും , വികൃതികളും , ഒരു മഴയത്തു സൈക്കിളിൽ പോയപ്പോൾ വീണതും , പൊട്ടും പൊടിയും വിടാതെ കഥ പോലെ പറഞ്ഞു തരുമായിരുന്നു ……..

താനതൊക്കെ ഒരു വീര കഥയിലെ നായകൻറെ കഥ കേൾക്കും പോലെ കേട്ട് ഉറങ്ങും …….

ഈ രണ്ടാഴ്ചയും , ഒരു വീട്ടിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും സാർ എന്നെ അത്ര മൈൻഡ് ഒന്നും ചെയ്തില്ല ……… സുരക്ഷിതമായ രണ്ടു കൈകളിൽ (സാറിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും )ഏല്പിച്ചതിന്റെ ആശ്വാസമായിരുന്നു ആ മുഖത്ത് ….

മുന്നിൽ വന്നു പെടുമ്പോൾ എല്ലാം വെറുതെ ഒന്നു പുഞ്ചിരിക്കും , അല്ലെങ്കിൽ, ” നന്ദേ മുറിവിന്റെ വേദന കുറഞ്ഞോ “എന്ന് ചോദിക്കും ….

നന്ദ എന്നല്ലാതെ , എടി.. നീ .. എന്നൊക്കെ വീണേച്ചിയെയും വിദ്യേച്ചിയേയും വിളിക്കും പോലെ എന്നെ ഒന്ന് വിളിച്ചെങ്കിലെന്നു മനസ്സ് കൊതിക്കയാവും അപ്പോൾ ….