അഗ്നിപരീക്ഷ 1 [ദാസൻ] 74

” ഗുരുവായൂർ എത്തി ”

പരിസരബോധം വീണ്ടെടുത്ത് ബസ്സിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി ഞാനെന്തിനാണ് ഗുരുവായൂർക്കു വന്നത്. ഇന്നെന്തോ ഗുരുവായൂരിൽ നല്ല തിരക്കാണ്, കിഴക്കേ നടയിലെ സ്റ്റേജിൽ ഡാൻസ് നടക്കുന്നുണ്ട്. സ്റ്റേജിനു മുമ്പിൽ ഞാൻ പോയി ഇരുന്നു, ഒന്നും മനസ്സിൽ പതിയുന്നില്ലെങ്കിലും അവിടെ അങ്ങനെ സമയം കഴിച്ചുകൂട്ടി . അമ്പലത്തിൽ ആളുകൾ വന്നും പോയിക്കൊണ്ടും ഇരുന്നു, സന്ധ്യയായപ്പോൾ ജനത്തിരക്ക് കൂടി. ആ സ്റ്റേജിന് മുമ്പിൽ തന്നെ ഞാൻ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു. എനിക്ക് വിശപ്പും ദാഹവും ഒന്നും തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒരുപാട് വൈകുന്നതുവരെ പരിപാടികൾ ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ കസേരയിലിരുന്ന് ഞാൻ മയങ്ങി, സുപ്രഭാതം കേട്ടാണ് ഞാൻ ഉണരുന്നത്. രണ്ടുദിവസം ഞാൻ ഗുരുവായൂർ ക്ഷേത്ര പരിസരത്ത് കഴിച്ചുകൂട്ടി. ഇന്ന് വെളുപ്പിന് നാലുമണിക്ക് കുളിക്കാൻ കുളത്തിന്റെ പടിക്കെട്ടുകൾ ഇറങ്ങുമ്ബോൾ ഒരാൾ അവിടെ കിടക്കുന്നത് കണ്ടു. കുളിച്ച് കയറി വന്നപ്പോഴും അതേ കിടപ്പ് കിടക്കുന്നത് കണ്ടു അടുത്ത് ചെന്നപ്പോഴാണ്, ബോധമില്ലാതെ കിടക്കുന്നതാണെന്ന് മനസ്സിലായത്. മുഖത്ത് വെള്ളം തളിച്ചു നോക്കിയിട്ടും ഉണരാതിരുന്നപ്പോൾ ആരും സഹായത്തിന് ഇല്ലാതെ ആളെ കുളപ്പടവിന് മുകളിൽ എത്തിക്കാൻ ആ നേരമായതുകൊണ്ട് ഞാൻ വല്ലാതെ കഷ്ടപ്പെട്ടു. ആളുകളെ വിളിച്ചുകൂട്ടി ബോധമില്ലാതെ കിടക്കുന്ന ആളെ ഒരു ഓട്ടോ വിളിച്ച് അതിൽ കയറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൂടെ പോകാൻ ആരും തയ്യാറാകാത്തതിനാൽ ഞാൻ തന്നെ കയറിയേണ്ടി വന്നു. ആരെയും കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല, ആരാണ് എന്താണെന്ന് അറിയാതെ ബോധമില്ലാതെ കിടക്കുന്ന ആളെ കൊണ്ടുപോയി തലയിൽ ആവേണ്ട എന്ന് എല്ലാവരും കരുതിക്കാണും. എന്റെ കയ്യിൽ ആണെങ്കിൽ ആകെ 250 രൂപ ഉള്ളത് കയ്യിലെടുത്തിരുന്നു. അടുത്തുള്ള ഗവൺമെന്റ് ആശുപത്രിയിൽ ചെന്നു വരാന്തയിൽ കിടന്ന് വീൽചെയർ എടുത്ത് ആളെ അതിൽ ഇരുത്തി, ഓട്ടോക്കാരനെ പൈസ കൊടുത്തുവിട്ടു. തുരുമ്പുപിടിച്ച് വീലുകൾ ചലിക്കാത്ത വീൽചെയർ തള്ളി അകത്തു ചെന്നപ്പോൾ ഡ്യൂട്ടി ഡോക്ടര്‍ ഉറക്കത്തിലാണ്. നേഴ്സുമാരോട് വിവരം പറഞ്ഞു അവർ ഡോക്ടറെ വിളിച്ചുകൊണ്ടുവന്നു പരിശോധിച്ചപ്പോൾഡോക്ടർ പറഞ്ഞു വേറെ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നുമില്ല, തെന്നി വീണ് ബോധം പോയതാണ്. ചീട്ട് എഴുതാൻ നേരത്ത് ആളുടെ പേര് ചോദിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ ഡോക്ടറോട് വിവരം പറഞ്ഞു. നിങ്ങൾ തന്നെയാണ് ഇയാളെ തള്ളിയിട്ടത് എന്ന് ആർക്കറിയാം എന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞപ്പോൾ, അതുതന്നെയാണ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ വരാൻ എല്ലാവരും മടി കാണിച്ചത്. ഏതായാലും അയാൾക്ക് ബോധം വന്നിട്ട് ഇയാൾ പോയാൽ മതി എന്ന് എന്നോടും, നേഴ്സുമാരോട് എന്നെ ശ്രദ്ധിക്കാനും പറഞ്ഞു ഡോക്ടർ റൂമിലേക്ക് പോയി. അവർ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചില്ലെങ്കിലും അയാൾക്ക് ബോധം വന്നിട്ടേ ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റൽ വിടുമായിരുന്നുള്ളൂ. വരാന്തയിലെ ചാരു ബെഞ്ചിൽ പോയിരുന്നു എപ്പോഴോ കണ്ണൊന്നു അടഞ്ഞുപോയി ആരോ, തട്ടി വിളിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നിയപ്പോഴാണ് കണ്ണ് തുറന്നത്. നേഴ്സ് ആണ്