∆ ആഴങ്ങളിൽ ∆ [രക്ഷാധികാരി ബൈജു] 84

“ആ അങ്ങനെ പറയ് മോനെ. ഇവനെനിക്ക് സ്വസ്ഥത തന്നില്ലയെങ്കിലും സാരമില്ല ഒന്ന് കെട്ടി കണ്ടാ മതിയീ അമ്മക്ക്. എന്റെ കാലം കഴിഞ്ഞാൽ ഇവനിനി ആരുണ്ട് കൂട്ടിന് കൂടപിറപ്പോയില്ല. കല്യാണം കഴിക്കാൻ അവനൊട്ട് വയ്യതാനും.”

( ഇതും പറഞ്ഞമ്മ വിതുമ്പി തുടങ്ങി… )

“അമ്മേ കരയല്ലേ…നമുക്ക് നോക്കാം എന്തായാലും. അമ്മയിപ്പോ കരയാതെ അങ്ങോട്ട് ചെല്ല്. ഞാനിന്ന് അത്താഴം കഴിച്ചിട്ടെ പോകു കേട്ടോ…എനിക്കൂടെ ചപ്പാത്തി ഉണ്ടക്കിക്കോ.”

അങ്ങനെ സാരിത്തലപ്പിൽ മുഖവും തുടച്ചമ്മ മുറിയിൽനിന്നുമിറങ്ങിയ ശേഷം.

“നീ എന്തിനാടാ ഇപ്പോ കല്യണകാര്യം പറയാൻ പോയെ അതല്ലേ അമ്മ കരഞ്ഞെ.”

“മിണ്ടരുത് നീ. ഞാൻ പറഞ്ഞതിനാണോടാ കുറ്റം. വയിസ്സ് 35 കഴിഞ്ഞില്ലേ നിനക്ക്. ഒരു കൈ സഹായത്തിന് ആ പാവത്തിന് ആരേലും വേണ്ടേ ഈ വയസ്സാം കാലത്ത്.”

“പിന്നെ…പിന്നെ…”

“എടാ നിനക്കുളുപ്പുണ്ടോ ഇങ്ങനെ പറയാൻ. അല്ല നിനക്കുകെട്ടിയാൽ എന്താ….!!! എന്താ ശെരിക്കും നിന്റെ കുഴപ്പം…”

“എനിക്കു കുഴപ്പങ്ങളൊന്നുമില്ലടാ. പിന്നെ കല്യാണം കഴിക്കാതെയും ജീവിക്കാമെല്ലോ.”

“ഓ പിന്നേ… എന്നുതുടങ്ങി നിനക്കീ പിന്തിരിപ്പൻ ചിന്താഗതി…. എടാ അമ്മക്ക് പ്രായം ആയി വരുവാ നീ സ്കൂളിൽ പോയി കഴിഞ്ഞാൽ ആ പാവമിവിടെ ഒറ്റക്കാ. നീ നിന്റെ കാര്യം മാറ്റിനിർത്തി അമ്മേ കൂടിയൊന്ന് പരിഗണിക്ക്.”