എത്രത്തോളം ഇഷ്ടമായി എന്ന് അറിയില്ല….. ഈ പാർട്ടോടു കൂടി ഈ കുഞ്ഞു കഥ അവസാനിക്കുന്നു….

കൂടെ നിന്ന എല്ലാവരോടും ഒത്തിരി സ്നേഹം….

???? ℙ?????5️⃣

(Climax)

Author : ??? ? ????? | Previous Part

 

Point

കണ്ണുകളിൽ ഭാരം, വളരെ ശ്രമപ്പെട്ട് അരുന്ധതി കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്നു… ചുറ്റുപാടിൽ നിന്നു തന്നെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണ് ഉള്ളത് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ അരുന്ധതിക്ക് അധികം ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടി വന്നില്ല.

ഇടത്തെ കയ്യും കാലും അനക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല… തലയ്ക്ക് വല്ലാത്ത പെരുപ്പ്…

അരുന്ധതി കണ്ണ് തുറന്നത് കണ്ട് ഐസിയു ലെ ഡ്യൂട്ടി നേഴ്സ് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു…. അരുന്ധതിക്ക് എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കണം എന്നും പറയണം എന്നുമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും നാവ് പൊന്തുന്നില്ല…

“സ്‌ട്രെയിൻ എടുക്കണ്ട…. മാഡത്തിന് കുഴപ്പൊന്നും ഇല്ല ….. സെഡേറ്റഡ് ആണ്… ആക്സിഡന്റിന്റെ ഷോക്ക് മാറാൻ.”

അരുന്ധതി വീണ്ടും എന്തോ പറയാൻ ഭാവിച്ചു പക്ഷെ പതിയെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് മയങ്ങി…

നാലഞ്ചു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് അരുന്ധതി പിന്നെ ഉറക്കം ഉണർന്നത്…. ബോധം വന്ന ഉടനെ ഹരിയെ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞു ബഹളം വെക്കാൻ തുടങ്ങി..

ഹോസ്പിറ്റൽ ഡ്രെസ്സിൽ ഹരി അകത്തു വന്നതിനു ശേഷമാണ് അരുന്ധതി അടങ്ങിയതു….

ആക്സിഡന്റിൽ ഇടത്തെ കാലിനും കൈക്കും എല്ലിന് പൊട്ടലുണ്ട്… ഹെൽമെറ്റ് ധരിച്ചത് കൊണ്ട് തലയ്ക്ക് കാര്യമായി പരിക്കുകൾ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

രണ്ടുമാസം കംപ്ലീറ്റ് റസ്റ്റ് പറഞ്ഞിട്ടാണ് അരുന്ധതിയെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്തത്…

വീട്ടിൽ എത്തിയതിനു ശേഷം അരുന്ധതി ഹരിയെ ഇടം വലം തിരിയാൻ അനുവദിച്ചില്ല… എപ്പോഴും കൂടെ വേണം എന്ന് വാശി… അവൻ വാരി കൊടുത്താലേ ഉണ്ണു… അവന്റെ മടിയിൽ കിടന്നേ ഉറങ്ങു…..

രണ്ട് മാസവും ഹരി കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ നോക്കുന്നത് പോലെ അരുന്ധതിയെ നോക്കി….

ഈ രണ്ട് മാസവും ഹരിക്ക് വീട് തന്നെ ആയിരുന്നു ഓഫീസും…. മൊത്തത്തിൽ ഉള്ള മേൽ നോട്ടം ഒഴികെ ബാക്കി എല്ലാ കാര്യങ്ങളും പാർട്ണേർസിനെ ഏല്പിച്ചു…

രണ്ട് മാസം കഴിഞ്ഞു പ്ലാസ്റ്റർ വെട്ടി ശേഷം രണ്ടാഴ്ച്ചത്തെ ഫിസിയോതെറാപ്പി കൂടി കഴിഞ്ഞതോടെ അരുന്ധതി പഴയ പോലെ ഓടി ചാടി നടന്നു തുടങ്ങി…

അരുന്ധതിക്ക് അപകടം പറ്റിയതറിഞ്ഞു കാണാൻ അരുണും ദേവികയും കുഞ്ഞും വന്നിരുന്നു… അന്ന് അരുൺ അരുന്ധതിയോട് എല്ലാത്തിനും മാപ്പു പറഞ്ഞു…

ഹരി അന്ന് ഏല്പിച്ച ചെക്ക് കവറടക്കം അരുൺ തിരിച്ചേൽപ്പിച്ചു….

“ശ്രീകുമാറിന് പൈസ വേണ്ടെന്നു… അവനു എന്റെ ബിസിനസ്സും വീടും വേണം എന്ന്…. ആ… കൊണ്ട് പോട്ടെ…”

“നമ്മക്ക് കോടതിയിൽ മൂവ് ചെയ്യാം…”

“മ്മ്.. അതിനൊക്കെ സമയം എടുക്കില്ലേ… എല്ലാം ഒഴിയാൻ രണ്ട് മാസം സമയം പറഞ്ഞിരിക്കുവാ…. എല്ലാം കൊണ്ട് പോട്ടെ….

ഹരി ഒരു ഉപകാരം ചെയ്യോ…. എനിക്കൊരു ജോലി ഒപ്പിച്ചു തരാമോ…. എന്റെ പഠിപ്പിന് പറ്റിയ വല്ലതും.. സെക്യുരിറ്റി ആയിട്ടോ ഡ്രൈവർ ആയിട്ടോ മറ്റൊ….”

“അളിയൻ ചെല്ല്… ഒന്നും സംഭവിക്കുല… നമ്മക്ക് നോക്കാം…”

ഹരി അന്ന് അരുണിനെ സമാധാനിപ്പിച്ചു വിട്ടു….….

അരുന്ധതിക്ക്‌ ബേധം ആയപ്പോൾ ഹരി വീണ്ടും ബിസിനസിന്റെ തിരക്കിലേക്ക് കടന്നു……. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ രണ്ട് ദിവസത്തിൽ കൂടുതൽ ഹരി നാട്ടിൽ നിന്നും മാറി നിൽക്കാറില്ല……

ഒരു രണ്ടാം ശനി….
സമയം രാത്രി ഏകദേശം 11 മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു…. അരുന്ധതി വഴിയിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടു ഇരിപ്പാണ്…. അരുന്ധതിയെ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുത്താൻ മടിച്ചിട്ട് അച്ചനും അമ്മയും കൂടെ ഇരിപ്പുണ്ട്…

ഹരി വിളിച്ചത് അനുസരിച്ചു എത്തേണ്ട സമയം കഴിഞ്ഞു… അരുന്ധതിക്ക് ടെൻഷൻ ആയി…

അര മണിക്കൂർ കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഹരിയുടെ കാർ ഗേറ്റ് കടന്നു വന്നു….

“എന്തെ ഹരി ഇത്ര വൈകിയേ….”

കാർ ലോക്ക് ചെയ്ത് അകത്തേക്ക് കയറിയ ഹരിയോട് അമ്മ ചോദിച്ചു….

“ഒരാളെ കാണാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു…. “അത് പറഞ്ഞ് ഹരി റൂമിലേക്ക് കയറി പോയി…..

“ഹരിയേട്ടാ ഫുഡ് എടുത്ത് വെക്കട്ടെ…..” അരുന്ധതി ചോദിച്ചു….

“വേണ്ട ഞാൻ കഴിച്ചതാ….”

അരുന്ധത്തിയുടെ മുഖത്ത് കുശുമ്പ് നിറഞ്ഞു….. അവൾ താഴേക്ക് പോയി….

ഡൈനിങ് ടേബിളിൽ എടുത്തു വെച്ച ഭക്ഷണവും പാത്രങ്ങളുമൊക്കെ അകത്തേക്ക് എടുത്ത് വെച്ചു തിരിച്ചു റൂമിലേക്ക് വരുമ്പോഴേക്കും ഹരി ഫ്രഷ് ആയി കിടന്നിരുന്നു…

അരുന്ധതിക്ക് വല്ലാത്ത ദേഷ്യം തോന്നി…. ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്തു, ബെഡിന്റെ സൈഡിൽ ഹരിക്ക് എതിർ വശം ചെരിഞ്ഞു കിടന്നു…..

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടും ഹരിയുടെ ഭാഗത്തു നിന്നു അനക്കം ഒന്നും കാണാത്തതു കൊണ്ട് അരുന്ധതി തിരിഞ്ഞു നോക്കി….

ഹരി കണ്ണുകൾ അടച്ചു കിടക്കുകയാണ്….

അരുന്ധതി ഹരിയുടെ ശ്രദ്ധ കിട്ടാൻ ഒന്ന് രണ്ട് വട്ടം ചുമച്ചു, എന്നിട്ടും രക്ഷ ഇല്ലെന്നു കണ്ടപ്പോൾ കുശുമ്പൊക്കെ കളഞ്ഞ് ഹരിയുടെ നെഞ്ചിൽ തല വെച്ചു കിടന്നു….….

അത് പ്രതീക്ഷിച്ചത് എന്ന പോലെ ഹരി കൈകൾ കൊണ്ട് അരുന്ധത്തിയെ ചുറ്റി പിടിച്ചു…. പതിയെ തലയിൽ തലോടി…..

“അനു….”

“മ്മ്.???”

“നാളെ രാവിലെ രണ്ടാൾക്കും കൂടി ഒരു സ്ഥലം വരെ പോകണം…. നേരത്തെ എണീക്കണം….”

“മ്മ്……”
************************************************

പിറ്റേന്ന്….

രാവിലെ ഉറക്കം ഉണർന്ന ശ്രീകുമാറിന് ചുറ്റും കണ്ട കാഴ്ചകളെ ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…. ആ കണ്ണുകളിൽ ഭയം ഏറി വന്നു….

തലേ ദിവസം രാത്രിയിൽ തന്റെ ബംഗ്ലാവിലെ ആഡംബരം നിറഞ്ഞ ബെഡ് റൂമിൽ കിടന്ന ശ്രീകുമാർ ഉറക്കം എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ ഇടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ ഒരു പഴയ കെട്ടിടത്തിൽ….

ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു ശ്രീകുമാർ വാതിലിനു അടുത്തേക്ക് നടന്നു….
വിറക്കുന്ന കയ്യുകളോടെ ഡോർ തുറന്നു, മുന്നിൽ ശൂന്യം….

ചുറ്റുപാടും ഒന്ന് നിരീക്ഷിച്ചു വേറെ അപകടം ഒന്നും ഇല്ലെന്നു ഉറപ്പ് വരുത്തി ശ്രീകുമാർ ആ ഇടനാഴിയിലൂടെ മുന്നോട് നടന്നു…. താൻ എവിടെയാണെന്നു അറിയാത്തതിന്റെ പകപ്പും പതർച്ചയും ശ്രീകുമാറിൽ നന്നായിട്ട് ഉണ്ട്….

ഇടനാഴി ചെന്നു കേറിയത് ഒരു വലിയ ഹാളിലേക്ക് ആണ്… അവിടെ നാല് പേര് ഇരുന്ന് കാരംസ് കളിക്കുന്നുണ്ട്…. കാലടി ശബ്ദം കേട്ട് നാല് പേരും ശ്രീകുമാറിനെ നോക്കി… പ്രത്യേകിച്ച് ഭാവ വ്യത്യാസം ഒന്നും ഇല്ലാതെ വീണ്ടും കളിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു…

അവരുടെ പ്രവർത്തി ശ്രീകുമാറിൽ ഉണ്ടാക്കിയ കൺഫ്യൂഷൻ കുറച്ചൊന്നും അല്ല…. അടുത്ത മുറിയിൽ നിന്ന് സൗണ്ട് കേട്ട് ശ്രീകുമാർ അവിടേക്ക് ചെന്നു.…. രണ്ട് പേർ ചേർന്നു പഞ്ചിങ് ബാഗിൽ പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യുന്നു..

“കൂടുന്നോ… രാവിലെ ഒരു എക്സർസൈസ്‌ ആകും..” ശ്രീകുമാറിനെ കണ്ട് അവരിൽ ഒരാൾ ചോദിച്ചും..

ശ്രീകുമാർ അവിടെയുള്ള ഓരോ മുറിയിലും കയറി ഇറങ്ങി… പുറത്തേക്കുള്ള വഴി മാത്രം കണ്ടില്ല…. താനെവിടെയാണ് എന്ന് അറിയാതെ എങ്ങോട്ട് പോകണം എന്നറിയാതെ തല വെട്ടി പൊളിയുന്നത് പോലെ തോന്നി….

“രാവിലെ ചായ കുടിക്കുന്ന ശീലം ഉണ്ടോ????” ചോദ്യത്തിനൊന്നിച്ചു ശ്രീകുമാറിന്റെ നേരെ ഒരു കപ്പ് നീണ്ടു വന്നു…

പരിചയം ഉള്ള ആ ശബ്ദം കേട്ട് ശ്രീകുമാർ തിരിഞ്ഞു നോക്കി….

“അ… അരുന്ധതി…. ”

അവിടെ ഒരു പുഞ്ചിരി….

“നീ എങ്ങനെ ഇവിടെ… ഞാൻ എവിടെയാ….”

“ആഗ്രഹിച്ചതൊക്കെ നേടും അല്ലേൽ എല്ലാം നശിപ്പിക്കും എന്ന് വീമ്പിളക്കിയ ആള് ഇത്ര പെട്ടെന്ന് പേടിച്ചു പോയോ… അതോ ഉറക്കപ്പിച്ച് പോയില്ലേ.. ” അരുന്ധതി കളിയാക്കുന്ന പോലെ ശ്രീകുമാറിനോട് ചോദിച്ചു….

“ടീ നിന്നെ ഞാൻ….. ” ശ്രീകുമാർ അരുന്ധതിയുടെ മുഖത്തിന് നേരെ കൈ ഉയർത്തി…. ഉയർത്തിയ കൈ ആരോ പിടിച്ചു വെച്ചത് പോലെ നിന്നു….

“ഹരി….”

“അപ്പൊ മറന്നിട്ടില്ല അല്ലെ…. എന്നെ മറന്നിട്ടില്ലെങ്കിൽ അവസാനം പിരിയുമ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞതും മറന്നു കാണില്ലലോ…”. ഹരിയുടെ കണ്ണുകളിൽ ദേഷ്യം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു…

“ഞാൻ… ഞാൻ….”

“എന്താടാ വിക്കുന്നെ…. പുറകിൽ നിന്നു വന്നു ഇടിച്ചിട്ട് നിർത്താതെ പോയാൽ നിന്നെ എനിക്ക് കിട്ടില്ലെന്നു കരുതിയോ….”

“ഞാനല്ല….”

“അസീം….” ഹരി വിളിച്ചതും, നേരത്തെ പുഞ്ചിങ് ബാഗിൽ ബാഗിൽ പ്രാക്ടീസ് ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്ന രണ്ട് പേര് ബാഗും എടുത്ത് അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു…

ബാഗ് ശ്രീകുമാറിന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് അതിന്റെ കെട്ടഴിച്ചു….

രക്തത്തിൽ കുളിച്ച നിലയിൽ ശ്രീകുമാറിന്റെ ഡ്രൈവർ ഹംസ….

ആ കാഴ്ച കണ്ട് ശ്രീകുമാർ ഞെട്ടി പുറകിലേക്ക് വീണു.

“ചോദിക്കാനുള്ളതൊക്കെ ഞാൻ ഇവനോട് ചോദിക്കേം ചെയ്തു… പറയാനുള്ളതൊക്കെ ഇവൻ പറയേം ചെയ്‌തു … ഇനി സംസാരം ഇല്ലാ ആക്ഷൻ മാത്രം…..”

ഹരി കണ്ണ് കാണിച്ചതും അസീംമും കൂടെ ഉള്ളവരും ചേർന്നു ശ്രീകുമാറിനെ മറ്റൊരു ബാഗിലാക്കി കെട്ടി തൂക്കി… തല പുറത്തു കാണുന്ന പോലെയാണ് ബാഗ് കെട്ടിയത്….

ശ്രീകുമാർ കുതറാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അവരുടെ പിടുത്തത്തിൽ നിന്നു രക്ഷപ്പെടാൻ പറ്റിയില്ല…

“നിന്നെ ഒരിക്കൽ ഞാൻ ക്ഷമിച്ചു വിട്ടതാ…. അപ്പൊ വീണ്ടും ചോദിച്ചു വാങ്ങി… ഇനിയും വെറുതെ വിട്ടാൽ നീ വീണ്ടും വരും…. പേടിച്ചിട്ടല്ല.. ഞങ്ങൾക്ക് വേറെ പണി ഉണ്ട്….

അനു… നിനക്ക് വല്ലതും പറയാൻ ഉണ്ടോ… എനി ലാസ്റ്റ് വേർഡ്സ്…..?”

“ഏയ്യ്… എനിക്ക് കാണാനേ ഉള്ളു….”

“അസീം… കുറച്ചു ജീവൻ മാത്രം ബാക്കി വെച്ചേക്കു……”

“ഓക്കേ സർ…..”
************************************************

തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്ന സമയം മുഴുവൻ ഹരിയുടെ ചിന്തകളിൽ അന്നത്തെ ഇൻസിഡന്റ് ആയിരുന്നു….

സ്വന്തമായിട്ട് ഒരു കമ്പനി,,, ആ സ്വപ്നത്തിന് പുറകെയുള്ള ഓട്ടത്തിലായിരുന്നു….….
ഓഫീസ്‌ ബിൽഡിങ്ങിന് രണ്ടാഴ്ച്ചയ്ക്കുള്ളിൽ അഡ്വാൻസ് കൊടുക്കണം അല്ലേൽ കൈ വിട്ടു പോകും എന്ന അവസ്ഥ വന്നപ്പോഴാണ് മറ്റൊരു മാർഗവും ഇല്ലാതെ മുൻപ് അരുണിന് കടം കൊടുത്ത പൈസയിൽ നിന്നും 5 ലക്ഷം രൂപ ആവശ്യപ്പെട്ടത്….

ഫോൺ വിളിച്ചപ്പോഴൊക്കെ നോക്കട്ടെ, കിട്ടിയില്ല എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ഒഴിഞ്ഞപ്പോൾ അരുന്ധതിയെയും കൂട്ടി നേരിൽ കാണാൻ ചെന്നു….

വാക് തർക്കം കയ്യാങ്കളി ആയി. അരുണിന്റെ കൈ കഴുത്തിൽ മുറുകിയപ്പോൾ വിടുവിക്കാൻ മറ്റു മാർഗം ഒന്നും ഇല്ലാതെ കയ്യിൽ കിട്ടിയ സാധനം എടുത്ത് അരുണിന് നേരെ വീശി…. പക്ഷെ അവൻ മാറി കളഞ്ഞു.. അടി കൊണ്ടത് അരുന്ധതിക്ക്….

അപ്പോഴേക്കും ബഹളം കേട്ട് അയൽക്കാർ കൂടിയിരുന്നു. അരുന്ധതിയുടെ തല പൊട്ടി വരുന്ന ചോരയും എന്റെ നിൽപ്പും കയ്യിലുള്ള ഫ്ലവർ വേസും ഒപ്പം അരുണിന്റെ പറച്ചിലും നാട്ടുകാർ എന്നെ പിടിച്ചു വെച്ചു… ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്കാതെ…

അരുൺ വിളിച്ചു പറഞ്ഞതിനു അനുസരിച്ചു പോലിസ് വന്നു എന്നെ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി…

“ഉറക്കം ആണോ….” അരുന്ധതി തട്ടി വിളിച്ചപ്പോളാണ് ഹരി ആലോചനയിൽ നിന്നും ഞെട്ടിയക്ത്…..

“ഏയ്യ്… ഞാൻ ചുമ്മാ….”

“വീടെത്തി…. ”

“മ്മ്….”

അന്ന് വൈകുന്നേരം ഹരി പോണ്ടിച്ചേരിക്ക് തിരിച്ചു പോയി…..
************************************************
രാവിലെ പതിവ് പോലെ കയ്യിൽ ആവി പറക്കുന്ന ചായയും പിടിച്ചു പത്രം വായിക്കുകയായിരുന്നു അരുന്ധതി……

അരുന്ധതിയുടെ കണ്ണുകൾ ഉൾ പേജിലെ ഒരു ആക്സിഡന്റ് വാർത്തയിൽ ഉടക്കി….

‘അടിമാലിയിൽ വാഹനാപകടം, യാത്രക്കാരുടെ നില അതീവ ഗുരുതരം’
വാർത്ത കണ്ട് അരുന്ധതിയുടെ ചുണ്ടിൽ ചെറു ചിരി വിരിഞ്ഞു….

വാർത്തയോടൊപ്പം ശ്രീകുമാറിന്റെയും ഹംസയുടെയും ഫോട്ടോയും ഉണ്ടായിരുന്നു…….

അന്ന് ഓഫീസിലും എല്ലാവരുടെയും സംസാരം ഇതേ കുറിച് തന്നെ ആയിരുന്നു…. വീട്ടിൽ വെച്ചു നടന്ന കാര്യങ്ങൾ എല്ലാവരും അറിഞ്ഞത് കൊണ്ടാണെന്നു തോന്നു ഈ കാര്യത്തേക്കുറിച്ച് അരുന്ധത്തിയോട് ആരും ഒന്നും പറയുകയോ ചോദിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല….

“അയാൾക്കിപ്പോ മൊത്തത്തിൽ കഷ്ടകാലം ആണെന്ന് തോന്നുന്നു….”

കൂട്ടത്തിൽ ആരോ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ അരുന്ധതിയുടെ ഓർമ്മകൾ പുറകിലോട്ട് പോയി…

അന്ന് രാത്രി ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റ് ആയിട്ട് പിറ്റേന്ന് ഉച്ചയോടെ ആണ് ബോധം വന്നത്… ബോധം തെളിഞ്ഞ ഉടൻ ഞാൻ അന്വേഷിച്ചത് ഹരിയേട്ടനെ ആണ്… ഒരു ഉത്തരം ആരും തന്നെ തന്നില്ല….

അന്ന് വൈകിട്ടോടെ സ്റ്റേറ്റ്മെന്റ് എടുക്കാൻ വേണ്ടി പോലീസ് വന്നപ്പോളാണ് ചേട്ടൻ കംപ്ലൈന്റ്റ് കൊടുത്തതും ഹരിയേട്ടനെ പോലീസ് കൊണ്ട് പോയതും ഒക്കെ അറിയുന്നത്….

മൊഴി എടുക്കാൻ വന്ന SI യോട് നടന്ന കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞു…

“സർ… ഹരിയേട്ടൻ മനഃപൂർവം അല്ല… അബദ്ധത്തിൽ പറ്റി പോയതാണ്…..”

എന്റെ പ്രതീക്ഷ തെറ്റിച്ചു കൊണ്ട് SI ഒരു ചിരിയോടെ കയ്യിലുള്ള ഫോൺ എടുത്ത് എനിക്ക് തരികയാണ് ചെയ്തത്…

“എനിക്ക് അറിയാം….ഹരി വെയിറ്റ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്, അരുന്ധതിയുടെ കോളിന് വേണ്ടി…”

ഹരിയേട്ടന്റെ അച്ഛന്റെ സുഹൃത്തായിരുന്നു സ്ഥലം SI….

പുള്ളിയുടെ പ്ലാൻ ആയിരുന്നു കേസും ഡിവോഴ്‌സും ഒക്കെ….

ആദ്യം ഒന്നും എനിക്ക് സമ്മതം അല്ലായിരുന്നു… പക്ഷെ മറ്റു മാർഗം ഒന്നും ഇല്ലാതെ വന്നപ്പോൾ….

“മാഡം… എക്സിക്യൂട്ടീവ് എഞ്ചിനീയർ വിളിക്കുന്നുണ്ട്….”

പ്യൂണിന്റെ ശബ്ദം ആണ് അരുന്ധതിയെ ചിന്തയിൽ നിന്നു ഉണർത്തിയതു…..
************************************************
മൂന്ന് മാസത്തിനു ശേഷം….

ശ്രീകുമാറിന്റെ ബംഗ്ലാവിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്നു ആംബുലൻസ് അകത്തേക്ക് വന്നു…. മുറ്റത്തും ചുറ്റുപാടുമായി നാട്ടുകാര് കൂടിയിട്ടുണ്ട്….

“എപ്പോഴായിരുന്നു….???”

“ഇന്ന് കാലത്ത് ആണെന്ന കേട്ടത്…..”

“ഒരു കണക്കിന് പോകുന്നത് തന്നെയാ നല്ലതു… മിണ്ടാൻ പറ്റാതെ അനങ്ങാൻ പറ്റാതെ എത്ര നാളെന്നു വെച്ച ഇങ്ങനെ കിടന്ന കിടപ്പിൽ തന്നെ കിടക്കുക….”

“മ്മ്….”

ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂറിന് ശേഷം ബോഡി ശ്മശാനത്തിലേക്ക് എടുത്തു….

ശ്രീകുമാറിന്റെ അമ്മാവന്റെ മകൻ ചിതയ്ക്ക് തീ കൊളുത്തി….

ശ്മശാനത്തിന് പുറത്തു കൂട്ടിയിട്ട റീത്തുകളിൽ ഏറ്റവും മുകളിലെ റീത്തിൽ ‘Xpert Cybo Info Solution’ എന്ന പേരും…..

ശുഭം….

അവസാനം ആരംഭം ആകാം..... ?