666 മത്തെ ചെകുത്താൻ -2 [ജൂതൻ] 141

കൊറച്ചു നേരത്തെ ശ്രമത്തിനൊടുവിൽ അവൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നു

ഒരുനിമിഷം വിഷ്ണു അത്ഭുതപെട്ടു

ജോയുടെ മുഖഭംഗി എന്ന് പറയുന്നത് അവന്റെ കണ്ണുകൾ ആയിരുന്നു വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് വരെ

ആ കാപ്പി കണ്ണുകളിൽ ഒരു പ്രാവശ്യം നോക്കിയവർ ആരും പിന്നെ അത് മറക്കില്ലായിരുന്നു

ഇന്നലെവരെ ആ കണ്ണുകൾ കലങ്ങിയത് ആയിരുന്നു

പക്ഷെ ഇന്നിപ്പോ അവക്ക് ജന്മനാ ഉള്ള ആ കാന്തിക ശക്തി തിരികെ വന്നതായി അയാൾക്ക് തോന്നി

അയാൾ കയ്യിലെ ചെറിയ ടോർച് എടുത്തു അവന്റെ കണ്ണുകളും അവക്കും ചുറ്റും വീക്ഷിച്ചു

പക്ഷെ അപ്രതീക്ഷിതമായി ജോ അയാളുടെ കൈകൾ തട്ടി മാറ്റി

കണ്ണിലേക്കടിച്ചു പ്രകാശം കാരണം ജോ കണ്ണുകൾ കൈ കൊണ്ട് മറച്ചു തല ചെരിച്ചിരുന്നു

“””ഹാ.. എന്താ വിഷ്ണുച്ചേട്ടാ ഇത്… കണ്ണടിച്ചു പോകുവല്ലോ…”””

കണ്ണിലേക്കടിച്ച പ്രകാശം ഓർത്തു ജോ പറഞ്ഞു

പക്ഷെ ജോ കണ്ടത് അവനെ തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി നിൽക്കുന്ന വിഷ്ണുവിനെ ആണ്

അയാൾ നിന്ന അതേ നിൽപ്പ് തന്നെ തുടർന്നു

മനസ്സിലൂടെ ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങൾ മിന്നി മറഞ്ഞു

“”””ജോ….?

അയാൾ ഒരു മിനിഷത്തെ പകപ്പ് മാറ്റി വെച്ചുകൊണ്ട് വിളിച്ചു

പക്ഷെ പൂർണ്ണമായും ശബ്ദം വെളിയിൽ വന്നില്ല

“””എന്താ…?

ജോ തലയുയർത്തി അയാളെ നോക്കി

അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരുപാട് ഭാവങ്ങൾ ഓടി മറയുന്നതായി ജോയ്ക്ക് തോന്നി

ഒരുനിമിഷം കൊണ്ട് തന്നെ കയ്യിലെ പെട്ടിയൊക്കെ താഴെ ഇട്ടു അയാൾ റൂമിൽ നിന്നിറങ്ങി ഓടി

അശോകനെയും സുമിത്രയെയും വിളിച്ചു കൊണ്ട് ഓടി മറയുന്ന വിഷ്ണുവിനെ ജോ നോക്കി ഇരുന്നു

അവൻ ഒരു നിമിഷം തന്റെ കയ്യും കാലും ദേഹവുമെല്ലാം പരിശോദിച്ചു

പിന്നെ പതിയെ കട്ടിലിൽ നിന്ന് എണീറ്റു

രണ്ടടി തലങ്ങും വിലങ്ങും നടന്നു നോക്കി

കാലുകൾക്കൊക്കെ വേദന അനുഭവപ്പെട്ടെങ്കിലും കൊറച്ചു നേരത്തിനു ശേഷം അവ മാറി

അവൻ തന്റെ റൂം നോക്കി