?കരിനാഗം 5?[ചാണക്യൻ] 272

ആ രണ്ടു സർപ്പങ്ങളും മുഖാമുഖം നോക്കി മൊഴിഞ്ഞു.

“മരണം”
.
.
.
.
രാവിലെ തന്നെ ആരുടെയോ കുലുങ്ങി ചിരി കേട്ടുകൊണ്ടാണ് മഹി ഉറക്കച്ചടവോടെ പുതപ്പിനുള്ളിൽ നിന്നും തല പുറത്തേക്കിട്ടത്.

ഒരു മഞ്ഞ സാരിയുടുത്തുക്കൊണ്ട് ഒരുപാട് നാണം മുഖത്ത് വാരി വിതറി കയ്യിലൊരു കപ്പ്‌ ചായയുമായി നവ വധുവിന്റെ ചേലോടെ മുന്നിൽ നിൽക്കുകയാണ് റോസ്മേരി.

ആ കാഴ്ച അവൻ കൺ കുളിരെ കണ്ടു.

ഒപ്പം മനസും നിറഞ്ഞു.

ഇപ്പോഴാണ് അവൾക്കൊരു മനുഷ്യ കോലം വന്നതെന്നു അവന്നു തോന്നിപോയി.

“ദാ ചായ ”

അവൾ നീട്ടി തന്ന ചായ കപ്പ് മഹി പതിയെ വാങ്ങി.

അതിനു ശേഷം അതു ഒരു കവിൾ കുടിച്ചു നോക്കി.

“ഞാനുണ്ടാക്കിയതാ എങ്ങനുണ്ട്?”

പ്രതീക്ഷ നിറഞ്ഞ അവളുടെ ഉണ്ടക്കണ്ണുകൾ തന്റെ നേർക്കായതും മഹിയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.

“നന്നായിട്ടുണ്ട് എന്റമ്മ ചായ വെക്കുന്ന പോലെ തന്നെ”

മഹിയുടെ പ്രശംസ കിട്ടിയതും അവളുടെ കവിളുകൾ ചുവന്നു തുടുത്തു.

നാണത്തിന്റെ ലാഞ്ഛന കൈവിടാതെ റോസ്മേരി അവന്റെ മുറിയിൽ നിന്നുമിറങ്ങിപ്പോയി.

അതോടൊപ്പം ഒരു ഇളം കാറ്റ് അവനെ തഴുകി തലോടി കടന്ന പോലെ.

പതുക്കെ ഒന്ന് മൂരി നിവർന്നുകൊണ്ട് അവൻ എണീറ്റു.