? ലക്ഷ്യം ? [ᴹᴿℝ?????] 162

ജോസഫ് ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു കൊണ്ട് ആദത്തിനെ വാത്സല്യത്തോടു കൂടി വിളിച്ചു “അച്ചു”.

ആ വിളിയിൽ ആദത്തിന്റെ കണ്ണുനിറഞ്ഞു . ജോസഫ് എഴുന്നേറ്റ് ആദത്തിന്റെ അടുത്ത് വന്ന് അവനെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ച് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു . ആ സമയത്ത് അവർ അവരുടെ സ്വന്തം പപ്പയും അച്ചൂസും ആവുകയായിരുന്നു.

ജോസഫ് : ഞാൻ നിന്നെ ഇവിടെ വിട്ടിട്ടു പോകുമെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ അച്ചു .

ആദം : ഞാൻ അനാഥൻ അല്ലേ പപ്പയുടെ ആരും ഇല്ലല്ലോ

ജോസഫ് : എന്നാരു പറഞ്ഞു നീ എൻ്റെ മോനല്ലേടാ

ആദം ജോസഫിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ വിഷമവും ആശങ്കയും എല്ലാം തീർത്തു .

ജോസഫ് അവനിൽ നിന്ന് വിട്ട് അകന്ന് അവൻ്റെ തോളിൽ കൈവെച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു .

  ‘നീ എൻ്റെ കൂടെ വരുന്നോ അച്ചു നിന്റെ രോഗം ഇപ്പോൾ നിനക്ക് ഒരു തടസ്സമല്ല ഇനി അങ്ങോട്ടും നമുക്ക് പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചും തല്ലു പിടിച്ചും ഒക്കെ കഴിയാമെടാ‘ .