💖ഹൃദയബന്ധം💖 [ᶜ͢ᴿ͢ᴬ͢ᶻ͢ᵞ A J R] 159

“ചേച്ചി……”

കിടക്കാൻ നേരം നിലത്ത്‌ ബെഡ്‌ഷിറ്റ് വിരിക്കുവായിരുന്നു അവളെ ഞാൻ വിളിച്ചു.

“എന്താ മോനൂ മൂത്രോഴിക്കാൻ പോണോ??”

“അതല്ല. ചേച്ചിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ട് ആവില്ലേ ഇവിടെ കിടന്നൂടെ??”

“എനിക്ക് എന്ത് ബുദ്ധിമുട്ടാ മോനു?? പിന്നെ മോനൂന് വയ്യാത്തതല്ലേ അതുമല്ല നേഴ്സ്മാർ കണ്ടൊണ്ട് വരുവാണേ അതിനും കേക്കണം ചിത്ത. അതാ ഞാൻ.”

“എന്നാലും കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് ഇവിടെ കിടന്നൂടെ??”

പിന്നെ എതിര് പറഞ്ഞില്ല. വണ്ണം തീരെ ഇല്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ചേച്ചിക്ക് കിടക്കാൻ ഒരിത്തിരി സ്ഥലം മതി. ഏറെ വർഷത്തിന് ശേഷമാ ഞാനും ചേച്ചിയും ഒരുമിച്ചിങ്ങനെ കിടക്കണേ. അറിയാണ്ട് കണ്ണ് നനഞ്ഞു.

“ദേവി, എന്തിനാ മോനൂ കരയണേ?? വേദന എടുക്കണുണ്ടോ ഡോക്ടറെ വിട്ടിക്കട്ടെ??”

കട്ടിലീന്ന് ചാടി കൂട്ടി എണീച്ച് ആദിയോടെ ചേച്ചി തിരക്കി.

“ചേച്ചി കിടന്നേ. എനിക്കൊരു വേദനേം ഇല്ല.”

“പിന്നെന്തിനാ മോനൂ നീ കരഞ്ഞേ?? ചേച്ചിയോട് കള്ളം പറയുവാ??”

“നമ്മള് കുറെ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം അല്ലെ ചേച്ചി ഇങ്ങനെ ഒരുമിച്ച് കിടക്കണേ അതോർത്തപ്പോ അറിയാണ്ട് കണ്ണ് നിറഞ്ഞതാ.”

“അന്നെനിക്ക് എന്തോരം സങ്കടം ആയെന്നറിയോ?? എന്നും ഒരുമിച്ച് കിടന്നോണ്ടിരിന്നിട്ട് പെട്ടന്ന് ഒരു ദിവസം നീ വേറെ മുറിയിലേക്ക് മാറിയപ്പോ. ഞാൻ കരഞ്ഞില്ലാന്നേ ഉളളൂ.”

“ചേച്ചി മനപൂർവം അല്ല. നീ വല്യ ചെറുക്കൻ ആയില്ലേ ഇനിയും ചേച്ചീടെ കൂടെ കിടക്കാണ്ട് ഒറ്റക്ക് കിടന്നൂടെ എന്നൊക്കെ അമ്മാവനും അമ്മായിയും ചോദിച്ചപ്പോ ഞാനും ആലോചിച്ചു. പിന്നെ ശെരിയാന്ന് തോന്നി.”