സ്വന്തമായി ഒരു ഏട്ടൻ ഉള്ളത് ഒരു സ്വകാര്യ അഹങ്കാരം തന്നെയാണ് …ഏട്ടനില്ലാത്തതിന്റെ വേദന ഒരു ഒന്നാം ക്ലാസുകാരിയുടെ മനസ്സിൽ ഇത്ര ആഴത്തിൽ പതിയണം എങ്കിൽ, എത്രത്തോളം ആയിരിക്കും ശ്രീലക്ഷ്മി വിലസിയതെന്നു മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേ ഉള്ളു ….
ഒരിക്കൽ പോലും ഇടി ഒന്നും തന്നില്ലെങ്കിലും, വാട്ടർബോട്ടിലിലെ വെള്ളം മുഴുവൻ തീർത്തിട്ടേ അവർ പോകൂ …. അന്നൊക്കെ തിളപ്പിച്ച് ആറിയ വെള്ളം അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും കുടിക്കാൻ പാടില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു ‘അമ്മ തന്നു വിടുന്ന വെള്ളം അമുല്യമായിരുന്നു …. ആ വെള്ളം തീർന്നാൽ വൈകിട്ട് വീട്ടിൽ എത്തുന്നത് വരെ ദാഹിച്ചു വലഞ്ഞു ഇരിക്കുമ്പോൾ ശ്രീലക്ഷ്മിയോടും, അവളുടെ നിധിയേട്ടനോടും, തീർത്താൽ തീരാത്ത ദേഷ്യം ആയിരുന്നു …..
നാലാം ക്ലാസ്സിൽ ആയപ്പോൾ, ശ്രീലക്ഷ്മി സ്കൂൾ മാറി പോയി … ടിസി വാങ്ങി അവൾ പോകുന്നു എന്ന് അറിഞ്ഞ ദിവസം എത്ര സന്തോഷത്തോടെയാണ് വീട്ടിൽ എത്തിയത് …..
ഒച്ചയിട്ടു ഓരിയിട്ടു മുറ്റം മുഴുവൻ ഓടി നടന്നിട്ടും മതിവരാതെ, പറമ്പിലെ ചേമ്പും തണ്ടുകൾക്കൊക്കെ നല്ല ഇഞ്ചക്ഷനും കൊടുത്തു … കുറെ സിറിഞ്ചുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു ആ കാലത്തു വീട്ടിൽ … അതിലൊക്കെ വെള്ളം നിറച്ചു ചേമ്പിൻ തണ്ടിൽ ഇൻജെക്ഷൻ എടുക്കുന്നത് , കളിയ്ക്കാൻ ആരും ഇല്ലാത്ത വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ പ്രധാന നേരമ്പോക്കായിരുന്നു…..
അവൾ സ്കൂൾ മാറിയപോയതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ തന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ ആ പ്രായത്തിൽ ഒന്നും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നത് തന്നെയാണ് സത്യം ….
*************************
പിന്നെയും വർഷങ്ങൾ കടന്നു പോയി ………. ഹാഫ് പാവാടയിൽ നിന്നും , ഫുൾ പാവാടക്കയിലേക്കുള്ള മാറ്റമായിരുന്നു എട്ടാം ക്‌ളാസ്സിലെ ഏറ്റവും വലിയ സന്തോഷം ………..
എത്ര മറവിയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടാലും , ഇടയ്ക്കിടെ തെളിഞ്ഞു വരുന്ന രണ്ടു മുഖങ്ങൾ ശ്രീലക്ഷ്മിയും അവളുടെ നിധിയേട്ടനും …
ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലാതെ വെറുതെ ഇരിക്കുന്ന ഉച്ചനേരങ്ങളും, ഒരുപാടു ദാഹം തോന്നി കുടിക്കുന്ന ഓരോ ഗ്ലാസ് വെള്ളവും പോലും ശ്രീലക്ഷ്മിയേയും, അവളുടെ നിധിയേട്ടനെയും, ഓർമ്മിപ്പിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു ….
നന്നായിട്ടുണ്ട്. ബാക്കി ഭാഗങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിയ്ക്കുന്നു. ദയവായി നിർത്തരുതേ.