സഖി 79

മുല്ലപ്പൂക്കളും മണമുള്ള സെന്റുകളും നിറഞ്ഞ അവളുടെ ശരീരവും ചായങ്ങൾ തേച്ച മുഖവും കണ്ട് പകൽ അവളെ അസഭ്യം പറഞ്ഞു രാത്രി അവളുടെ വിയർപ്പ് പറ്റാൻ പോകുന്ന പകൽ മാന്യന്മാർ കാറി തുപ്പി. അവനെ അതൊന്നും ബാധിക്കുമായിരുന്നില്ല.

ഒരു ചെറിയ മുറിയിലേക്ക് അവനവളെ കൊണ്ടെത്തിച്ചു.

നിലത്തിരുന്നു കൊണ്ട് ചപ്പാത്തി പരത്തുകയാണ് അവന്റെ ഭാര്യ.

അവളെ കണ്ടതും അവർ അവനെ നോക്കി പുരികമുയർത്തി.

“മുംതാസ് ഇതാണ് ലക്ഷ്മി.”

മുംതാസിന്റെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.
ഭർത്താവിന്റെ നാവിൽ നിന്നും ഇതിനോടകം തന്നെ അവൾ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു ലക്ഷ്മിയെ.

മുംതാസ് അവളെ സ്വീകരിച്ചു.
സൽമാന്റെ മക്കൾ അവൾക്ക് ചുറ്റും പൂമ്പാറ്റകളെ പോലെ പറന്നു നടന്നു.

അവൾ ജീവിച്ചു തുടങ്ങി.

ജീവിതം ആസ്വദിച്ചു തുടങ്ങി.

പലരും അവളെ അവന്റെ രണ്ടാം ഭാര്യയായി ചിത്രീകരിച്ചു.

മോശമായൊരു സ്ത്രീയുമായി ബന്ധം പുലർത്തുന്നുവെന്ന് ചൊല്ലി അധിക്ഷേപിച്ചു. എന്നാൽ മുംതാസ് അതെല്ലാം പാടെ അവഗണിച്ചു. ലക്ഷ്മിയെ സ്വന്തം സഹോദരിയെ പോലെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.

വിമർശനങ്ങൾക്കും അധിക്ഷേപങ്ങൾക്കും മീതെ അവനവൾക്ക് കുടയായി നിന്നു.

അവനവൾക്ക് വളരാൻ വളങ്ങൾ നൽകി. ദാഹജലം നൽകി. അവളുടെ വേരുകൾ ആഴത്തിൽ ഭൂമിയിൽ പതിഞ്ഞതും ശിഖരങ്ങൾ ആകാശത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കുന്നതും ഇലകൾ തളിർക്കുന്നതും ഒടുവിൽ ആ വൃക്ഷം പടർന്നു പന്തലിക്കുന്നതും അവൻ കണ്ടുനിന്നു.

ചുവടുറപ്പിക്കുവാൻ താനവൾക്കൊരു ഊന്നുവടി ആയതിന്റെ സംതൃപ്തിയിൽ അവന്റെ മനം നിറഞ്ഞു.

അവൾ സ്വന്തമായി തുടങ്ങിയ ബിസിനസ് സ്ഥാപനത്തിന്റെ ഉത്ഘാടനം നിർവ്വഹിച്ചത് മുംതാസ് ആയിരുന്നു.

അവൾക്ക് വേണ്ടിയിരുന്നത് ഒരു തണലായിരുന്നു. എപ്പോഴും അവൾക്കൊപ്പം നിൽക്കുന്നൊരു മനസ്സായിരുന്നു. അവളെ കേൾക്കുവാനൊരു ഹൃദയമായിരുന്നു. അവനത് നൽകാൻ സാധിച്ചു.

“ഈ വിരൽ തുമ്പിനപ്പുറം നിന്നിലേക്കുള്ള ദൂരമാണ് സഖീ… സ്ത്രീയും പുരുഷനുമെന്നതിനപ്പുറം ഹൃദയങ്ങൾ കോർത്തിണക്കിയ സൗഹൃദമുണ്ട്. ശരീരം മാത്രമേ അകലുന്നുള്ളൂ മനസ്സുകൾക്ക് അകലമില്ല.”

വീണ്ടും വേർപിരിയുമ്പോൾ അവൻ അവളോട് പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ എവിടെയും പോകുന്നില്ല എന്നെന്നും ഓർമ്മിക്കാനും സ്നേഹിക്കാനും അകന്നിരിക്കാം തമ്മിൽ”

അവളവന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് യാത്രാമൊഴി നൽകി.

അവളാരെന്ന് ചോദിച്ചവർക്കായി അവൻ മറുപടി നൽകി.

“അവളെന്റെ സഖി…”

അവസാനിച്ചു.