ശ്രീ നാഗരുദ്ര ? ???? ഒൻപതാം ഭാഗം – [Santhosh Nair] 1122

പെട്ടെന്നു വസ്ത്രം മാറിയ ശേഷം അവൻ അവന്റെ സ്യൂട്കേസും ഏട്ടന്റെ രേഖകൾ അടങ്ങിയ ബ്രീഫ്കേസും ലാപ്ടോപ്പും മറ്റും എടുത്തുകൊണ്ടു പടിയിറങ്ങി താഴേയ്ക്കു ചെന്നു. കാറിന്റെ കീ എടുത്തുകൊണ്ടു വെളിയിൽവാതിൽ തുറന്നു വീടിനു വെളിയിൽ വന്നു. രുദ്രയെയോ മോളെയോ എവിടെയും കാണാനില്ല.

കാറിനടുത്തു കിടന്നിരുന്ന ഭൈരൂ അവനെ കണ്ടു എഴുനേറ്റു മൂരിവണങ്ങിയിട്ടു വാലാട്ടി സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിച്ചു.

അവൻ “ഭൈരൂ” എന്നു സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചു.

കാർ നല്ല വൃത്തിയായി കഴുകി ഇട്ടിരുന്നു. തുറന്നപ്പോൾ അകത്തു ജവാദും ചന്ദനവും കലർന്ന സുഗന്ധം. “രുദ്ര – യക്ഷിക്കുട്ടി” അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ മന്ത്രിച്ചു.

“മഹം – ഞാനിവിടെയുണ്ട്. ഏട്ടൻ പെട്ടെന്നു പുറപ്പെട്ടോളൂ. ഇടയ്ക്കു ഞാൻ അവിടെ എത്തിക്കോളാമേന്നെ.”

“അതിനു നിനക്ക് വഴിയറിയുമോ?”

“ഞങ്ങൾ ആകാശചാരികൾ അല്ലെ, ഏട്ടാ. വന്നോളാമെന്നെ.” അവളുടെ ശബ്ദം മാത്രമേ കേള്കുന്നുള്ളൂ. അവനു മനസ്സിലായി.

“ഞാൻ പോയിട്ട് വരട്ടെ” അവൻ വണ്ടിയിൽ കയറി.
വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തശേഷം നരസിംഹ മൂർത്തിയെ ധ്യാനിച്ചു, തടസ്സങ്ങളില്ലാതെ യാത്ര പൂർത്തിയാക്കേണ്ടതാണല്ലോ: (ഇവിടെ അം ഉപയോഗിച്ചതിന് സൂര്യൻ എന്നോട് വഴക്കിനു വരില്ലെന്നു പ്രതീക്ഷിയ്ക്കുന്നു)

അം – ഉഗ്രം വീരം മഹാ വിഷ്ണും ജ്വലന്തം സർവതോതോൻമുഖം
നൃസിംഹം ഭീഷണം ഭദ്രം മൃത്യോർ മൃത്യും നമാമ്യഹം

പതിനാറു പ്രാവശ്യം മന്ത്രം ജപിച്ച ശേഷം അവൻ കാറിൽ പുതുതായി സ്ഥാപിച്ച മഹാസുദർശന യന്ത്രം തൊട്ടു വണങ്ങി.