ശ്രീ നാഗരുദ്ര ? ???? ഒൻപതാം ഭാഗം – [Santhosh Nair] 1122

ഫ്ലാറ്റിൽ നിന്നും അഞ്ചു മിനുട്ടുകൾ നടന്നാൽ ക്ഷേത്രത്തിലെത്തും. ഇടത്തരം വലിപ്പമുള്ള ഈ ക്ഷേത്രം ഇന്ദിരാനഗറിലെ ഒരു ലാൻഡ്മാർക് ആണ്. കാളിയമർദന വേണുഗോപാല സ്വാമിയാണ് ഇവിടുത്തെ കൃഷ്ണരൂപം.

ഭക്തപ്രിയനു മുൻപിൽ കൈ കൂപ്പി നിന്നുകൊണ്ട് അവൻ ശ്രുതിമധുരമായ ശബ്ദത്തിൽ ശ്ലോകം ചൊല്ലി

കൃഷ്ണോ രക്ഷതു മാം ചരാചരഗുരു: കൃഷ്ണം നമസ്യേ സദാ
കൃഷ്ണേനൈവ സുരക്ഷിതോഹ-മസകൃൽ കൃഷ്ണായദത്തം മന:
കൃഷ്ണാദ് ഏവ സമുദ്ഭവോ മമ വിഭോ: കൃഷ്ണസ്യ ദാസോസ്മ്യഹം
കൃഷ്ണേ ഭക്തിരചഞ്ചലസ്തു ഭഗവൻ ഹേ കൃഷ്ണ തുഭ്യം നമ:

വേദാനുദ്ധരതേ ജഗന്തിവഹതേ ഭൂഗോളമുദ്ബിഭ്രതേ,
ദൈത്യം ദാരയതേ ബലിം ഛലയതേ ക്ഷത്രക്ഷയം കുർവ്വതേ
പൌലസ്ത്യം ജയതേ ഹലം കലയതേ കാരുണ്യമാതന്വതേ
മ്ലേച്ഛാൻ മൂർച്ഛയതേ ദശാകൃതികൃതേ കൃഷ്ണായ തുഭ്യം നമഃ

കുറച്ചു നേരം നിന്നു പ്രാർത്ഥിച്ച ശേഷം അവൻ പദപ്രദക്ഷിണം നടത്തി സാഷ്ടാംഗ പ്രണാമവും നടത്തി ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്നും പുറത്തേയ്ക്കു വന്നു, കൃഷ്ണന് മുൻപിൽ പ്രാർത്ഥിച്ചപ്പോൾ മനസ്സിലെ വിഷമങ്ങളും പിരിമുറുക്കങ്ങളും എല്ലാം കുറഞ്ഞതു പോലെ തോന്നി.

പെട്ടെന്നു നടന്നു വീട്ടിൽ വന്ന അവൻ വാതിൽ തുറന്നു അകത്തു വന്നു ഉറക്കെ പറഞ്ഞു “അക്കാ പസിയ്ക്കുത്”.

മേശപ്പുറത്തു പൊങ്കലും വടയും സാമ്പാറും ചൂടു പറക്കുന്ന ബദാംപാലും തയാറായി ഇരിയ്ക്കുന്നു. അണ്ണനെയു അക്കാവേയും കണ്ടില്ല. ഒരുപക്ഷെ ഭക്ഷണം എടുത്തു വെച്ചിട്ടു മുകളിൽ എന്തെങ്കിലും ജോലിയ്ക്കായി പോയതാവും.

അവൻ കൈ കഴുകി വർദ്ധിച്ച വിശപ്പോടെ പൊങ്കലും വടയും കഴിച്ചു തീർന്നപ്പോൾ പിന്നിൽ നിന്നും ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു:
“വയറു നിറഞ്ഞോ ഏട്ടാ”

“രുദ്ര” അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ മന്ത്രിച്ചു, വർദ്ധിച്ച സന്തോഷത്തോടെ.
“എന്റെ യക്ഷിപ്പെണ്ണേ, നീ എങ്ങനെ ഇവിടെ വന്നു?”

രുദ്ര “ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ഏട്ടാ ഞാൻ ഗഗനചാരിയാണ്. എവിടെയും എങ്ങനെയും എനിയ്ക്കെത്താൻ കഴിയും. ഇനിയെപ്പോഴും ഏട്ടന്റെ കൂടെ ഞാനുണ്ടാകും. മറ്റാർക്കും എന്നെ കാണാൻ കഴിയില്ല, ഇപ്പോൾ ഞാൻ സ്ഥൂല രൂപത്തിലാണ്.”

രുദ്രയുടെ സാമീപ്യം അവന്റെ മുഖത്തു നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയും മനസ്സിൽ വർദ്ധിച്ച സന്തോഷവും നൽകി. ആ വർദ്ധിച്ച ഊർജത്തോടെ അവൻ വേഷം മാറി വേണ്ടിയ ഫയലുകളും ലാപ്ടോപ്പും ഒക്കെ എടുത്തുകൊണ്ടു ഓഫീസിലേയ്ക്ക് പുറപ്പെട്ടു.

കൃഷ്ണദർശനത്തിനു ശേഷം പ്രിയപ്പെട്ട ഭക്ഷണവും പിന്നീട് രുദ്രയുടെ സാമീപ്യവും എല്ലാം ചേർന്ന് അവന്റെ ഉത്സാഹത്തെ പതിന്മടങ്ങു വർദ്ധിപ്പിച്ചിരുന്നു.