പക്ഷെ ഞാൻ നിർബന്ധിച്ചു അവനെ. ആ ജോലി തന്നെ ചെയ്യാൻ. അതിനൊരു അഭിമാനമുണ്ട്. അതുമതി എനിക്ക്. എന്തായാലും ഞാൻ പോകുമ്പോൾ മോനെയും കൊണ്ട് ഇവിടെ വന്നിട്ടേ പോകൂ. ശ്രീക്കുട്ടിയെ ശ്രദ്ധിക്കണം”
മല്ലിക യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി. കാറിനടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ തന്റെ പഴയ കൂട്ടുകാരിയെ നോക്കി കണ്ണുനീർ പൊഴിക്കാൻ മല്ലിക മറന്നില്ല. മല്ലിക യാത്രയായി.
ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും വീടിന്റെ മുന്നിൽ മല്ലികയുടെ കാർ വന്നുനിന്നു. അന്ന് വണ്ടിയിൽ മല്ലികയുടെ മകനും ഉണ്ടായിരുന്നു. നിരഞ്ജൻ.. ഒരു പട്ടാളക്കാരന്റെ ഉശിരും തന്റേടവും ഉള്ള പയ്യൻ. ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ നിരഞ്ജൻ ശാരദയെ നോക്കി. ശാരദ നിരഞ്ജനെ കണ്ണ് വെട്ടാതെ നോക്കി നിന്നു. കൂട്ടുകാരിയുടെ മകൻ ഇത്രയും വളർന്നോ എന്നുള്ള ഭാവത്താൽ.
ശാരദ രണ്ടുപേരെയും അകത്തേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ടുപോയി. ചായകുടിയും വർത്തമാനവും പറഞ്ഞു എഴുന്നേൽക്കാൻ നേരം നിരഞ്ജൻ ശാരദയോടായി ചോദിച്ചു.
“ശ്രീക്കുട്ടി എന്ത്യേ അമ്മേ”
ശാരദ മല്ലികയെ നോക്കി. മല്ലിക പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ അന്ന് ഇവിടെ വന്നു പോയനാൾ ഇവനോട് എല്ലാം പറഞ്ഞു. അന്ന് ഇവന് ശ്രീക്കുട്ടിയെ കാണാൻ ആഗ്രഹം പറഞ്ഞതാ. അതുകൊണ്ടാകും ചോദിച്ചത്”.
ശാരദ ശ്രീക്കുട്ടിയുടെ മുറിയുടെ മുന്നിലേക്കായ് നടന്നു. കൂടെ നിരഞ്ജനും മല്ലികയും. ശാരദ വാതിൽ തുറന്നു. അപ്പോഴും ജനലഴിയിലൂടെ അകാലങ്ങളിക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുന്ന ശ്രീകുട്ടിയെ ആണ് കണ്ടത്. അഴിച്ചിട്ട മുടി അവളുടെ പിൻഭാഗത്തെ മറച്ചിരിക്കുന്നു. നിരഞ്ജൻ മുഖം കാണുവാനായി ഒന്ന് ചുമച്ചു. ചുമ കേട്ടപ്പോൾ ശ്രീക്കുട്ടി പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞുനോക്കി. നിരഞ്ജന്റെ മുഖത്തോട്ട്. കണ്ണിമ വെട്ടാതെ നിരഞ്ജനെ ശ്രീക്കുട്ടി നോക്കി ഇരുന്നു. പെട്ടെന്ന് അവളിൽ ഭാവവ്യത്യാസം വന്നു.
Super!!!