ശിവദം 74

എത്രയോ വര്‍ഷം മുന്നെ മരിച്ചു പോയ അവന്റെ ദേവൂട്ടി..അവളെ തേടിയുള്ള യാത്രയാണത്രേ..ഇപ്പോൾ തിരിച്ചു പോകുന്നു..
പോകുമ്പോൾ താൻ കൂടെ ചെല്ലണമെന്നാണ് വാശി.. അവന്റെ കഥകളിലെ ചാത്തന്‍ കുന്നും..കണ്ണാടി പുഴയും കാണാന്‍..!ഒരു തമാശയായിട്ടാണ് ആദ്യം തോന്നിയത്..

തന്റെ ഇരട്ടിയോളം വയസ്സുള്ള ഒരു മനുഷ്യന്‍ എന്തിനാവും തന്നെ കൂടെ കൊണ്ട് പോകാന്‍ നിര്‍ബന്ധിക്കുന്നത്..?

ചുവന്നതെരുവിലോ കമാത്തിപുരത്തോ വില്‍ക്കാനാകുമോ?

പക്ഷെ മാന്യതവിട്ട ഒരു നോട്ടം പോലും തനിക്ക് നേരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല..
പിന്നെ ഇവനും വേണ്ടത് ശരീരമാണെങ്കില്‍ ഇനി ഇവ്ടെ നിന്നാലും താന്‍ അത് തന്നെയല്ലേ ചെയ്യാന്‍ പോകുന്നത്..?

“പീലി നാളെ ഉച്ചയ്ക്കാണ് ട്രെയിന്‍ ..നീ വരണം..നീ വരാതെ ഞാന്‍ പോകില്ല..!നീ വരണം..!”

അവന്റെ പരുക്കന്‍ ശബ്ദം ചിന്തകളില്‍ നിന്നുണര്‍ത്തി..എണ്ണയില്ലാതെ പാറി വീണ മുടി ഇഴകളൊതുക്കി കൊണ്ടവള്‍ പറഞ്ഞു..

“വസൂ എന്നോട് ആജ്ഞാപിക്കരുത് അതെനിക്കിഷ്ടമല്ല..അതിനുള്ള ഒരു ബന്ധവും ഈ ദിവസത്തിനിടയ്ക് നിന്നോടെനിക്ക് തോന്നിയിട്ടില്ല..”!

കൂസലില്ലാത്ത അവളുടെ മറുപടി അവനെ ചൊടിപ്പിച്ചു..

പക്ഷെ അപ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മയിലെവ്ടുന്നോ ഒരു കൊഞ്ചലെത്തി ..
“പിണങ്ങല്ലേ വസൂ ..നിന്റെ ദേവൂട്ടനല്ലേ..!”

പിന്നെയും മുഖം വീര്‍പ്പിച്ചു നിക്കുന്ന തന്റെ മുന്നില്‍ വന്ന് ഏത്തമിടും..

“വസൂന്റെ ദേവൂട്ടനല്ലേ..!ക്ഷമിക്കെന്നേ..!”
അപ്പോളേക്കും തന്റെ പിണക്കം മാറിയിരിക്കും..!

ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളുടെ പുറകെ നടന്നു ആ മുറിയുടെ ഒരു മൂലയില്‍ അവനും കിടന്നു..മനസ്സില്‍ ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനമാത്രം മഹാദേവാ തിരികെ തരണേ എന്റെ ദേവൂട്ടിയേ..!

കുത്തനെ ഉള്ള ചെമ്മണ്‍ പാത ഓടികയറുകയാണ് താന്‍..