ശിവദം 74

കയ്യില്‍ തടഞ്ഞ കൂര്‍ത്ത കല്ല് ആ മുഖത്തേക്ക് വീശി തളര്‍ന്ന് പോയ കാല് വലിച്ച് ഓടി…ചുറ്റിനും നിറഞ്ഞ അന്ധകാരത്തില്‍ കണ്ടു പാഞ്ഞ് വരുന്ന രൂപത്തെ..കണ്ണുകളില്‍ ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞു..

ഓര്‍മ്മ മറയും മുന്നെ ചാത്തന്‍ കുന്നിനു മുകളില്‍ നിന്ന് താഴേക്ക് ഒരപ്പുപ്പന്‍ താടി പോലെ അവള്‍ പറന്നു..
ശിവക്ഷേത്രവും അര്‍ദ്ധനാരീശ്വര മണ്ഡവും കണ്ണാടി പുഴയും വസുവും മാത്രമായ് മനസിൽ . ..
അവളുടെ കൈകളിൽ അപ്പോളും മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു അവനെ പിടിച്ച് തള്ളി മാറ്റിയപ്പോള്‍ അയാളുടെ കഴുത്തില്‍ നിന്ന് പൊട്ടിച്ചെടുത്ത ഒരു രുദ്രാക്ഷം…

തോളില്‍ ആരുടേയോ കൈ പതിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള്‍ ഞെട്ടി തല ഉയര്‍ത്തി.
.അതേ കണ്ണുകള്‍ അതേ ക്രൗര്യം..നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളല്ലേ ദേവൂട്ടിയെ കൊന്നത്..?

എരിയുന്ന കണ്ണുകളോടെ അയാളോട് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവളിൽ ഭയത്തിന്റെ തരിമ്പും ഇല്ലായിരുന്നു…!

“അതേ ഞാന്‍ തന്നെ..!അവളുടെചെറിയച്ചെൻ!

വര്‍ഷങ്ങളായ് ഓരോ തിരുവാതിരയ്കും ഞാന്‍ നിന്നെ കാത്തിരിപ്പാണ്.
എനിക്കറിയാമായിരുന്നു നീ വരുമെന്ന്..പക്ഷെ ഇത്തവണ നീ രക്ഷപെടില്ല..
ദേ താഴെ ചുടലപറമ്പില്‍ എരിയുന്ന ചിത കണ്ടോ അത് നിനക്കായ് ആണ്..അതില്‍ നിറയെ ഗതികിട്ടാത്ത പ്രേതാത്മാക്കള്‍ ആണ് ..പോ നീയും അവരുടെ കൂടെ.”!

.പറഞ്ഞ് തീരും മുന്നെ അയാള്‍ അവളെ ആഞ്ഞ് തള്ളി..

പിറകിലേക്ക് മലര്‍ന്ന് വേച്ച് വീഴുമ്പോഴേക്കും അവള്‍ അയാളെയും പിടിച്ചു..പെട്ടെന്ന് കാലിടറിയ അയാള്‍ അവള്‍ക്കൊപ്പം താഴേക്ക് പതിച്ചു.. !

അവളില്‍ നിന്നറിയാതെ ഒരാര്‍ത്തനാദം ഉയര്‍ന്നു
“വസൂ …”!
അതാ മലയിടുക്കുകളില്‍ തട്ടി പ്രതിധ്വനിച്ചു..

ചാഞ്ഞ് കിടന്ന കൂവളചില്ലയിലൊന്നില്‍ പിടുത്തം കിട്ടിയ അവളെ പിടിച്ച് അയാളും കിടന്നു..
കഴുത്തില്‍ കിടന്ന മന്തൃതകിടുകള്‍ പൊട്ടി താഴേക്ക് വീണു…