ശിവദം 74

ചുറ്റു ഇരുട്ട് വീഴാന്‍ തുടങ്ങുന്നു..ഇരുട്ടിനൊപ്പം എന്തെന്നില്ലാത്ത ഭയവും..മരണം മുന്നില്‍ വന്ന് നില്‍ക്കും പോലെ..തിരിച്ചിറങ്ങണം എന്നുണ്ട് പക്ഷെ ക്ഷീണിച്ചിരിക്കുന്നു…

പീലി എന്ന താന്‍ മരണം തേടിയാണോ ഇവ്ടെ എത്തിയത്..ഇല്ല താന്‍ പീലി അല്ല ദേവൂട്ടി..പ്രണയിച്ച് കൊതിതീരാതെ മരിച്ച ദേവൂട്ടി..!

കണ്ണുകള്‍ ചുറ്റും പരതി.

.ഓര്‍മ്മകള്‍ പിറകിലേക്ക് പോകും പോലെ..

ഒരു റാന്തല്‍ വെട്ടത്തിനു പുറകെ പോകുകയാണ് താന്‍..മുന്നില്‍ നടക്കുന്നത് വസുവല്ല..തനിക്ക് പരിചയം ഉള്ള മറ്റാരോ?തന്റെ കൈകളില്‍ വസൂ മുന്നെ ചാര്‍ത്തിയ കൂവളമാല..

അയാളള്‍ മന്ദ്രം പോലെ എന്തോ പറയണുണ്ട്..
”
വേണ്ടീരുന്നില്ല ദേവൂട്ടി..ഇപ്പോള്‍ ഇങ്ങനെ ഒരു കല്ല്യാണം വേണ്ടീരുന്നില്ല..അവനെ മരണത്തില്‍ നിന്നു രക്ഷിക്കാന്‍ ഇനി ഇതേ മാര്‍ഗ്ഗമുള്ളൂ ..ചാത്തന്‍ മലയില്‍ ചുടല പറമ്പിലെ ആത്മാക്കളെ പ്രീതിപെടുത്തി ഒരു പൂജ..അതില്‍ സന്തുഷ്ടനായ ശിവന്‍ ആയുസ്സ് തിരികെ തരും.”.

അയാള്‍ പറയുന്നതൊക്കെ കേട്ട് തലയാട്ടി പുറകില്‍ നടക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ വസു മാത്രേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ …

ചുടല പറമ്പിലെ എരിഞ്ഞു തീരാറായ ശവമഞ്ചത്തില്‍ നിന്നും അഗ്നി എടുത്ത് ഹോമകുണ്ഡത്തിനരികെ ഒരു മാന്തൃികനെ പോലെ അയാളിരുന്നു…
എരിയുന്ന തീയില്‍ ആ മുഖം ഭീതി ഉളവാക്കി.

.ചെറിയച്ഛന്‍.!.
അതു വരെ കണ്ട മുഖമായിരുന്നില്ല അപ്പോള്‍..

ചെറിയച്ചനിതൊക്കെ എവിടുന്നു പഠിച്ചു എന്നുള്ള ആകാംക്ഷ ആയിരുന്നു മനസ്സില്‍..

ഉച്ചത്തിലുള്ള മന്തൃത്തിന്റെ അവസാനം കരിം കോഴിയുടെ തലവെട്ടി ചിതയിലിട്ടും ഒരു തുള്ളി ചോര തന്റെ നെറ്റിയിലും തൊട്ടു..പിന്നെ കുടിക്കാനായ് പൂജിച്ച വെള്ളവും..
.കാഞ്ഞിരം പോലെ കയ്ച്ച ആ വെള്ളം താനിറക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ നിറയെ പ്രണയത്തിന്റെ മധുരമായിരുന്നു..

കണ്ണുകളില്‍ ഒരു മയക്കം പടരുന്നുവോ?