ശിവദം 74

ഈ ചാത്തന്‍ കുന്നിനെയും അതിനപ്പുറം ചുടല പറമ്പിലെ ഭൂതങ്ങളെയും അതിനോട് ചേര്‍ന്നുള്ള താഴ്വരയിലെ എണ്ണമില്ലാത്ത ആത്മാക്കളെയും സാക്ഷി ആക്കി ഞാനീ കൂവളമാല നിന്റെ കഴുത്തിലിടുന്നു.!നാളെ തിരുവാതിര ..ഇനി ഒരു മുഹൂർത്തം ഇല്ല…”

ആ മാല കഴുത്തിലണി യിച്ചപ്പോൾഅവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ അടർന്നു അവന്റെ കയ്യിലേക്ക് വീണു..
അവനാ മുഖം കൈകളിൽ എടുത്തു..

“ഇനി ഒരിക്കലും ഈ കണ്ണുകൾ നിറയാൻ പാടില്ല..നീ എന്റെ പെണ്ണാണ്.. !”

അവളെ കൈകൾ കൊണ്ട് ചുറ്റി ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു..
” ദേവൂട്ടാ നമ്മുടെ കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞു ഇനി പേടി ഇല്ലല്ലോ?”നിന്നെ ഒരു വിധിക്കും വിട്ടു കൊടുക്കില്ല ഞാൻ..ഒരിക്കലും..”

അവളുടെ മുഖം നാണം കൊണ്ട് ചുവന്നു..

“രാത്രി ആവുന്നു വീട്ടിലേക്ക് പോകൂ..ശങ്കുവേട്ടന്‍ വിഷമിക്കും ഇനിയും താമസിച്ചാല്‍ ..
കാവ് വരെ ഞാനും വരാം കൂട്ടായ്..

ദേവൂട്ടാ അമ്മേടെ കയ്യില്‍ ഞാനൊരു സമ്മാനം കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്..

രാവില കുളിച്ച് തൊഴാന്‍ വരുമ്പോള്‍ അതുടുത്ത് വരണം..ഇനി ഒരിക്കലും ഈ കൈതണ്ടകള്‍ ഒഴിഞ്ഞ് കിടക്കരുത്..”!

കുവള മാല കൈകളിൽ വച്ച് നടക്കുമ്പോൾ ആരോ വിളിച്ചു

ദേവൂ..

ഓടിയ കിതപ്പുകളുടെ ഇടയിലും ആ ശബ്ദം കേട്ടു..

എവിടെ കുവള മാല? അപ്പോൾ താൻ കണ്ടത്.?

മഞ്ഞുപോലെ മാഞ്ഞ് പോയത് സ്വപ്നമോ?

ചാത്തന്‍ കുന്നിനുമുകളിലെത്തി അവള്‍ കിതച്ചു..അപ്പോള്‍ അപ്പോള്‍ ആ ശബ്ദം..അത് വസുവിന്റേതല്ല..

ദേവൂ..പിന്നെയും അതേ ഒച്ച …