ശിവദം 74

പറമ്പില്‍..ജീവനറ്റ് കിടന്ന ആ ശരീരം..

ആത്മഹത്യ ആയിരുന്നെന്നും അതല്ല കൊന്നതാണെന്നും പലരും പറഞ്ഞു..സംശയത്തിന്റെ വിരല്‍ ചൂണ്ടിയത് വസുവിന്റെ നേരെയാണ്…

ജീവനറ്റ അവളുടെ കൈകളില്‍ ഒരു രുദ്രാക്ഷം ഉണ്ടായിരുന്നു വസുവിന് അവള്‍ കൊടുത്ത അതേ രുദ്രാക്ഷം..!

അവളുടെ ശരീരം അഗ്നി വിഴുങ്ങും മുന്നെ ഏട്ടനും പോയ്..ദുര്‍മരണം എന്ന് എല്ലാവരും പറയുന്നു..

പറയുമ്പോളും അവരുടെ മുഖത്ത് അതൊക്കെ മിന്നി മറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത വേദനയില്‍ അവരുടെ വാക്കുകള്‍ വിറച്ചു.

.കാവിനകത്ത് നിന്ന് വന്ന തണുത്ത കാറ്റ് അവരെ തഴുകി കടന്ന് പോയ്..

അമ്മേ അപ്പോള്‍ വസു വസുവാണോ ദേവൂനെ..?

“ഇല്ല ഇല്ല മോളെ ഒരിക്കലും ഇല്ല.!

.ആര് അങ്ങനെ പറഞ്ഞാലും ഞാന്‍ അത് വിശ്വസിക്കില്ല..ന്റെ വസൂന് അത്രക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നു അവളെ ..

അവനെ കൊണ്ട് കഴിയില്ല..!അവരുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകി..

അന്നാണ് ഞാനറിഞ്ഞത് അവന് ദേവൂട്ടിയെ എത്ര ഇഷ്ടമായിരുന്നെന്ന്..

പിന്നെ എത്രയോ വര്‍ഷങ്ങള്‍ അവന്‍ പുറം ലോകം കണ്ടില്ല..അവ്ടെ ആ ഓലമേഞ്ഞ വീട്ടില്‍ അവളുടെ ചിത്രം വരച്ച് അവളുടെ ഓര്‍മ്മകളില്‍..

അവനെപ്പോളും പറയും അവളു തിരിച്ചു വരുമെന്ന്..ഈ ലോകത്ത് എവ്ടെയോ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ട്..കണ്ട് പിടിച്ച് കൊണ്ടുവരുമെന്ന്..പിന്നെ ഒരു അലച്ചിലായിരുന്നു..ചിലപ്പോള്‍ മാസങ്ങള്‍ ..ചിലപ്പോള്‍ വര്‍ഷങ്ങളോളം വീട്ടിൽ വരാറില്ലാരുന്നു .

രണ്ട് മാസത്തിനു മുന്നെ അവനെനിക്ക് ഒരു കത്തയച്ചു..

അവനവന്റെ ദേവൂട്ടിയെ കണ്ടു..തിരികെ വരുന്നു എന്ന്.

.പിന്നെയും ആഴ്ചകള്‍ കഴിഞ്ഞു..,മടങ്ങി വന്നത് .”

.ബാക്കി പറയാതെ ആ കണ്ണുകള്‍ അവളില്‍ പതിഞ്ഞു..
അവളുടെ കൈകള്‍ കൈക്കുള്ളിലാക്കി അവര്‍ പറഞ്ഞു..

“അതേ തിരികെ കിട്ടി..നീ തന്നെയാ ദേവൂട്ടി..!ഇനി ഒരിക്കലും ഞങ്ങളെ ഉപേക്ഷിച്ച് പോകരുത്..”!