ശിവദം 74

ആ കരവലയത്തില്‍ നിന്നും അടരണ്ടായിരുന്നു എന്നൊരു തോന്നല്‍..

അവനില്‍ നിന്നകന്ന് നടന്നതും മുന്നിലേക്കൊരു രൂപം വന്നതും ഒപ്പമായിരുന്നു..

തിരിഞ്ഞ് നടന്ന വസു ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് തന്നെ മുന്നിലെത്തി..പേടിച്ച് നിന്ന തന്റെ കൈകളില്‍ അവന്‍ പിടിച്ചു..

ഇലചാര്‍ത്തുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ വീണ നിഴല്‍ വെട്ടത്തില്‍ അവ്യക്തമായൊരു രൂപം കണ്ടു..
ചിലമ്പുന്ന ഒച്ചയില്‍ ആ രൂപം എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പി…

“ദേവൂട്ടീ നീ തിരികെ വന്നോ?നിന്നെകാണാന്‍ ആണ് ഈ ചെറിയച്ഛന്‍ കാത്തിരുന്നത്..
മോളേ വേണ്ട ഇവനോട് ഇനിയും അടുക്കണ്ട..
കൂടെ കൊണ്ട് നടന്ന് നിന്നെ കൊന്ന് തിന്നും ചാത്തന്‍ മലയിലിട്ട് പണ്ടത്തെ പോലെ..!
വേണ്ട ന്റെ കുട്ടി ചെറിയച്ഛനൊപ്പം വാ..

താനവനോട് വീണ്ടും ചൊതുങ്ങിയപ്പോള്‍ അയാളുടെ ശബ്ദം ഉച്ചത്തിലായ്..

“നാളെ നാളെ ഇവന്‍ നിന്നെ കുരുതി കൊടുക്കും..കൊല്ലും ഇവന്‍ കൊല്ലും..രക്ഷപെടൂ ..അതിനും മുന്നെ രക്ഷപെട്..

ദേവൂട്ടി നാളെ തിരുവാതിര പിറക്കും മുന്നേ ഇവൻ നിന്നെ കൊല്ലും..!
അതിനും മുന്നേ നീ വാ .ചാത്തൻ മലയിൽ..അവിടുത്തെ ആത്മാക്കൾക് മാത്രേ ഇനി നിന്നെ രക്ഷിക്കാൻ പറ്റൂ..!
നീ വരണം..ഇന്ന് രാത്രി..!
പ്രണയം നടിച്ചു ഇവൻ നിന്നെ കൊന്നു തിന്നും മുന്നേ നീ ആ ചാത്തൻ കുന്നു കയറണം…”

പറഞ്ഞത് തന്നെ വീണ്ടും പറഞ്ഞ് കണ്ണാടി പുഴയോട് ചേര്‍ന്നുള്ള പൊന്തകാട്ടില്‍ അയാള്‍ മറഞ്ഞു.

.തിരികെ വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ മനസ്സ് നിറയെ ചോദ്യങ്ങളായിരുന്നു…ചെവിയില്‍ മുഴങ്ങിയത് ആ അലര്‍ച്ചയും …കൊല്ലും ഇവന്‍ നിന്നെ കൂടെ കൊണ്ട് നടന്ന് കൊല്ലും..!
അപ്പോള്‍ ദേവൂട്ടിയെ കൊന്നത് വസുവാണോ?

“അമ്മേ ആരാ ദേവൂട്ടി ..

ആ ഓലപ്പുരയിലെ ചിത്രങ്ങള്‍ ഒക്കെ ആരുടേതാ..?”

അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ജാനകി അമ്മ മിഴികളുയര്‍ത്തി..

ആ മിഴികളില്‍ എന്തൊക്കെയോ പറയാന്‍ ബാക്കി ഉണ്ട്..മനസ്സില്‍ അലയടിക്കുന്ന കടല്‍ ആ മുഖത്ത് വ്യക്തമായിരുന്നു..

പിന്നെ ഉമ്മറ കോലായിലിരുന്നു അവരവളോട് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി..