രുധിരാഖ്യം [ചെമ്പരത്തി] 367

പ്രതാപവർമ്മയെ കണ്ടതോടെ അവൻ അനങ്ങാനാവാതെ അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു……..

“ഇവിടെത്തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്ക്യ…. ”

തനിയെ കത്തി തുടങ്ങിയ ഹോമകുണ്ഡത്തിലേക്ക്  കറുത്ത പൂവൻകോഴിയുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് എടുത്ത നെയ്യ് ഒഴിച്ചുകൊണ്ട് തന്റെ ഘനഗംഭീരമായ സ്വരത്തിൽ അയാൾ ഗിരീഷിന് നേർക്ക് തന്റെ തീക്ഷ്ണമായ നോട്ടം എറിഞ്ഞു….

അറിയാതെ ശരിയെന്ന് തലയാട്ടിപ്പോയ ഗിരീഷിനു പിന്നെ ശിവയുടെ നേർക്ക് നോക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല….

ആ സമയം കൊണ്ട് കരിമൂർഖൻ  ശിവയുടെ ശരീരത്തിൽ ഒരു പൂണൂൽ എന്ന പോലെ ചുറ്റി പടർന്നിരുന്നു…

അതിന്റെ ഫണം മാറി തൽസ്ഥാനത്ത് മുൻപേ ചന്ദന പ്രതിമയിൽ കണ്ട സുന്ദരിയായ യുവതിയുടെ തല ആയിരുന്നു പകരം ഉണ്ടായിരുന്നത്…

കരിമൂർഖന്റെ ഉടലും ദേവസുന്ദരിയുടെ തലയും ഉള്ള ആ രൂപത്തിന്റെ നാവ് പക്ഷേ പാമ്പിൻ്റേതുപോലെതന്നെ അറ്റം പിളർന്ന നീണ്ട നാവ് ആയിരുന്നു….

അവൾ തന്റെ സർപ്പനാവ് നീട്ടി അവന്റെ ചുണ്ടുകളെ വിടർത്തിയ ശേഷം തന്റെ അധരങ്ങളെ അവന്റെ അധരങ്ങളിൽ കോർത്തു….

ആദ്യമൊക്കെ ഭീതിയിൽ തുറിച്ച കണ്ണുകൾ ഇടംവലം ഇട്ടുരുട്ടി അവൻ തന്റെ നിസ്സഹായത പ്രകടിപ്പിച്ചുവെങ്കിലും  ക്രമേണ അവൻ അവൾക്ക് വിധേയനായതോടെ അവന്റെ കണ്ണുകൾ കൂമ്പി അടഞ്ഞു…

പൂർണ്ണ വിധേയനായി നിൽക്കുന്ന അവന്റെ അധരങ്ങളെ കീഴടക്കിയ അവളുടെ നീളൻ നാവ് അവന്റെ ചുണ്ടുകളെ വിടർത്തി വായിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞു കയറി…..
അധരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ