രുധിരാഖ്യം [ചെമ്പരത്തി] 366

നീ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ല… ചെമ്പാപുരത്തെ ആ ദുർമന്ത്രവാദി ഇല്ലേ….ആദിയമൻ… അയാളുടെ ശവം കഴിഞ്ഞദിവസം ഗ്രാമത്തിന്റെ അതിരിൽ തലയില്ലാതെ കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു…!!!!!!!!!!”

പറയുമ്പോൾ ചന്ദ്രന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു ഭയം നിറഞ്ഞിരുന്നു..

“ഹും…അയാൾ ദുർമന്ത്രവാദം ചെയ്തു കൊന്നു കളഞ്ഞ ഏതെങ്കിലും പെൺകുട്ടികളുടെ വീട്ടുകാർ ആരേലും ചെയ്തായിരിക്കും….”

തികച്ചും അവജ്ഞയോടെ രഘു മുഖം ചുളുക്കി…

“എടാ…. അതല്ല പ്രശ്നം…”
അയാൾ അവസാനത്തെ പലക ഇടാതെ ചുറ്റും നോക്കിക്കൊണ്ട് വേഗം രഘുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു…

ആ സമയം തന്നെ അവരുടെ മുകളിൽ തലയുയർത്തി, വേരുകൾ പടർത്തി പടർന്നു പന്തലിച്ചു നിന്ന ആൽമരത്തിലേക്കു കത്തി ജ്വലിക്കുന്നത് പോലെയുള്ള ചുവന്ന കണ്ണുകൾ ഉള്ളൊരു മൂങ്ങ പറന്നിറങ്ങി….

അതിന്റെ ശക്തിയിൽ ആകണം ആൽ മരത്തിന്റെ വലിയൊരു കൊമ്പ് ഒടിഞ്ഞു തൂങ്ങി…മിന്നി മിന്നി കത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന മെർകുറി ബൾബ് പേടികൊണ്ടെന്നവണ്ണം കണ്ണടച്ചു….

നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് അവിടം കയ്യടക്കിയ ആ ഇരുട്ടിന്റെ മാറിനെ കുത്തിമുറിച്ച രണ്ട് ചുവന്ന കണ്ണുകൾ ആൽ മരത്തിനു മുകളിൽ അവരെ നോക്കി തിളങ്ങി നിന്നു…

ദൂരെയുള്ള  ഗ്രാമത്തിലേക്കു പോകുന്ന മണ്ണിട്ട വഴിയുടെ ഇരു വശവും നിറഞ്ഞുനിന്ന നെൽച്ചെടികൾ എന്തോ കണ്ടു ഭയന്നിട്ട് എന്നവണ്ണം തല താഴ്ത്തി…

വടക്ക് എവിടെനിന്നോ തണുപ്പിനെ പേറി വന്ന തണുത്ത കാറ്റ്  നെൽവയലിന്റെ നടുവിൽ തലയുയർത്തി നിന്ന കരിമ്പനയുടെ പച്ച കൈകളിൽ ഒന്നിനെ അടർത്തി താഴെയിട്ടു…