യമദേവൻ ഫ്രം കാലപുരി [ചാണക്യൻ] 108

ശംഖഴകുള്ള തുടുത്ത കഴുത്തിൽ അവന്റെ പിടുത്തം മുറുകി.

ശ്രീജയുടെ എതിർപ്പുകളെ അവൻ വക വച്ചില്ല.

ഭാര്യയുടെ ചോര ചുണ്ടുകളെ നുണഞ്ഞെടുക്കാൻ ദാസൻ അവളിലേക്ക് പയ്യെ മുഖം അടുപ്പിച്ചു.

മൃഗീയമായിരുന്നു അവന്റെ സ്ഥായി ഭാവം.

പൊടുന്നനെ നെഞ്ചിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ പാഞ്ഞപോലെ അവന് തോന്നി.

വല്ലാത്തൊരു വിങ്ങൽ പോലെ.

നെഞ്ചിൽ കഠാര കുത്തിയത് പോലുള്ള വേദന അവന് അനുഭവപ്പെട്ടു.

ദാസൻ വെട്ടിയിട്ട വാഴ പോലെ നിലത്തേക്ക് വീണു.

കഴുത്തിൽ നിന്നും പിടുത്തം മാറിയപ്പോഴാണ് ശ്രീജ ശ്വാസം ആഞ്ഞു വലിച്ചത്‌.

ശ്വസന തടസം മാറിയതും അവൾ ചുറ്റും കണ്ണു മിഴിച്ചു നോക്കി.

അപ്പോഴാണ് നിലത്തു വീണു കിടക്കുന്ന ദാസനെ അവൾ കാണുന്നത്.

ആദ്യം ഒന്നു പകച്ചെങ്കിലും ആ കിടപ്പ് കണ്ടപ്പോ പന്തിയല്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

ശ്രീജ ദാസന് സമീപം കുനിഞ്ഞിരുന്നു.

കഴുത്തിൽ കലശലായ വേദന ഉണ്ടെങ്കിലും അത് കാര്യമാക്കാതെ അവൾ അവനെ വിളിച്ചു.

“ഏട്ടാ എന്താ പറ്റിയെ കണ്ണു തുറക്ക് ?”

ശ്രീജയുടെ ശബ്ദം കേട്ടിട്ടും ദാസൻ അനങ്ങിയില്ല.

അത് കണ്ടതും ശ്രീജ അല്പം ഭയത്തോടെ അവനെ കുലുക്കി വിളിച്ചു.

എന്നിട്ടും അനക്കമില്ലാതെ കിടക്കുന്ന അവനെ കണ്ടതും അവൾ വെപ്രാളത്തോടെ മൂക്കിൻതുമ്പിൽ വിരൽ ചേർത്തു.

ദാസൻ നിശ്വാസം ഉതിർക്കുന്നില്ല എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതും ശ്രീജയുടെ തലയിലൂടെ മിന്നൽപിണർ പാഞ്ഞു.

ഭയംകൊണ്ടു വിറയ്ക്കുന്ന മേനിയുമായി അവൾ ശില പോലെയിരുന്നു.

ശരീരമാകെ കുഴഞ്ഞു പോകുന്ന പോലെ.

“ഏട്ടാ……………..”

ശ്രീജയുടെ അലർച്ച ഉച്ചസ്ഥായിൽ അവിടെ മുഴങ്ങി.

തേങ്ങിക്കൊണ്ട് അവൾ മുഖത്തടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.