യമദേവൻ ഫ്രം കാലപുരി [ചാണക്യൻ] 108

“എന്താ ഏട്ടാ വീട് ഞാൻ ചായ തിളപ്പിക്കട്ടെ?”

ശ്രീജ അവനിൽ നിന്നും കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

“പ്ഫാ നായിന്റെ മോളെ ഞാൻ വെള്ളം ചോദിച്ചാൽ പോലും നീ എടുത്തു തരില്ലല്ലേ”

ദാസന്റെ ശബ്ദം കടുത്തതും ശ്രീജ ഒന്നുകൂടി ഭയന്നു.

അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ തത്തി കളിച്ചിരുന്ന പുഞ്ചിരി പതിയെ മാഞ്ഞു.

പകരം കോപം കൊണ്ടു മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകി.

ശ്രീജയുടെ അരക്കെട്ടിലുണ്ടായിരുന്ന ദാസന്റെ കൈകളുടെ പിടുത്തം മുറുകി.

അവൾക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്ന പോലെ തോന്നി.

അവൻ പൊടുന്നനെ അവളെ തനിക്ക് അഭിമുഖമായി പിടിച്ചു നിർത്തി.

അവളുടെ മാറിലെ മുഴുപ്പിലായിരുന്നു അവന്റെ കണ്ണ്

അത് കണ്ടതും ശ്രീജ വെറുപ്പോടെ മുഖം വെട്ടിച്ചു.

അവളുടെ ആ പ്രവൃത്തി അയാളെ കോപാകുലനാക്കി.

അവന്റെ കാമപ്രാന്തു കണ്ടു ശ്രീജയ്ക്ക് അറപ്പ് തോന്നി.

മാംസളമായ അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ടു ദാസന്റെ കൈ മുകളിലേക്കുയർന്നു.

ശ്രീജയ്ക്ക് തന്റെ ശരീരത്തിലൂടെ തേരട്ട ഇഴഞ്ഞു പോകുന്ന പോലെയാണ് തോന്നിയത്.

“ശേ വിടാൻ ”

മുഖം ചുളിച്ചു കൊണ്ടു ശ്രീജ വിമ്മിഷ്ടം കാട്ടി.

അവളുടെ പ്രവൃത്തിയിൽ കലി പൂണ്ട ദാസൻ കൈവീശി കാരണക്കുറ്റിക്ക് ഒരടി നൽകി.

“ആഹ് ”

അടികൊണ്ട ശ്രീജ കിടുങ്ങി പോയി.

കവിള് മരവിച്ച പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.

ദാസൻ വീണ്ടും അവളെ ഗാഢമായി പുണർന്നു.