ഭ്രാന്തിക്കുട്ടി 4 [Hope] 717

“….. ചോരയൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നൊന്ന് ചോദിച്ചാ….. മോനെ സത്യം പറഞ്ഞാ ഇവിടുത്തെ ആളുകള് പറയുന്നത് കേട്ടതാ ആ കൊച്ചാ അവളുടെ അനിയനെ കൊന്നെന്ന് അല്ലാണ്ട് ഞാൻ കണ്ടിട്ടൊന്നുമില്ല…..”

ഒരു ചമ്മിയ മുഖഭാവത്തോടെ അവര് പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ചപ്പോ എന്റെ മനസ്സിലേക്കെവിടുന്നോ ദേഷ്യം ഇരച്ചു കയറി….

എങ്കിലും ചിരിച്ച മുഖത്തോടെ തന്നെ ഞാനവർക്ക് മുന്നിൽ നിന്നു….

“… ചേച്ചി കണ്ടതല്ലെങ്ങി പിന്നെയെന്തിനാ ഇവനെ അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞെ???… കള്ളം പറയുന്നത് മോശമല്ലേ…..”

വലിയ ഭവമാറ്റമില്ലാതെയാണ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയതെങ്കിലും അവസാനമായപ്പോഴേക്കും എന്റെയുള്ളിലുണ്ടായിരുന്ന ദേഷ്യം പ്രകടമായിരുന്നു…..

എന്റെ ഭാവമാറ്റം കണ്ടപ്പോഴേക്കും അവരുടെ മുഖം വിവർണ്ണമായി…..

“…രോഹിത്ത് കണ്ണന്റെ കൂടെയല്ലേ പഠിച്ചോണ്ടിരുന്നേ അന്നേരമൊക്കെ ഇവനും രോഹിയും അവരുടെ വീട്ടില് കളിക്കാനൊക്കെ പോകുമാരുന്നു

ആ സംഭവമുണ്ടായി കഴിഞ്ഞപ്പോ ഇവന്മാരങ്ങോട്ട് പോവാതിരിക്കാൻ വേണ്ടിയാ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്…..”

“… അപ്പൊ നിങ്ങൾക്കുറപ്പില്ലാത്ത കാര്യമല്ലേ ചേച്ചി നിങ്ങളിവന്മാർക്കു പറഞ്ഞു കൊടുത്തത്??….. ഇവന്റെ വാക്കുകേട്ടുണ്ടായ വെറുപ്പ്‌ കാരണം

ആ പാവം പെണ്ണിനെ ഞാനും വെറുത്തു എന്തെക്കെയോ പറഞ്ഞതിനെ വേദനിപ്പിച്ചു…. ആ പാവത്തിന്റെ കണ്ണീരിനു പോലും ഞാനൊരു വിലയും കൊടുത്തില്ല…. അവളെന്റെ ജീവൻ രക്ഷിച്ചതാ എന്നിട്ടും…..”

എന്റെ ശബ്ദം ആ മുറിയാകെ അലയടിച്ചു……

ദേഷ്യമടക്കി എന്റെ മനസ്സിൽ വന്നതും പറഞ്ഞിട്ട് ആ വിട്ടിൽ നിന്നും ഞാനിറങ്ങി….

സ്കൂളിലേക്ക് പോവുന്നതിനു പകരം ഞാൻ അവളുടെ വീടിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…. നടക്കുമ്പോ അകാരണമായെന്റെ കണ്ണ് നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു പലപ്പോഴും ആ കണ്ണുനീരെന്റെ കാഴ്ച്ച മറച്ചു…..

…..അവിടെയെത്തിയപ്പോഴേക്കും എന്റെ മനസ്സാഗ്രഹിച്ചപോലെ ചാമ്പക്ക മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ അവളുണ്ടായിരുന്നു പക്ഷെ എന്നെ കണ്ടപ്പോഴേക്കുമവൾ ഇരുന്നിടത്തു നിന്നുമെഴുന്നേറ്റ് വീടിനകത്തേക്ക് നടന്നു…..

നിരാശനായി കുറെ നേരം നിന്നു സൈക്കിൾ ബെൽ അടിച്ചു നോക്കിയെങ്കിലും അവൾ പുറത്തേക്ക് വരാതിരുന്നത് എന്നിൽ വല്ലാത്ത സങ്കടമുണ്ടാക്കി….