നിർഭയം 4 [AK] 331

“ഹഹഹ… ഇങ്ങോട്ടു നോക്കെടാ…. ഹഹഹ… മോളെ…. നമുക്ക് സുഖിക്കണ്ടേ….ഇങ്ങോട്ടു നോക്കെടി മോങ്ങാതെ… ഹഹ..”

സുരേന്ദ്രന്റെ ചിരിക്കൊപ്പം തന്നെ മറ്റു ഗുണ്ടകളുടെ ചിരികളും അവിടെ മുഴങ്ങി കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു…അപ്പോഴേക്കും പെൺകുട്ടികളെയെല്ലാം ഷിഫ്റ്റ്‌ ചെയ്തുകഴിഞ്ഞ് മറ്റു അനുയായികളും അവിടെ എത്തി ചേർന്നിരുന്നു…

അതിനിടയിൽ രണ്ടുപേരുടെ പതുങ്ങിയുള്ള സംസാരം ശ്രദ്ധിക്കാനിടയായ അയാൾ സംഭവമെന്താണെന്നാരാഞ്ഞു…

“ഒന്നുമില്ല ആശാനെ.. ഫോൺ കാണുന്നില്ല… “

“അവിടെ എവിടേലും കാണുമെടേ…. പോയി നോക്ക്…”

പിന്നെയും അയാൾ അവിടെ ആർത്തട്ടഹസിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…

“അപ്പൊ തുടങ്ങുവല്ലേ മോളെ… നിന്റെ ഒരു യോഗം… നിനക്ക് സുഖം തരാൻ ഞങ്ങളെത്ര പേരാ… യോഗം… യോഗം….ഹഹഹഹ….”

സുരേന്ദ്രന്റെ കരങ്ങൾ അവളുടെ ശരീരത്തിൽ ഇതിനകം തന്നെ ക്രൂരത കാണിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു… ചുറ്റും തന്നെ കാമത്തോടെ വീക്ഷിക്കുന്ന കണ്ണുകളും നിസ്സഹായനാണെങ്കിലും ശേഷിയില്ലാത്ത അനക്കങ്ങളിലൂടെയും ചെറുശരീരചലനങ്ങളിലൂടെയും പ്രതിരോധിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന അഹമ്മദും അവളിൽ ആഘാതത്തിന്റെ വ്യാപ്തി കൂട്ടി…. പെട്ടെന്നായിരുന്നു അവിടെ ഉച്ചത്തിലുള്ള ഒരു നിലവിളി കേട്ടത്…. നേരത്തെ ഫോൺ നോക്കാൻ പോയവൻ ഉറക്കെ നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട് തിരിച്ചോടി വരുന്നത് എല്ലാവരിലും ഞെട്ടലുളവാക്കി….

“ആ..ശാനേ… ആശാ… നെ… അവൻ… അവന്മാർക്ക്…. തല… ത… ല…. യില്ല… ആശാനെ….തല… “