നാഗത്താൻ കാവ്

Author :ദേവ്

“നാഗത്താനോ..?? അതാരാ മുത്തശ്ശി..??”

അത്താഴവും കഴിഞ്ഞ് ഉമ്മറപ്പടിയിൽ മുത്തശ്ശിയുടെ മടിയിൽ തലവച്ച് കിടക്കുമ്പോഴാണ് ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ ആ ചോദ്യം ചോദിച്ചത്.. ഉണ്ണിക്കുട്ടന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ ലോകത്തിൽ വച്ച് തന്നെ ഏറ്റവും അറിവുള്ളത് അവന്റെ മുത്തശ്ശിക്കാണ്..ഉണ്ണിക്കുട്ടന്റെ ഒരു ചോദ്യങ്ങൾക്കും ഇന്നേവരെ മുത്തശ്ശിയുടെ പക്കൽ ഉത്തരം ഇല്ലാണ്ടിരുന്നിട്ടില്ല… കഥകളായും പാട്ടുകളായും മുത്തശ്ശി ആ എഴുവയസ്സുകാരന് പറഞ്ഞുകൊടുത്ത ലോകമാണ് ഉണ്ണിക്കുട്ടന്റെ മനസ്സിലെ ചിലമ്പ്ദേശം.. പാലക്കാടിന്റെ ഉൾനാടുകളിൽ എവിടെയോ ഉള്ള ഒരു കൊച്ചുഗ്രാമം… വിശ്വാസങ്ങളെയും ആചാരങ്ങളെയും മുറുകെപ്പിടിച്ച് ജീവിക്കുന്ന കുറേ നല്ലവരായ മനുഷ്യർ… ആ ഗ്രാമത്തിന്റെ ഒത്ത നടുക്കായി തിടമ്പേറ്റിയ കൊമ്പനെപ്പോലെ തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്ന വടക്കേമേലകം എന്ന തറവാട്.. ആ തറവാട്ടിലെ കണ്ണിലുണ്ണിയാണ് ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ… കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോൾത്തന്നെ സ്വന്തം അച്ഛനെയും അമ്മയെയും നഷ്ടമായ ഭാഗ്യദോഷിയായ ഇളമുറത്തമ്പുരാൻ… അമ്മയും അച്ഛനും വിഷം തീണ്ടിയാണ് മരിച്ചതെന്ന് വാല്യക്കാരി രുഗ്മിണിയമ്മ പറഞ്ഞ് കേട്ടിട്ടുണ്ട്… സർപ്പശാപം ആണത്രേ…

ഒരിക്കൽ കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം തെക്കിനിമുറ്റത്ത് കളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കവേ എങ്ങനെയോ തൊടിയോട് ചേർന്നുള്ള ആ കാവിലേക്ക് ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ ആദ്യമായി എത്തപ്പെട്ടത്… കുഞ്ഞുമനസ്സിൽ ഇന്നേവരെ കാണാത്ത എന്തോ മനോഹര കാഴ്ച്ച കണ്ടതിന്റെ സന്തോഷം വല്ലാതെ അലയടിച്ചു… എന്തോ ഒരു ശക്തി ആ വള്ളിപ്പടർപ്പിനുള്ളിലേക്ക് അവനെ പിടിച്ച് വലിക്കുന്നതുപോലെ…ഓരോ കാലടിയും മുന്നോട്ട് വക്കുമ്പോൾ മുൾചെടികളും കൂർത്ത കല്ലുകളും അവനുവേണ്ടി വഴിമാറി പാതയൊരുക്കി…ഒടുവിൽ ആ ചെറിയ കാടിന്റെയുള്ളിൽ ഒത്ത നടുക്കായി അവനെത്തി…അങ്ങനെയാരും വരാറില്ലാത്ത ഒരു സ്ഥലമാണ് അതെന്ന് ചുറ്റുപാടും കണ്ണോടിച്ചപ്പോൾ തന്നെ അവനു മനസിലായി..അവിടെ അവനൊരു വലിയ കല്ല് കണ്ടു… മനോഹരമായി കൊത്തിയുണ്ടാക്കിയ ഒരു ശില്പം.. അങ്ങനെയൊന്ന് അവൻ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി കാണുകയായിരുന്നു… ആ ശില്പത്തിനുള്ളിൽ ആരോ അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ അവനു തോന്നി… കൗതുകം വിവേകത്തെ കീഴടക്കിയപ്പോൾ അവനറിയാതെ അവന്റെ കൈകൾ ആ ശില്പത്തിലേക്ക് നീണ്ടു… സ്പർശിക്കാൻ തുടങ്ങിയ മാത്രയിലാണ് ഉണ്ണീ… എന്നുള്ള ഉച്ചത്തിലുള്ള വിളി അവന്റെ കാതിൽ പതിഞ്ഞത്… പെട്ടന്നുള്ള വിളികേട്ട് ഞെട്ടി പിന്നോക്കം പോയ ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടത് പിന്നിൽ തന്നെത്തന്നെ തുറുച്ചുനോക്കി നിൽക്കുന്ന ഇളയമ്മയെ ആണ്… ആ മുഖത്ത് അപ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്ന ഭാവം ഉണ്ണിക്കുട്ടന് മനസിലായില്ല… ദേഷ്യമായിരുന്നോ..?? അതോ ഭയമോ…?? എന്തുതന്നെയായാലും തന്നെയും വലിച്ചെടുത്തു തിരികെ നടന്ന ഇളയമ്മയുടെ വേഗത്തിൽ നിന്ന് ഒന്ന് അവൻ മനസ്സിലാക്കി… എത്രയും വേഗം ആ വള്ളിപ്പടർപ്പുകൾ നിറഞ്ഞ കാട്ടിൽ നിന്ന് പുറത്തുകടക്കാൻ അവർ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്…

തിരികെയെത്തി തെക്കിനിയുടെ വരാന്തയിൽ ഉണ്ണിക്കുട്ടനെ ചേർത്തുപിടിച്ച് ഇരിക്കുമ്പോഴും ഇളയമ്മയുടെ കൈകൾ വല്ലാണ്ട് വിയർത്ത് വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

“എന്തിനാ ഇളയമ്മേ ഇങ്ങനെ വിറക്കുന്നേ..??”