ദക്ഷാർജ്ജുനം 12 [Smera lakshmi] 216

“എനിക്കും ഓർമ്മയില്ല.

ഇവൻ പറഞ്ഞതു തന്നെയാ എനിക്കും പറയാനുള്ളത്.”

 

“അവർക്കെല്ലാമറിയമായിരുന്നിട്ടും ഒന്നും വിട്ടു പറയാതിരുന്ന” കൃഷ്ണനേയും നരേന്ദ്രനേയും വിശ്വൻ ഒന്നു നോക്കി.

 

അതു ശരി.

എങ്കിൽ നിങ്ങൾ ആരും അതൊന്നും ഓർമ്മിക്കേണ്ട.

ഓർമ്മിപ്പിക്കാൻ നമുക്കരികിൽ “അവളെത്തിയിട്ടുണ്ട്.

ആ ദക്ഷ.”

 

വിശ്വൻ ആ പറഞ്ഞതു കേട്ട് കൃഷ്ണന്റേയും നരേന്ദ്രന്റേയും നെറ്റിയിൽ ചുളിവുകൾ വീണു,പുരികങ്ങൾ വളഞ്ഞു.

അവർ രണ്ടുപേരും വിശ്വനെ കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി.

 

നിങ്ങളെന്താ എന്നെ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നത്.

 

കുടിച്ചതിന്റെ പുറത്ത് പറയുന്നതല്ല ഇതൊന്നും.

 

ഇന്നലെ രാത്രിയിൽ അവളെന്നെ കൊല്ലാൻ വന്നു.

 

വിശ്വൻ പേടിയോടെ പറഞ്ഞു.

 

പെട്ടെന്ന് നരേന്ദ്രൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

നിനക്കെന്താ വട്ടുണ്ടോ വിശ്വാ….

 

“നമ്മുടെ മുൻപിലിട്ട് കത്തിയിൽ കോർത്തവൾ,പിന്നെ അഗ്നിയിൽ ആളിപടർന്ന് ചാരമായവൾ.”

 

ഇവന്റെ മുൻപിൽ വന്നുവത്രെ.

ഒന്നു മിണ്ടതെയിരിയെടാ….

 

‘അവന്റെയൊരു ദക്ഷ.”

 

“ദക്ഷയല്ല യക്ഷി….”

 

ഇന്നലെ രാത്രിയിൽ കഞ്ചാവ് അടിച്ചു കേറ്റി കിടന്ന് വല്ല സ്വപ്നവും കണ്ടുകാണും.

എന്നിട്ട് നിന്നെ കൊല്ലാൻ അവള് വന്നു പോലും.

 

നരേന്ദ്രൻ ചിരി അടക്കാൻ വയ്യാതെ പറഞ്ഞു.

 

നരേന്ദ്രാ നീ വിശ്വസിക്കേണ്ട.

 

“അവളുടെ കഴുത്തിൽ കിടന്ന ആ താലി നീയാ അന്ന് പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞത്.”

ഓർമ്മയുണ്ടോ നിനക്കത്.