ദക്ഷാർജ്ജുനം 12 [Smera lakshmi] 216

ഇത്….നീ….

 

“ഈശ്വരമംഗലത്തെ ദക്ഷ….”

 

“അതേടാ….ഒരു പ്രാവശ്യമേ നീ എന്നെ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ എങ്കിലും ഇതുവരെ മറന്നിട്ടില്ല അല്ലേ….”

 

അല്ല എങ്ങനെ മറക്കും ഞങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കാൻ വേണ്ടിയല്ലേ അന്ന് നീ അവന്റെ കൂടെ വന്നത്.

എന്നന്നേക്കുമായി അനന്തമായ നിദ്രയിലേക്ക് ഞങ്ങളെ തള്ളിവിട്ട് നീ ഇവിടെ കിടക്കുകയാണല്ലേ?

ഇത്രയും നാൾ നിങ്ങളെല്ലാവരും സുഖിച്ച് കഴിഞ്ഞത് മതി.

 

“ഞാൻ ബന്ധനത്തിൽ ഞാൻ മോചിതയായി തിരിച്ച് വരില്ല എന്നു കരുതിയല്ലേ….എങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് തെറ്റി.”

 

“ഇനി എന്റെ നാളുകളാണ്.

ഈ ദക്ഷയുടെ.

വെറുതെ വിടില്ല ഞാൻ.

ഒരുത്തനേയും.

കാത്തിരുന്നോ….അതൊന്ന് ഓർമ്മപ്പെടുത്താൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ് ഞാനിപ്പോൾ വന്നത്.”

 

അതും പറഞ്ഞവൾ ആർത്തട്ടഹസിച്ചുകൊണ്ട് അവിടെ നിന്നും മാഞ്ഞുപോയി.

 

മുറിയിലെ AC യുടെ കുളിരിലും പുറത്തെ ആർത്തലച്ചു പെയ്യുന്ന മഴയുണ്ടായിട്ടും വിയർപ്പിൽ കുളിച്ച് അയാൾ അവിശ്വസനീയതയോടെ ചുറ്റും നോക്കി.

 

താൻ സ്വപ്നം കണ്ടതായിരിക്കുമോ ഇപ്പോൾ സംഭവിച്ചതൊക്കെ.

അങ്ങനെ ആയിരിക്കണെ എന്ന് വിശ്വന്റെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു.

 

അപ്പോഴും മുറിയിലെ വിട്ടുമാറാത്ത ദുർഗന്ധം അയാളെ അലട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

പിന്നെ എങ്ങനെയൊക്കെയോ നേരം വെളുപ്പിച്ചു.