ദക്ഷാർജ്ജുനം 10 [Smera lakshmi] 301

ഇതുംപറഞ്ഞ് ഉണ്ണി അവരേയും കൂട്ടി വേദവർമ്മൻ കിടക്കുന്ന അറയിലേക്ക് നടന്നു.”

 

“മുത്തശ്ശ….

 മുറിയിലേക്കെത്തിയ വസു വേദവർമ്മനെ വിളിച്ചു.”

 

“ആ കുട്ടികളെ നിങ്ങൾ എത്തിയോ….

എനിക്ക് കാലിൽ ഒരു വേദനയാണ്.

അതാണ് പുറത്തേക്ക് വരാതിരുന്നത്.”

 

“ഉണ്ണീ എന്നെ പൂജാഅറയിലേക്ക് കൊണ്ടു പോകൂ….”

 

വരൂ മക്കളെ.

അദ്ദേഹം മഹിയേയും വസുവിനേയും വിളിച്ചു.

 

“ഉണ്ണി വേദവർമ്മന്റെ കൈപിടിച്ചു പൂജാഅറയിലേക്ക്‌ നടന്നു.”

 

“തനിക്ക് മുൻപിലെ ഇരിപ്പിടത്തിലേക്ക് ഇരിക്കാൻ മഹിയോടും വസുവിനോടും പറഞ്ഞ് ഉണ്ണി പൂജാഅറയിലെ പീഠത്തിലേക്ക് അദ്ദേഹത്തെ പിടിച്ചിരുത്തി.”

 

“പീഠത്തിലിരുന്ന അദ്ദേഹം ദേവിയെ ധ്യാനിച്ചു അൽപ്പസമയം മിഴികളടച്ചിരുന്നു”

 

“പിന്നെ കണ്ണുകൾ തുറന്ന് വസുവിനെയും മഹിയേയും നോക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.”

 

“ദക്ഷ”

 

“അവളുടെ സാന്നിദ്ധ്യം തറവാട്ടിൽ വീണ്ടും അറിഞ്ഞു തുടങ്ങി ല്ലേ?”

 

“ആരാ ആദ്യം കാവിൽ കയറിയത്?”

 

“മുത്തശ്ശ…. അത് ലച്ചു മോളാ..”

 

“കളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അറിയാതെ കയറിപ്പോയതാ

വസു കുറ്റബോധത്തോടെ പറഞ്ഞു.

 

ഹ്മ്മം….

 

“അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു, എങ്കിലും വിദഗ്ധമായി അത് ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു.”

 

“അങ്ങനെയെങ്കിൽ ആയില്യംകാവിൽ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന കഥകളും അറിയണമെന്ന് അവൾ ചോദിച്ചു കാണുമല്ലോ?”