ഡെറിക് എബ്രഹാം 7 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 247

കുഴഞ്ഞു വീഴാനായ അയാളെ അരിശം തീരാതെ അവൻ വീണ്ടും അടിക്കാനോഞ്ഞു..അപ്പോഴാണ് പ്രതീക്ഷിക്കാതെ അവന്റെ കരണത്തിൽ നല്ല ഉശിരൻ കൈ പതിഞ്ഞത്…. ഓർക്കാപ്പുറത്ത് കിട്ടിയതായത് കൊണ്ട് അവൻ തെല്ലൊന്ന് പതറി….
കിട്ടിയതിന് തിരിച്ചു കൊടുക്കാനായി അവൻ ആ കൈ വന്ന ഭാഗത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു…..
പെട്ടെന്നവൻ നിശ്ചലനായി നിന്ന് പോയി….
വേറെയാരുമായിരുന്നില്ല അത്….മധുവങ്കിളായിരുന്നു…

“നിനക്കെന്താടാ ഭ്രാന്താണോ ? ”

അരിശത്തോടെ മധുവങ്കിൾ ചുറ്റുമുള്ള പോലീസുകാരെ നോക്കി….

“നിന്നെയൊക്കെ എന്തിനാടോ ഇവിടെ വെച്ചേക്കുന്നേ…..ഇവനെയൊക്കെ പിടിച്ചു ജയിലിലേക്കിടാൻ വേറെ ആരെങ്കിലും വരേണ്ടി വരോ ?
ഇത് പോലീസ് സ്റ്റേഷനോ…അതോ ചന്തയോ…..?
ഇങ്ങനെയൊക്കെയും ഒരുത്തൻ ചെയ്ത് കൂട്ടിയിട്ടും ഇവിടെയാർക്കും അനക്കമില്ലേ ? ”

പോലീസുകാരൊക്കെ തല താഴ്ത്തി…

“പിടിച്ചു എന്റെ വണ്ടിയിൽ കയറ്റെടോ ഇവനെ….”

“ഇല്ല അങ്കിൾ..ഞാൻ എവിടേക്കുമില്ല… എന്റെ ജീവനുകളെ ഇല്ലാതാക്കിയവരെ കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും അറിഞ്ഞതിന് ശേഷമേ ഞാൻ ഇവിടുന്ന് എവിടേക്കും വരുന്നുള്ളൂ…”

ഇതൊക്കെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന പോലീസുകാരുടെ ഭാഗത്തേക്ക്‌ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് മധുവങ്കിൾ വീണ്ടും ആക്രോഷിച്ചു..

“ഇനി നിന്നോടൊക്കെ മൈക്ക് വെച്ചു പറയണോ…ഇവനെ കൊണ്ടു പോടോ ഇവിടുന്ന് ”

രണ്ട് പോലീസുകാർ ആദിയെയും കൂട്ടി വണ്ടിയിലേക്ക് പോയി…അവന്റെ സ്വഭാവം വെച്ച് അവിടുന്ന് അനങ്ങില്ലെങ്കിലും , അങ്കിളിന്റെ ഭാവം കണ്ടപ്പോൾ അവന് എതിർക്കാൻ പറ്റിയില്ല…