ഡെറിക് എബ്രഹാം 5 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 181

“അതിന് ചേച്ചി അങ്ങനെയൊന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ ? ”

 

“പിന്നെ, നീയെന്തിനാ ഇപ്പോൾ അങ്ങനെ ചോദിച്ചത് ? ”

 

“ചുമ്മാ… പെട്ടെന്ന് ചോദിക്കാൻ തോന്നി… ചിലപ്പോൾ മറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന വികൃതമായ സത്യങ്ങൾ നമ്മുടെ മുന്നിൽ ഛർദിച്ചാലോ….? ”

 

“ആണോ.. മോളേ…

നല്ല പുത്തി…ഛർദിക്കുമ്പോൾ പറയാം… ട്ടോ….

ഇപ്പൊ നമുക്ക് വിട്ടാലോ…വല്ലാതെ വൈകി..ഇനി ഇതിന്റെ പേരിൽ അമ്മമ്മയുടെ വായിൽ നിന്ന് എന്തൊക്കെ കേൾക്കേണ്ടി വരുമോ.. ആവോ….”

 

” ഹാ…. പോകുമ്പോൾ ചാന്ദ്നിച്ചേച്ചിയെയും കൂട്ടണം ”

 

” ഹാ ടീ…. അവളെ മാത്രമല്ല… അവളുടെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും അനിയനെയും കൂട്ടാം… എന്നിട്ടും ഈ ബുള്ളറ്റിൽ സ്ഥലം ബാക്കിയുണ്ടെങ്കിൽ കുറച്ചു അയൽവാസികളും വന്നോട്ടെ ”

 

“അയ്യോ… സോറി കുട്ടാ… നമ്മൾ കാറിലല്ല…ല്ലേ…

എന്നാൽ വീട്ടിൽ ഞങ്ങളെ വിട്ടിട്ട് കൂട്ടാൻ പോകണം ”

 

“ഹാ… നോക്കാം.. അവിടെ എത്തട്ടെ…”

 

“കണ്ടോടീ കീർത്തീ….ചാന്ദ്നിച്ചേച്ചിയുടെ പേര് പറയുമ്പോൾ പുച്ഛം…. അഞ്‌ജലിച്ചേച്ചിയോട് വരുന്നോ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ ആ മുഖം വിനയം കൊണ്ട് ചുവന്നു തുടുത്തത് കണ്ടിട്ടില്ലേ ”

 

“ഹാ.. അതെന്നെയാ ഞാനും ശ്രദ്ധിച്ചത്…മ്മടെ ആദി പിന്നെ ഭയങ്കര വിനയൻ ആണല്ലോ…

ആദീ… മോനേ… എവിടെയോ ഒരു ഡിങ്കോഡാൽഫി മണക്കുന്നുണ്ടല്ലോ.. ”

 

കീർത്തിയും ജൂഹിയുടെ കൂടെ കൂടി…

 

“ഇനിയും വായ് തുറന്നാൽ രണ്ടിനെയും ഞാനാണ് ഡിങ്കോഡാൽഫിയാക്കാൻ പോകുന്നത്.. മിണ്ടാതെ പിടിച്ചിരുന്നോണം രണ്ടും ”

 

അങ്ങനെ അവർ വീട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു….