ചെകുത്താന്‍ വനം 7 [Cyril] 2323

“ഓഹ് റണ്ടൽഫസ്…..!” നിന്നെയും നിന്റെ ഈ പട്ടി കുഞ്ഞുങ്ങളെയും കാണാതെ ഞാൻ വിഷമിച്ചു പോയി.” കപട ദുഃഖത്തോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

റണ്ടൽഫസ് ചീറി. “ഇത്ര ചെന്നായ്ക്കള്‍ക്ക് നടുവില്‍ വന്നു പെടാനുള്ള നിന്റെ മണ്ടത്തരം ഓര്‍ത്ത് ഞാനാണ് നിനക്ക് വേണ്ടി ദുഃഖിക്കേണ്ടത്….” റണ്ടൽഫസ് ചീറി കൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു.

പെട്ടന്ന് എന്റെ മേല്‍ നാല് ചെന്നായ്ക്കള്‍ ചാടി വീണു. പക്ഷേ എന്നെ തോടും മുന്നേ ആ നാല് ചെന്നായ്ക്കളും എരിഞ്ഞ് ചാരമായി.

അതുകണ്ട് റണ്ടൽഫസിന്റെ കണ്ണുകൾ തള്ളി. മറ്റുള്ള ചെന്നായ്ക്കള്‍ പല്ല് കാണിച്ച് മുരണ്ടു.

വിവരം ഇല്ലാത്ത ആ ചെന്നായ്ക്കളിൽ നിന്നും ആറ് ചെന്നായ്ക്കള്‍ കൂടി എന്റെ മേല്‍ ചാടി വീണെങ്കിലും അവരും കണ്ണടച്ച് തുറക്കുന്ന നേരം കൊണ്ട് കത്തി എരിഞ്ഞ് ചാരമായി മാറി.

അപ്പോള്‍ മാത്രമാണ് മറ്റുള്ള ചെന്നായ്ക്കളുടെ കണ്ണില്‍ ഞാൻ ഭയം കണ്ടത്. നായയെ പോലെ എല്ലാ ചെന്നായ്ക്കളുടെയും കണ്ഠത്തിൽ നിന്നും ഭയന്നത് പോലെയുള്ള ശബ്ദം പുറത്തു വന്നു.

പക്ഷേ ഒറ്റ ചെന്നായ പോലും ഓടി രക്ഷപ്പെടാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല.

“കഷ്ടം……! നിന്റെ നായ്ക്കൾ പാവപ്പെട്ട ശക്തി ഇല്ലാത്ത മനുഷ്യരെ മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ള എന്നാണ്‌ എനിക്ക് തോന്നുന്നത്. മനുഷ്യ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ആണെങ്കിൽ നിനക്കും അവര്‍ക്കും കൂടുതൽ എളുപ്പത്തില്‍ കൊല്ലാന്‍ കഴിയും അല്ലേ ….” ഞാൻ വെറുപ്പോടെ ചോദിച്ചു.

“നിനക്ക് എന്താണ്‌ വേണ്ടത്‌….” പേടിയോടെ റണ്ടൽഫസ് ചോദിച്ചു.

“നിന്റെ ചെന്നായ്ക്കള്‍ പരസ്പരം കടിച്ചു കീറുന്നത് എനിക്ക് കാണണം…” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

ഒറ്റ ചെന്നായ പോലും അനങ്ങിയില്ല.

അതുകൊണ്ട്‌ എന്റെ കൈ ഞാൻ അവര്‍ക്ക് നേരെ വീശി. ഉടനെ എന്റെ തൊട്ടടുത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന പത്ത് ചെന്നായ്ക്കള്‍ കത്തി എരിഞ്ഞു. മറ്റുള്ള ചെന്നായ്ക്കള്‍ ഓരിയിട്ടു കൊണ്ട് കുറച്ച് പിന്നോട്ട് മാറി.

“എന്തിനാണ് നി ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്…” റണ്ടൽഫസ് ദയനീയമായി ചോദിച്ചു.

“ഒരു നിമിഷം മാത്രം ഞാൻ സമയം തരും. ഒന്നുകില്‍ നിങ്ങള്‍ പരസ്പ്പരം ആക്രമിച്ച് മറ്റുള്ള ചെന്നായ്ക്കളെ കൊല്ലണം, അതിന്‌ കഴിയില്ലെങ്കിൽ ഓടി രക്ഷപ്പെടാന്‍ ശ്രമിക്കാം.” അങ്ങനെ പറഞ്ഞ്‌ ഞാൻ വാ അടയ്ക്കും മുന്നേ അവശേഷിച്ച നൂറ്റി എണ്‍പത് ചെന്നായ്ക്കളും പല ദിക്കിലായി ഓടി.

എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ റണ്ടൽഫസ് ഓടുന്ന അവന്റെ ചെന്നായ്ക്കളെ നോക്കി നിന്നു.