കൃഷ്ണാമൃതം – 02 [അഖില ദാസ്] 388

“ശെരി മക്കളെ എന്നാൽ ഞങ്ങൾ പോട്ടെ ട്ടോ… “അമ്മായി

അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞു അമ്മുവും പൊന്നുവും അമ്പലത്തിലേക്ക് കയറി

കാർ ന്റെ അടുത്തേക് നടന്ന ആരവ് ഇടക്കിടക്കു തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നത് കണ്ട് അമ്മായി ഒന്ന് ചിരിച്ചു..

അമ്പലത്തിന്റെ അകത്തേക്കു കയറിയ അമ്മുവും പൊന്നുവും തൊഴുതു നിക്കുന്ന അർജുനെയും ദേവൂനെയും ആണ് കണ്ടത്..

അവർ തൊഴുത്തിറങ്ങി പുറത്തു നിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു…

തൊഴൽ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങിയതും അമ്മുവും പൊന്നുവും രണ്ടാളേം ഒന്ന് ആക്കി ചിരിച്ചു…

“അച്ചു ഏട്ടാ….. ?”

“എന്താ പോനൂസേ… ”

“രണ്ടാൾക്കും നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ടല്ലോ…?. ”

രണ്ടാളും അവളുടെ ഡയലോഗ് കേട്ട് ചമ്മി പോയി…

“ഡീ ഡി…. ”

“ഈ….. ”

“അല്ല….അമ്മുവേ…. എന്താ നിന്റെ പ്ലാൻ… ”

“എന്ത് പ്ലാൻ… ”

“അല്ല ഇന്നലെ എന്തൊക്കയോ ഉണ്ടായല്ലോ… അപ്പൊ അതിന് നീ സോറി പറയണം എന്ന് ഒക്കെ പറഞ്ഞു ആണ്…. കൃഷ് പോയത്…. ”

“ഞാൻ സോറി പറഞ്ഞേനെ…. അങ്ങേര് ആദ്യമേ മര്യാദക്ക് പെരുമാറിയിരുന്നെങ്കിൽ…. തുടക്കത്തിലേ കേറി കൊളുത്തിയത് കൊണ്ട് അത് ഞാൻ വേണ്ട ന്ന് വെച്ച്… ”

“എന്റെ അമ്മു…. നിനക്ക് അവനെ അറിയാഞ്ഞിട്ട…. അവൻ മഹാ കലിപ്പന ”

“ഞാനും ഒട്ടും മോശം അല്ല… ”

“എന്റെ അമ്മു… ഞാൻ പറയുന്നത് നീ ഒന്ന് കേൾക്….അവൻ ഇച്ചിരെ കർക്കശ കാരൻ ആണ്….. കുറച്ചു വൃത്തി കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ കൂടുതൽ ആണ്… അതുകൊണ്ട് ആണ് നിന്നോട് അവന്റെ ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കരുത് എന്ന് ഒക്കെ പറഞ്ഞത്…. ”

“എനിക്ക് ഒന്നും കേൾക്കണ്ട…. അയാൾക് നല്ല അഹങ്കാരം ആണ്…. എന്നെ എന്റെ ഏട്ടൻ അറിയില്ലേ…. തെറ്റ് എന്റെ ഭാഗത്തു ആണെങ്കിൽ ഞാൻ അതിന് മാപ്പ് ചോദിക്കും എന്ന്…. ”

“അറിയാം മോളെ… എന്നാലും…. നീ ഇതവണത്തേക് ഒന്ന് ആ ഡ്രെസ്സ് ക്ലീൻ ചെയ്ത് ഓഫീസ് ൽ ഏല്പിച്ചെക് ട്ടോ….. ഏട്ടൻ അല്ലെ പറയണേ… ”

“മ്മ്ഹ്ഹ്…. ഏട്ടൻ പറഞ്ഞതോണ്ട് മാത്രം…. ”

“ആഹ്.. നല്ല കുട്ടി…. ”

“അല്ല പൊന്നൂട്ടി എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നികുന്നെ… ” ദേവു