കൃഷ്ണവേണി IX[രാഗേന്ദു] 1629

അവൾ അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ വേണി രേവതിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. ഒന്ന് ചിരിച്ചു..

“നിങ്ങളെ പോലെ കൂട്ടുകാരെ കിട്ടാൻ ഭാഗ്യം ചെയണം..”

അവൾ രേവതിയെയും ലിനുവിനെയും നോക്കി പറഞ്ഞു..

“ഓ.. തുടങ്ങി.. നന്ദിപ്രഭാഷനം ആയിരിക്കും..”

രേവതി അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ വേണി ഒന്ന് ചിരിച്ചു. അവളുടെ അച്ഛനു അമ്മയും അവരുടെ വർത്തമാനം നോക്കി ഇരുന്നു.

“നീ എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത് ലിനു? ദേശ്യമാണോ എന്നോട്.. അന്ന് നി കൊണ്ടുപോയി വിടാം എന്ന പറഞ്ഞിട്ടും ഞാൻ അനുസരിച്ചില്ല.. എത്ര കിട്ടിയാലും പഠിക്കില്ല.. തന്നിഷ്ടം കാണിക്കും.. അതിനു ഒക്കെ കിട്ടുന്നുണ്ട് നന്നായിട്ട്..”

അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് ഒഴുകി..അവൾ എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് നോക്കി ഒരു ചിരിയോടെ ആ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു മാറ്റി..

ലിനു അവളുടെ അരികിൽ വന്നു.. അവളുടെ താടി പിടിച്ചുയർത്തി..

“ദേഷ്യം ഒന്നുമില്ലട്ടോ.. ”

അവൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.. അവളും..

“ഹൊ ഇപ്പഴാണ് ആ മുഖം ഒന്ന് തെളിഞ്ഞത്.. ഇത്രേം ദിവസം എന്ത് എയർ പിടിത്തം ആയിരുന്നു.. എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചാൽ അപ്പോ ദേഷ്യം..”

രേവതി ലിനുവിനെ നോക്കി പറഞ്ഞപ്പോൾ
അവൻ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു..

“ഡീ വീട്ടിൽ കുറച്ച് പണിയുണ്ട് ഞാൻ ഒന്ന് പോയി വരട്ടെ..”

അവൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാവരും ശരി എന്ന് പറഞ്ഞു.. അവൻ എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി..

“അവന് എന്തോ ഒരു മാറ്റം പോലെ.. തോന്നിയത് ആവും അല്ലേ..”

വേണി രേവതിയോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ അവൻ പോയ വഴി നോക്കി..