‍‍അനാഥൻ |

anadhan- | Author : ചെമ്പരത്തി

കൂട്ടുകാരെ….. ഇത് ഒരു പ്രൊജക്ടിനു വേണ്ടി പ്രിയ സ്നേഹിതർ… പ്രവാസി, യാഷ്, പ്രണയരാജ എന്നിവരുടെ ആവശ്യപ്രകാരം ഒരു മണിക്കൂർ കൊണ്ട് തട്ടിക്കൂട്ടിയതാണ്…… തെറ്റുകൾ ഉണ്ടാകാം…. ക്ഷമിക്കുക…. വായിച്ചു അഭിപ്രായങ്ങൾ പറയുക…..

അറിയുമായിരുന്നില്ല എനിക്കൊരിക്കലും……. അച്ഛനാരാണെന്ന്……. കാരണം എനിക്കറിയാത്ത അച്ഛനെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു തരണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെടാൻ, എന്റെ ഓർമ്മയിൽ എനിക്ക് ഒരു അമ്മയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല….

നഗരത്തിരക്കിൽ നിന്നും ഇത്തിരി മാറി നഗരത്തിന്റെ മാലിന്യം മുഴുവൻ പേറുന്ന കുപ്പത്തൊട്ടിയിലെ ചവറു കൂനക്കിടയിൽ നിന്നെന്നെ കിട്ടുമ്പോൾ പൊക്കിൾ കൊടിയിൽ നിന്നൂറിയ രക്തം പോലും കട്ടപിടിച്ചിരുന്നില്ലെന്നാരോ പറഞ്ഞതോർക്കുന്നുണ്ടിപ്പോൾ……..

പ്രസവ ശേഷിപ്പുകളുടെ മണം മാറാത്ത ദേഹത്ത് കരുണ കാണിക്കാൻ, എനിക്ക് കൂട്ടിരുന്ന പുളിയനുറുമ്പുകൾക്ക് മടിയായിരുന്നത്രെ…..

അന്നൊരിക്കൽ അമ്മതൻ മാറിലെ മധുരമേറുന്ന പാൽത്തുള്ളികൾ നുണയുന്ന കുഞ്ഞിനെക്കണ്ടു നോക്കിനിന്നത് തെറ്റായിരുന്നുവെന്നു, എന്റെ കവിളിനെ ചതച്ച തഴമ്പ് നിറഞ്ഞ കൈകൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ വേദനിച്ചത് എന്റെ കുഞ്ഞു ഹൃദയം മാത്രമായിരുന്നോ……??
അല്ല…….

എനിക്കുമൊരു അമ്മയുടെ നെഞ്ചിലാ ചൂടിലമർന്ന്  നിൽക്കുവാനൊരിക്കലും കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്ന നെഞ്ചുലക്കുന്ന നൊമ്പരം മാത്രമായിരുന്നു കൂട്ടായി ഉണ്ടായിരുന്നത്….

വീണ്ടുമെന്നെ കിട്ടിയ ആ ചവറു കൂനക്കരികിലേക്ക് പിച്ച വച്ചു നടന്നത് ഇനിയുമവിടെ ആരെങ്കിലും കിടപ്പുണ്ടാവുമോ എന്നറിയാൻ ആയിരുന്നില്ല…..

പകരം, ആരെങ്കിലും തീർക്കാതെ വലിച്ച് എറിഞ്ഞിട്ട് പോയ ചോറ് പൊതിയിലെ വറ്റുകൾക്ക് എന്റെ കത്തിയെരിയുന്ന വയറിന്റെ നൊമ്പരം ശമിപ്പിക്കാൻ കഴിയുമെന്നോർത്തിട്ടായിരുന്നു…..

ഇടക്കെപ്പോഴോ ആരോ വാങ്ങിത്തന്ന ഒരു പൊതിച്ചോറിന് അവകാശിയായി എന്നെപ്പോലെ തന്നെ വെള്ളാരം കണ്ണുള്ള ഒരു കുഞ്ഞു മാലാഖയെ കൂടി കിട്ടിയപ്പോൾ അനാഥനായ എനിക്ക്, ഒരു കൂടപ്പിറപ്പിനെ കിട്ടിയ സന്തോഷം ആയിരുന്നു……. ഇനി മേലിൽ ഞങ്ങൾ അനാഥരല്ല എന്ന് എന്റെ കുഞ്ഞു ഹൃദയം ആർപ്പിട്ടു…..

പിന്നെ അവളെയും കൊണ്ട് ഒരു പിടി അന്നത്തിനായി കണ്ണുമുന്നിൽ കണ്ടവരോടെല്ലാം കൈ നീട്ടിയപ്പോൾ നീട്ടിത്തുപ്പിയവരും, ആർക്കും വേണ്ടാത്ത നാണയങ്ങൾ വലിച്ചെറിഞ്ഞു തന്നവരും, സഹതാപത്തോടെ മിഴിയെറിഞ്ഞവരും എല്ലാം ആദ്യമൊക്കെ അത്ഭുതം ആയിരുന്നെങ്കിൽ പോകപ്പോകെ അതൊരു ദിനചര്യ ആയിമാറിയിരുന്നു….