അഥർവ്വം 5 [ചാണക്യൻ] 159

ഞങ്ങളുടെ എല്ലാം ലക്ഷ്മിക്കുട്ടി.

ഒരു സുന്ദരിക്കുട്ടിയാ അവള്.

ഒരു പഞ്ച പാവം ആയിരുന്നു ലക്ഷ്മി.

ഞങ്ങൾക്ക് എല്ലാവർക്കും അവളെ വല്യ കാര്യം ആയിരുന്നു.

എന്റെ  ദേവേട്ടനെ ലക്ഷ്മിയ്ക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടായിരുന്നു ചെറുപ്പം മുതലേ.

പക്ഷെ ഞങ്ങൾ അതു വൈകിയാ അറിഞ്ഞേ.

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും കൂടി ദേവേട്ടന്റെയും ലക്ഷ്മിയുടെയും വിവാഹം ഉറപ്പിച്ചു.

വളരെ ആർഭാടമായി തന്നെ അവരുടെ നിശ്ചയവും കഴിഞ്ഞു.

അങ്ങനെ ഇവിടുത്തെ ഉത്സവം കഴിഞ്ഞു ഒരാഴ്ചയ്ക്ക് ശേഷം അവരുടെ കല്യാണം നടത്താൻ തീരുമാനിച്ചു.”

മാലതി ഒന്ന് പറഞ്ഞു നിർത്തി.

എന്നിട്ട് പതുക്കെ ദീർഘ നിശ്വാസം വിട്ടു.

“എന്നിട്ടോ”

അനന്തു മാലതിയെ ബാക്കി അറിയാനുള്ള വ്യഗ്രതയിൽ നോക്കി.

ശിവ ആകാംക്ഷയോടെ ബാക്കി ഭാഗം കേൾക്കാൻ കാത് കൂർപ്പിച്ചു.

“ഉത്സവത്തിന് തലേന്ന് ഗ്രാമത്തിനു പുറത്തുള്ള റോഡിൽ വച്ചു ദേവേട്ടന് ആക്‌സിഡന്റ് ആയി എന്ന് കേട്ട് പരിഭ്രമത്തോടെ ഞങ്ങൾ ഓടി ചെന്നു.

അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ കണ്ടത് റോഡ് സൈഡിൽ ദേഹത്തൊക്കെ ചോരപ്പാടുകൾ ഉണങ്ങി പിടിച്ചു ഷർട്ട്‌ ഒക്കെ കീറി പറിഞ്ഞു മുറിവുകൾ കൊണ്ടു വികൃതമായ മുഖവുമായി കിടക്കുന്ന എന്റെ ദേവേട്ടന്റെ ശ്വാസം നിലച്ച ശരീരമായിരുന്നു.

രാത്രി പോകുമ്പോൾ ഏതോ മരം കയറ്റി വന്ന ലോറി ഇടിച്ചിട്ടതാണെത്രെ…

ആരും കണ്ടില്ല..

വെളുപ്പിന് പണിക്ക് പോയ ആരൊക്കെയോ ആണ് കണ്ടത്. 

പാവം എന്റെ ഏട്ടൻ .”

മാലതിയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണു നീർ ധാരയായി ഒഴുകി.