യക്ഷി 2 [അപ്പു] 304

“ഈ രാത്രിയല്ല ജന്മം മുഴുവൻ ഞാൻ നിന്റേതായിരിക്കും…. നിന്റേത് മാത്രം…!!”

അവൻ പ്രേമപൂർവ്വം അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി… സന്തോഷവും സ്നേഹവും കലർന്ന ഭാവത്തോടെ അവനെ നോക്കിയ അവളുടെ അതിസുന്ദരമായ മുഖം അവൻ കൈക്കുള്ളിലാക്കി…

ഒരു വെളുത്ത പഞ്ഞിക്കെട്ടെന്നപോലെ മൃദുലമായിരുന്നു അവളുടെ മുഖം… അവന്റെ സ്നേഹം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളെ നേരിടാനാവാതെ അവൾ നാണത്താൽ മുഖം താഴ്ത്തി…

നാണിക്കുമ്പോൾ പൂപോലെ മൃദുലമായ അവളുടെ കവിൾത്തടങ്ങൾ ചുവക്കുന്നത് കൗതുകത്തോടെ അവൻ കണ്ടു…

സ്വർഗ്ഗസൗന്ദര്യത്തിന്റെ ഭാവനയിൽ ‘മാലാഖയുടെ കാമുകനാ’യവരെ പറ്റി അവൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട് പക്ഷെ പേരെടുത്ത് പറയാൻ യക്ഷിയെ പ്രണയിച്ച ഒരാൾ പോലും കാണില്ല.. ലോകത്ത് ആർക്കും ലഭിക്കാത്ത ഭാഗ്യം…

അവൻ അവളുടെ മുഖം പിടിച്ചുയർത്തി… അവളുടെ പച്ചക്കൽനിറമുള്ള കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് നിർവചിക്കാനാവാത്ത കാമുകീഭാവത്തോടെ അവൾ അവനെ നോക്കിനിന്നു…

അവളുടെ പനിനീർപ്പൂ തോൽക്കുന്ന ചുണ്ടുകൾ അവനടുത്തേക്ക് വരുന്നത് അവൻ കണ്ടു.. അവന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് ഉച്ചത്തിലായി… ചുണ്ട് വിറച്ചു… തൊണ്ട വറ്റിവരണ്ടു… അവളുടെ കവിളുകളിൽ ചേർന്നിരുന്ന കൈകൾ വിറച്ചുതുടങ്ങി… ആദ്യചുംബനത്തിന്റെ വികാരം അവന് താങ്ങാൻ പറ്റുന്നതിലും അപ്പുറമായി…

അവളുടെ മുഖം അടുത്ത് വരുന്തോറും മരതകക്കല്ലുപോലെ തിളക്കമുള്ള കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞുവന്നു…. തന്റെ ചുണ്ടിനോട് തൊട്ടു തൊട്ടില്ലെന്ന മട്ടിൽ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ എത്തിയപ്പോൾ അവനും കണ്ണടച്ചുപോയി… അവൾ അവന്റെ മുഖം ചേർത്തുപിടിച്ചു…

ചുണ്ട് ചുണ്ടോട് ചേർന്നു… അപ്പുവിന്റെ ആദ്യചുംബനം… തണുത്ത മൃദുലമായ അധരങ്ങളിൽനിന്ന് തേൻ പൊഴിയുന്നത് പോലെയവന് തോന്നി… അപ്സരകന്യകയേക്കാൾ സുന്ദരിയായ അവളുടെ ഓരോ സ്പർശനവും അവനിൽ വികാരത്തിന്റെ മാറ്റൊലികളായി പ്രകമ്പനം കൊണ്ടു…ആത്മാവും മനുഷ്യനുമായുള്ള ആ കൂടിച്ചേരലിൽ ഭാവുകങ്ങൾ നേരാനെന്നോണം പാലമരം പൂക്കൾ പൊഴിച്ചു…

യുഗയുഗാന്തരങ്ങളായി കാത്തുവെച്ച പ്രണയം കൈമാറും പോലെ ഇരുവരും മത്സരിച്ച് ചുംബിച്ചു… ഇടക്കെപ്പോഴോ അവളുടെ നഗ്നമായ ആലിലവയറിൽ അവൻപോലും അറിയാതെ ചെന്ന കൈ അവളെ അവനിലേക്ക് കൂടുതൽ ചേർത്ത് നിർത്തി…