യക്ഷി [Appu] 249

“ഇന്നാട്ടിലെ പേരുകേട്ട മാന്ത്രികനായിരുന്ന ഒരു തിരുമേനിയുടെ ഒരേയൊരു ശിഷ്യൻ കൂടിയാണ് വല്യച്ഛൻ… ഗുരുവിന്റെ എല്ലാ ഗുണങ്ങളും തികഞ്ഞ ശിഷ്യൻ…!!”

“അപ്പൊ വല്യച്ഛൻ മന്ത്രവാദിയാണോ…??” അവന്റെ ഉള്ളിലെ ഒരിക്കലുമടങ്ങാത്ത ആകാംഷ തലപൊക്കി…

“ഏയ്യ്..മന്ത്രവാദിയല്ല പക്ഷെ മന്ത്രങ്ങളും കാര്യങ്ങളും അറിയാം പണ്ട് വല്യമ്മാവൻ ആവാഹിച്ച് വരുത്തിയ യക്ഷിയെ അനുനയിപ്പിച്ച് കാവിൽ കുടിയിരുത്തിയത് വല്യച്ഛനാണെന്നാണ് എല്ലാവരും പറയുന്നത്….!!”

“Intresting…..!!”

“ഇൻട്രെസ്റ്റിംഗോ…?? നിനക്കീ യക്ഷിയെയും പ്രേതത്തിനെയുമൊന്നും പേടിയില്ലേ ചെക്കാ…?? ”

ആ ചോദ്യത്തിന് അവൻ ഒരു ചിരി മാത്രമേ മറുപടി നൽകിയുള്ളു….

അന്ന് മുഴുവൻ ഓരോരുത്തരുടേയായി പലപല ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു… പക്ഷെ ഇന്ദുവും മാധവനും മാത്രം അവനോട് അതിനെപറ്റി സംസാരിച്ചില്ല…

കഴിഞ്ഞദിവസത്തെപോലെ അന്നും കാവിലേക്ക് പോവണമെന്ന് ഒരുപാട് പ്രാവശ്യം മനസ്സിൽ തോന്നിയെങ്കിലും വീട്ടിൽ ആരെയും വിഷമിപ്പിക്കണ്ട എന്ന് വെച്ച് അവൻ അതിന് മെനക്കെട്ടില്ല…. മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞതുപോലെ നാമം ജപിച്ച് കണ്ണടച്ച് കിടന്നു…

പക്ഷെ എത്ര ഉറക്കം നടിച്ചിട്ടും എത്ര നാമം ജപിച്ചിട്ടും ആ സുന്ദരമുഖം വീണ്ടും വീണ്ടും അവന്റെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു…. പൂനിലാവ് പെയ്തപോലെ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന പൊന്നിന്റെ നിറമുള്ള സുന്ദരി….

പറഞ്ഞുകേട്ട കഥകളിലെ യക്ഷികൾക്കെല്ലാം കഥകളുണ്ടായിരുന്നു…. പ്രണയത്തിന്റെ, വിരഹത്തിന്റെ, ചതിയുടെ, പകയുടെ കഥകൾ…. കഥകൾ കേൾക്കാൻ എന്നും ഇഷ്ടമുള്ള അക്ഷയ്ക്ക് ഒരുപാട് നേരം അങ്ങനെ കിടക്കാൻ സാധിച്ചില്ല…

അവൻ എഴുന്നേറ്റു…. തലേദിവസത്തെ പോലെത്തന്നെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ താഴെയിറങ്ങി അവൻ കാവിലേക്ക് നടന്നു….

ഇന്നലെ കണ്ടതുപോലെ തന്നെ വെള്ളമണലിൽ ചുവന്ന പൂക്കൾ വീണ് ഒരു മണിയറ ഒരുങ്ങിയതുപോലെയായിരുന്നു ആ കാവിന്റെ നടുഭാഗം… ‘രാത്രി മാത്രം അണിഞ്ഞൊരുങ്ങുന്ന കാവോ..??’ അവൻ അതിശയിച്ചു…

അന്ന് രാവിലെ വല്യച്ഛൻ ഉപദേശിച്ചതിന് പിന്നാലെ അവൻ കാവിൽ വന്നിരുന്നു പക്ഷെ കരിമണ്ണിൽ കരിയിലകൾ മൂടിയ എന്നും കാണുന്ന പഴയ കാവായിരുന്നു അത്… പക്ഷെ ഇപ്പൊൾ…. ദേവസംഗമത്തിന് ഒരുക്കിയ വേദി പോലെ മനോഹരമായിരിക്കുന്നു….

അവനൊന്നും മനസിലായില്ല……

“അപ്പൂ…..!!!” അതിശയിച്ച് നിന്ന അവന്റെ മനസ്സിൽ കുളിര് കോരിയിട്ട നിമിഷം… അവളുടെ ശബ്ദം…. പിന്നിലായി അവളുണ്ടെന്ന തോന്നൽ അവന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് വേഗത്തിലാക്കി…

അവൻ തിരിഞ്ഞുനോക്കി…