അതുവരെസംഭരിച്ച ശക്തി ഒരു വലിയ ജ്വാലയായി ഹോമകുണ്ഡത്തിൽനിന്നെരിഞ്ഞു.
ഒരലർച്ചയോടെ അയാൾ മുഖംപൊത്തി.
ആർത്തട്ടഹസിച്ച സീത അയാളെ തീക്ഷണമായി നോക്കി.
സകലതും നഷ്ട്ടപെട്ട മാർത്താണ്ഡനെനോക്കി സീത പുഞ്ചിരിപൊഴിച്ചു.
ശേഷം ശരംവേഗത്തിൽ അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
അമ്പലത്തിലേക്ക് ഗൗരിയെ അന്വേഷിച്ചുചെന്നുകയറിയ തിരുമേനിയോട് ശാന്തിക്കാരൻ പറഞ്ഞു
രാവിലെ ഇവിടെ വന്നുപോയെന്ന്.
ഉടനെത്തന്നെ ശങ്കരൻ തിരുമേനി കീഴ്ശ്ശേരിയിലേക്ക് തിരിച്ചു.
തീർത്ഥകുളത്തിൽചെന്ന് ഗായത്രി ജപിച്ചുകൊണ്ട് മുങ്ങിനിവർന്നു.
ഈറനോടെ പൂജാമുറിയിൽ കയറി ആദിപരാശക്തിയെ ധ്യാനിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“ഓം രുദ്ര സുദായ
വിദ് മഹേ.
ശൂല ഹസ്തായ യദീ മഹേ..
തന്നോ കാളി പ്രചോദയാഹ് ”
54 തവണ ജപിച്ചപ്പോൾതന്നെ ദുർഗ്ഗാദേവിയുടെ സാനിധ്യം പൂജാമുറിയിൽ നിറഞ്ഞു.
അണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന തൂക്കുവിളക്കിലെ തിരി തെളിഞ്ഞു.
108 തവണയായപ്പോഴേക്കും ദുർഗ്ഗാദേവിയുടെ വിഗ്രഹത്തിന് ചുറ്റം ഒരു വലയം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.
“അമ്മേ ദേവീ, എന്റെകുട്ടിക്കൊന്നും വരുതരുതെ.”
തിരുമേനി സ്രഷ്ടാങ്കം വീണുനമസ്കരിച്ചു.
“ശങ്കരാ, നീ വിസ്മരിക്കുന്നു കൃത്തികമാരുടെ അനുഗ്രഹമുള്ള അവൾക്ക് ഒരാപത്തും വരില്ല,
ബ്രാഹ്മയാമം തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞാൽ എല്ലാം മംഗളമാകും, ഭയപ്പെടാനൊന്നുമില്ല.”
തിരുമേനി തലയുയർത്തി നോക്കി.
അപ്പോഴേക്കും ദുർഗ്ഗാദേവിയുടെ വിഗ്രഹത്തിന് ചുറ്റുമുണ്ടായിരുന്ന വലയം അപ്രത്യക്ഷമായിരുന്നു.