വില്ലൻ 7 [Villan] 604

ഞാൻ നാണത്തോടെ തലകുനിച്ചു അതെയെന്ന് തലയാട്ടി……

“ഓളൊരു നാണം………അപ്പൊ ആ ബിരിയാണി മിസ്സ് ആയിട്ടില്ല……ആശ്വാസം……..”………അനു വയറിൽ ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു……..

അത് കണ്ടു ഞാനും ഗായുവും ചിരിച്ചു……….

ഞാൻ പഴയ മൂഡിൽ തിരിച്ചെത്തിയത് കൊണ്ട് അനുവിനും ഗായുവിനും ഭയങ്കര തലവേദന ആയിരുന്നു എന്നെക്കൊണ്ട്………കുറച്ചു ദിവസം വെറുപ്പിക്കാൻ പറ്റാത്തതിന്റെ ഒരു വിടവ് ഞാൻ ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് തീർത്തു………

“ഓഹ്…….ഇത് ആ മിണ്ടാപൂച്ച തന്നെ ആയി ഇരുന്നാ മതിയാർന്നു……….”…….അനു എന്റെ കുറുമ്പ് സഹിക്കാൻ വയ്യാതെ കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു……..

ഞാൻ അവളെ കൊഞ്ഞനം കുത്തി കാണിച്ചു കൊടുത്തു……….അവൾ തിരിച്ചും………ആഹാ……ഞാൻ വിട്ടില്ല……..ഞാൻ ഒന്നൂടെ കൊഞ്ഞനം കുത്തി കാണിച്ചു……..അതിൽ അവൾ തിരിച്ചു കാട്ടിയില്ല………

“ഹാ…….അന്ത ഭയമിരുക്കണം……..”…….ഞാൻ അവളോട് കളിയാക്കി പറഞ്ഞു……..

കോളേജ് ഒന്ന് വിടാൻ വേണ്ടി ഞാൻ കാത്ത് കാത്ത് നിന്നു…….. ബെല്ലടിച്ചതും ഞാൻ അനുവിനോടും ഗായുവിനോടും റ്റാറ്റാ പറഞ്ഞു പുറത്തേക്കോടി………എന്റെ ഓട്ടം കണ്ട് അവർ ചിരിച്ചു………

ഞാൻ നേരെ ഓടിയത് ബൈക്ക് പാർക്ക് ചെയ്യുന്ന ഏരിയയിലേക്ക് ആണ്……അവിടെ എന്നെയും കാത്തെന്ന പോലെ സമർ ബൈക്കിൽ ചാരി ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു……അവനെ കണ്ടതും ഞാൻ ഓട്ടം നിർത്തി……..നമ്മുടെ ഇമേജ് നമ്മൾ നോക്കണമല്ലോ……. ഏത്………..

ഞാൻ പതുക്കെ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു………അവൻ എന്നെ കണ്ടു……..ഹെൽമെറ്റ് എടുത്ത് ധരിച്ചു………..അവൻ വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു………ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തേക്കെത്താനായി…….പക്ഷെ അവൻ വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു…….എനിക്ക് സങ്കടമായി………അവന് ദേഷ്യം മാറിയിട്ടില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു……..എനിക്ക് പിന്നേം സങ്കടം വന്നു…….പെട്ടെന്ന് വണ്ടി നിന്നു………ഞാൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് നോക്കി…….

അവൻ കൈകൊണ്ട് വരാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു……..ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി………ഇമേജ് ന്റെ കാര്യം ഒക്കെ മറന്നു……….ഒന്നുമാത്രമേ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു………സമർ……….അത് മാത്രം………..

ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തെത്തി………അവനെ നോക്കി……….അവൻ എന്നെയും………സീരിയസ് ആയിരുന്നു അവന്റെ മുഖഭാവം………അവൻ എന്താ ചെയ്യുക എന്നറിയാതെ ഞാൻ അവനെ നോക്കി നിന്നു……..

പെട്ടെന്ന് അവൻ ചിരിച്ചു………

“ഇത്രയെങ്കിലും ഞാൻ ചെയ്യണ്ടേ………..”……..അവൻ എന്നോട് ചോദിച്ചു……….

ഞാൻ എന്റെ മുഖത്ത് കൃത്രിമ ദേഷ്യം പിടിപ്പിച്ചു…….അവൻ അതുകണ്ട് ചിരിച്ചു……

“കയറ്…….”…….സമർ പറഞ്ഞു…….കേൾക്കേണ്ട താമസം ഞാൻ അതിന്മേൽ വലിഞ്ഞുകേറി……..

അവൻ വണ്ടിയെടുത്തു…….പതിയെ……..എല്ലാവരും ഞങ്ങളെ